Europese banken en verzekeraars zijn verplicht juist staatsleningen aan te houden als
reserve buffer tegen de uitstaande leningen. Dus om hun bedrijf gaande te houden zullen zij
hun voorraad staatsleningen niet aan de ECB aanbieden. Temeer, omdat ze na verkoop aan de ECB het verdiende geld toch niet in zijn geheel kunnen uitlenen, maar opnieuw gedeeltelijk moeten besteden aan staatsleningen om voldoende reservebuffer aan te houden. Verkoop schiet dus niet op voor banken en verzekeraars. Voor pensioenfondsen in onderdekking geldt dat zij verplicht zijn onder die omstandigheden vooral in staatsleningen te beleggen.
(48.-2. pensioenroof)

De geldverruiming door de ECB zal dus nauwelijks leiden tot verhoogde investeringen
vanuit de Europese financiële instellingen. De financiële bedrijven van buiten de eurozone daarentegen, kunnen voluit profiteren van de geldverruiming door de ECB.

Aanhangers van de dominante economische theorie verwachten dat hiermee een waardedaling van de euro ten opzichte van andere leidende valuta -USA $, Japanse ¥
en Britse £- bereikt wordt. Die waardedaling zou dan weer de export vanuit de eurozone moeten bevorderen.

Een hele omweg om een resultaat te behalen waar alleen maar op gehoopt kan worden.
Want sinds enige tijd verzwakken ook andere centrale banken de munt van de eigen economie, uitgerekend weer de $, ¥ en £. Dan is het resultaat hooguit een handhaven
van de wisselkoersverhouding.
(49. valuta)

Een ander voorgegeven doel zou zijn dat de inflatie in de eurozone met de verruiming naar
de gewenste 2% zal gaan. Zelf verwacht de ECB voor 2015 een inflatie van 1,5%. Dus zou deze geldverruiming operatie 0,5% inflatie moeten opleveren. Ook al niet indrukwekkend voor zo’n omvangrijke maatregel.