1.  propaganda valstrik
    2.  Akkoord van Wassenaar
    3.  9/11
    4.  misbruik staatsschuld
    5.  corona sluiting als voorwendsel

5.     corona sluiting als voorwendsel

Om verspreiding van het corona virus te beperken zolang er nog geen vaccin voorhanden is, werden halverwege maart 2020 beperkingen ingesteld op sociaal contact. Ingrijpend voor de bedrijfsvoering. Personeel moet afstand houden op de werkvloer, waar mogelijk thuiswerken. Openbare dienstverlening wordt beperkt uitgevoerd, de horeca gaat grotendeels dicht. Aflopende tijdelijke arbeidscontracten worden niet vernieuwd, een groot deel van de zzp’ers die zich ondernemer waanden komt ineens zonder werk te zitten. Vooral jongeren en de mensen met nul-uren contract zijn hard geraakt.

Komen de bestaande arbeidsverhoudingen nu ineens helemaal anders te liggen?
Natuurlijk niet.

chantage
Volgens het regeringsvoorspelburo CPB zal 7% van de beroepsbevolking in 2021 werkloos zijn. AWVN, de cao fabriek voor bedrijven, ontvouwt daarop haar plan om het maximaal aantal banen te redden. Hoe? Versobering op arbeidsvoorwaarden heet daarvoor onontkoombaar te zijn, moet zelfs: dus inleveren van loon, zekerheid en overzicht over het eigen bestaan.

winsten
O ja, zeer waarschijnlijk dat de bedrijfsomzetten in 2020 lager zullen uitvallen dan het jaar ervoor en misschien de winsten ook wel. En dus is de regering bereid om € 90.000 miljoen uit te trekken aan steun voor de bedrijven, onder meer om zo massaontslagen uit te stellen.

Heel vreemd, want de laatste 25 jaar zijn de winsten met 8½% per jaar toegenomen. In 2019 kwamen die winsten uit op een niet eerder voorgekomen € 305.000 miljoen.
(11. winst in Nederland)
Op iedere euro werd ruwweg 37 cent winst gemaakt.
(14. rendement Nederlandse economie)
Verreweg de meeste en zeker de grote bedrijven -en hun geldschieters- hebben de afgelopen jaren genoeg reserves opgebouwd, maar weigeren die nu aan te spreken. Onterecht natuurlijk, want zo’n dipje is het normale ondernemersrisico. Daarvoor streken zij immers in de afgelopen jaren hun royale winstuitkeringen op. Kleinere bedrijven met weinig reserves -vooral in de horeca- stellen recht te hebben op volledige compensatie voor gemiste omzetten.

inleveren
De agenda van de gezamenlijke bedrijven en overheid is nu dat de loonafhankelijken moeten bloeden voor de tegenvallende omzetten en winsten.
(bulletin LXVI loonroof 2020)

In de arbeidsvoorwaarden nota 2020 van de AWVN (Algemene Werkgevers Vereniging Nederland) wordt de coronasluiting benut als nieuwe kans om de loonkosten te verlagen:

cao’s openbreken (wat de KLM directie prompt probeert)
‘vrijwillige’ loonsverlaging afdwingen
loonsverhogingen uitstellen
toeslagen intrekken
vakantiegeld inhouden
verlofdagen laten vervallen
geen dertiende maand
Bij de te vernieuwen cao’s:
20% loon inleveren
verlagen van de pensioenopbouw
morrelen aan de sociale premies

De grote ontslagrondes komen pas na 1 oktober 2020, na afloop 2e steunronde.

Het lange termijn doel van AWVN blijft een geheel nieuw sociaal stelsel, helemaal geen vast arbeidscontract meer. Dus voor werkenden alleen tijdelijk werk en een altijd onzekere toekomst. (AWVN arbeidsvoorwaarden nota 2020)

De regering doet alvast dapper mee:
Toch geen loonsverhoging voor de aanvankelijk hoog geprezen helden
die tijdens de corona sluiting moesten doorwerken, overwerken,
hun hele werk omgooien of een gezondheidsrisico moesten nemen:
in de zorg, de verpleging, vuilophaal en het onderwijs.
Ook geen waardering voor de mensen die de bevoorrading in stand hielden,
de distributiecentra, openbaar vervoer, supermarkten en schoonmaak.
Van de wel toegezegde extra bonus van € 1.000,- voor werkenden in de zorg is eind september 2020 nog steeds niets uitgekeerd.

4.     misbruik van staatsschuld

De kosten van staatsleningen worden propagandistisch overdreven om bezuinigingen door te voeren.
Evenzogoed is er in 2007 en 2008 binnen een paar weken een slordige € 90.000 miljoen tegen minimaal 5% rente geleend om banken en verzekeringsmaatschappijen overeind te houden.
Maar om vanaf 2014 met gratis aangeboden leningen de maatschappelijke voorzieningen te verbeteren en te investeren in de toekomst, daar is de regering te beroerd voor.

staatsschuld duur?
De diverse regeringen verkondigen bij gelegenheid dat de staatsschuld onhoudbaar hoog is.
Inderdaad is de staatsschuld van Nederland gestegen.
Vooral na 2008. Maar de kosten van die staatsschuld stegen niet, die werden minder.

Zo werd vanaf 2001 paniek gezaaid met de voorspelling dat de rentelast op de staatsschuld
op wel 6,2% van de economie dreigde uit te komen.
De werkelijke rentelast kwam toen op slechts 2,7% op de hele Nederlandse economie uit.
En daalde daarna alleen maar.

In combinatie met de valse bewering dat de economie in een recessie zou zitten,
is daarmee een loonstop voor de jaren 2004 en 2005 doorgevoerd.
Later bleek dat er in die jaren helemaal geen recessie kon zijn geweest.

De staatsschuld en de last die dat met zich meebrengt, wordt propagandistisch uitgebuit
en overdreven de druk op te voeren om bezuinigingen en loonmatiging af te dwingen.
(40. verslaafd aan loonmatiging)

staatsschuld kost steeds minder
Dankzij de steeds lagere rentestand na 2008 valt de rentelast op nieuwe staatsschuld
zeker in de jaren daarna erg mee. De rente op de totale staatsschuld lag in 2011 op 3,1%
en daalde in de loop van 2017 naar 1,7%.
En het ziet er niet naar uit dat dit lage nivo binnenkort veel hoger zal uitvallen.
(Bu. XLIV. meer koopkracht en echte banen)

Dus was en blijft het puur misleiding om de hoogte van de staatsschuld te gebruiken als vrijbrief voor de reusachtige bezuinigingsoperatie op de zorg, het onderwijs en voor de loonstop voor ambtenaren en leerkrachten.

• Die staatsschuld is in 2008 en 2009 snel gestegen doordat de regering overhaast
  grote risico’s overnam van belanghebbenden in banken en verzekeraars.
  Dat was fout één. (58. krediet chaos)
• Vervolgens zijn leerkrachten en ambtenaren op de nullijn gezet en moet ook de hele bevolking met verzwaarde heffingen opdraaien voor deze fout.
  Dit politiek wanbeleid is fout twee.
• Door deze opvolgende fouten is vanaf 2010 de koopkracht gedaald, de werkloosheid opgelopen en daarmee de economie afgeknepen. Alles doordat de Nederlandse regering alleen het belang van geldschieters erkent en de behoeften van de bevolking minacht.
  Daarin gesteund door de Europese Commissie, die klakkeloos de neoliberale economische ideologie aanhangt. Dat is fout drie.

Met monetaire maatregelen, zoals de ECB die sinds 2011 voert -verruimen van de geldvoorraad-
is de rentestand beleidsmatig gedrukt. (58.-1. Griekse tragedie)
Gevolg is dat er door beleggers voor staatsleningen met een looptijd tot 7 jaar de laatste jaren
zelfs voor wordt betaald om geld te mogen uitlenen aan de staat.
En op de veilingen voor die staatsleningen wordt er ook nog eens veel meer aangeboden
dan dat de staat opneemt. Tot aan het drievoudige toe.

Staatsschuld werkt helemaal niet zoals schuld in het huishoudboekje thuis.
En hogere staatsschuld voor een rijk land als Nederland betekent nog lang geen hogere kosten,
zoals te zien is in de grafiek. Beleggers zien een Nederlandse staatslening als veilige stalling en zijn bereid daarvoor te betalen.

Daarom is onder deze omstandigheden een oplopende staatsschuld politiek heel goed te verantwoorden. Al helemaal als daarmee geïnvesteerd wordt om de kwaliteit van leven
in de toekomst voor de hele bevolking te verhogen.
Gunstiger omstandigheden om stevig te investeren voor de toekomst bestaan er niet.

conclusie:

toekomst ondermijnd
In 2018 wil de Nederlandse regering € 50.500 miljoen bijlenen, veel minder dan de € 59.000 miljoen in 2016. Daarmee komt Nederland uit op bijna het laagste investeringsratio ter wereld.
Dit betekent dat de politieke wil ontbreekt om Nederland toekomst bestendig te maken. Openbare voorzieningen zoals zorg, infrastructuur, openbaar vervoer, sociale uitkeringen en ouderdomspensioen worden verder afgebroken terwijl het geld daarvoor al jaren nagenoeg gratis is op te halen. (Bu.43.XLIII. wie niet aan zijn toekomst bouwt heeft er geen)

Eind 2007 bedroeg de staatsschuld € 212.000 miljoen, bij een rentelast van 2,3% op de gehele economie. In 2015 was dat € 467.000 miljoen tegen een rentelast van slechts 1,2% op de gehele economie.

Van de Nederlandse staatsschuld zit in 2017 ongeveer 58% in buitenlandse handen.
In het opkoopprogramma van de ECB is 15% terecht gekomen, ruim € 53.000 miljoen.

Oostenrijk heeft in 2017 met gemak geld opgehaald met staatsleningen met een looptijd van 100 jaar en van 70 jaar tegen lage rente.
Maar Nederland gaat voor een gemiddelde looptijd van alle leningen samen van slechts 6,4 jaar. Bij de uitgifte van de 7 jaarslening in 2017 voor 0% rente boden hedgefunds, verzekeraars, investeerders en pensioenfondsen nog ettelijke keren meer geld aan dan dat er werd opgehaald.

Dit beleid van zo gering mogelijk lenen en zo voorspelbaar mogelijk voor beleggers, is bedoeld opdat Nederlandse staatsobligaties in trek blijven en verhandelbaar. Gaat daarmee volledig ten koste van de jongste en komende generaties. (67.staatsschuld)

conclusie:

3.   9/11

Nog geen week na de terreur aanslag in New York op 9 september 2011 wordt al misbruik gemaakt van de situatie. In Nederland. Nee, geen jong heethoofd, maar de voorzitter van de werkgeversvereniging VNO/NCW.

Op 17 september 2001 eist Jacques Schraven:
van regering en vakbeweging een bijdrage aan een verantwoorde
loonkostenontwikkeling gezien de huidige economische risico’s’

De vakbonden zijn nog te uitbundig, zegt hij.
De nieuwe looneisen moeten ver onder de 4% blijven, vindt hij.
Dat vond hij altijd al, want loon uitbetalen is voor zijn vrienden een vervelende kostenpost.
Om zoiets te beweren, daar betalen die werkgevers hem voor.
We kennen al de misinformatie over 4 jaar hoogconjunctuur tussen 1997 en 2001:
krachtige winstgroei en toename van kapitaalexport werden verzwegen,
om de cao lonen laag te houden.

Schraven misbruikt angst onder de bevolking om nog verdergaande loonmatiging door te drukken.

2.   Akkoord van Wassenaar

De aanleiding voor het Akkoord van Wassenaar in 1982 waren allereerst snel toenemende produktiekosten.

Dat die produktiekosten toenamen lag helemaal niet aan de kosten van de arbeid, maar wel aan de kosten van werkkapitaal. De voorschotrente voor handelsbanken steeg vanaf 1978 naar een zeldzame hoogte van 11% in 1980. De daarvan afgeleidde rente voor bedrijfskapitaal lag in enkele gevallen bij de 14%.

Daarbij kwam een neergang in economische groei. Deze conjuncturele neergang hing samen met een verslapping in de wereldhandel, niet met de loonkosten in Nederland.

Toch eisten de ondernemers loonoffers voor deze tijdelijke ekonomische aarzeling en de hoge rente. (5. loon en koopkracht)

En dan was er in die tijd een hoge inflatie. Die grepen de ondernemers aan om vanaf 1978 een stevige propaganda tegen de automatische prijscompensatie te voeren.

Propaganda voeren ondernemers vooral met een mediaoffensief. In 1981 stelden ze een commissie samen, uit wat zij onafhankelijke zwaargewichten noemden: Gerrit Wagner (Shell), Arie van der Zwan (Tien over Rood), Frans Swarttouw (Fokker), Wim Bogers (DSM), Anton Dreesmann (V&D), Harry Langman (ABN). Dit gezelschap produceerde het rapport “Voor een Nieuw Industrieel Elan”, dat breed werd uitgemeten. Het elan bestond vooral uit loonoffers.
En -wat een toeval- daarmee ook het raamwerk voor het kabinet Lubbers I.
Looneisen werden krachtig bestreden, met alle mogelijke smoezen, om de loonsverhogingen onder de hoge inflatie te houden. Zo namen de loonkosten af: door sluipend de lonen te drukken.

De snel stijgende werkloosheid gaf hiervoor uiteindelijk de doorslag.
Ondernemers en regering buitten de massaontslagen stevig uit.
Ze dreigden met meer dan een miljoen werklozen.
Daarvoor ging de leiding van de vakcentrale FNV door de knieën.

Het gevolg was het Akkoord van Wassenaar van oktober 1982 tussen ondernemers -Chris van Veen- en de vakcentrale FNV -Wim Kok-. Het heette een offer te zijn om werkloosheid in te dammen. In feite werd een kwart eeuw loonstagnatie vastgelegd.
(13. schade van het Akkoord van Wassenaar)

1.   propaganda valstrik

bezorgdheid is één ding,
de dubbele bodem zit in de propagandistische explotatie

Tijdens de Suez crisis in 1957 werden in Nederland autoloze zondagen ingevoerd.
Zelfs werden voedseldistributie systemen van stal gehaald.
Oliegebrek? Welnee.
Het bleek een goed decor om bezuinigingen door te voeren.

De Club van Rome voorspelde in 1973 het einde van de economische groei. Omdat energiebronnen niet onuitputtelijk zijn. Zwartkijkers spraken alvast van een energiecrisis. Premier Den Uyl (PvdA) bezwoer ons dat we het nooit meer zo goed zouden krijgen als voordien. Het is allemaal anders gelopen. Het was een mediahype, meer niet. Oliegebrek? Welnee. Intussen was het politiek klimaat voldoende gekneed om loonoffers, overheidsbezuinigingen en verhoging van de olieprijs geaccepteerd te krijgen. Westerse regeringen wierpen met behulp van de media rookgordijnen op. Achter de schermen werden de financiële verhoudingen tussen grondeigenaren en de diverse multinationals in de olie- en gaswinning herschikt. Voor de licentiehouders van kernenergiecentrales braken gouden tijden aan.

Zo moet ook ophef over klimaatverandering met wantrouwen bekeken worden. Zeker nu politici en handelaren zich daarmee bezighouden. En zeker, zodra verandering in levensstijl noodzakelijk heet te zijn.
O ja, natuurlijk is klimaatverandering mogelijk.
En ook: verandering is juist normaal.

Waar het om gaat, is op te letten vanuit welke belangen onrust gezaaid wordt, als dekmantel voor een heel ander doel.

Het klimaatramp verhaal is gebaseerd op een samenvatting voor beleidsmakers in een VN rapport uit 2001. De basis vormt een niet nagerekende -en daarom wetenschappelijk omstreden- studie uit 1998, met uitsluitend hypotheses, conclusies zijn niet mogelijk.
Bijvoorbeeld, dat het in de late middeleeuwen in de wereld even warm is geweest als in 2004: hoe kwam dat en waarom ging dat voorbij? Zonder goede verklaring daarvoor, resten voor de huidige opwarming alleen nog speculaties.
Opwarming van de aarde is niets nieuws. Pas 7000 jaar geleden kwamen de Britse eilanden onder de ijskap vandaan. De toentertijd vruchtbare Sahara is woestijn geworden. Deze veranderingen kunnen echt nooit zijn veroorzaakt door de veel recentere industriële revolutie. Hetzelfde gaat op voor de commotie over de ozonlaag:
de variatie in dikte kan pas sinds kort gemeten worden, eerder was het verschijnsel onbekend. Over de oorzaak van de ontdekte bewegingen wordt gespeculeerd.
Meer niet. In 2014 al jaren niets meer gehoord over de ozonlaag?
Dat geeft aan dat het een propaganda hype betrof. Net zoals jaren daarvoor de onrust over zure regen.

Het klimaatramp verhaal heeft bezorgdheid over het milieu omgebouwd tot rechtvaardiging
van nieuwe milieubelastingen; een miljarden verslindend zogeheten Kyoto protocol;
een wereldwijd handelscircuit in uitstootrechten CO2 en bijvoorbeeld de versnelde verkoop
van nieuwe generaties motoren, afgedwongen met een verbod op het gebruik van oudere types.
In het verlengde hiervan komt ook de lobby voor kernenergie als hèt schone alternatief voor fossiele energie versterkt op.

Daarmee is meteen een deel van de gevestigde belangen gekend.

ga door naar: (25. loonmatiging propaganda)