pamflet
€ 37.500 miljoen winst subsidie
Rapport van SOMO, Milieudefensie en Oil Change International:
de fossiele steun aan het bedrijfsleven
kost de Nederlandse Staat jaarlijks € 37.500 miljoen.
Een politiek-economische misser van de milieubeweging.
• Deze milieuorganisaties hebben het over zware staatssubsidies aan bedrijven
en multinationals die in fossiele energiebronnen doen, of gebruiken. Hierbij
verwarren zij echter belasting voordelen met subsidie aan het gebruik
van fossiele energie.
Dit is een misverstand, want belasting voordelen zijn winst subsidie.
• De politiek-economische werkelijkheid is dat de bedrijven, multinationals
en beleggers die nu voornamelijk bezig zijn met fossiele energiebronnen
zoals kolen, olie en gas, zich wel degelijk ook oriënteren op de energietransitie.
Niet uit zorgen om het klimaat, maar uit winst oogmerk. Ze zullen echt graag
omschakelen naar een energietransitie, zodra daar meer aan te verdienen valt.
• Klimaat demonstranten zijn felle propagandisten voor subsidies aan
de energietransitie.Maar vergeten dat subsidies lokkertjes zijn om particuliere,
puur op winst gerichte bedrijven over te halen om de energietransitie door te voeren.
• Beleggers, bedrijven en multinationals wachten naar eigen zeggen op zulke subsidies
van de Nederlandse Staat om daarmee hun aanvangsverliezen op de transitie
naar grotere duurzaamheid op te vangen. Zodra zij voldoende subsidie zien
liggen, pas dan gaan zij aan de slag met die transitie: als een nieuw verdienmodel.
• Ondertussen zijn het de aandeelhouders die het beleid van beursgenoteerde
bedrijven en multinationals bepalen. Grote beleggers doen dat niet door te stemmen
op jaarvergaderingen, maar door grote pakketten aandelen te kopen of te verkopen.
De grote beleggers werken met ingelegde vermogens tot aan ettelijke keren
de Nederlandse economie. Zij verhuizen hun kapitaal makkelijk van het ene naar
het andere bedrijf. Zodra ze verwachten dat hun belegging daar meer winst
opbrengt.
• Zo kan het komen dat met de subsidies voor de energietransitie waarschijnlijk
precies dezelfde internationale beleggers beloond worden, die nu nog profiteren
van de winst subsidies aan de bedrijven die met fossiele energiedragers bezig zijn.
Door over te stappen naar andere mijnbouw zoals in neodymium, gallium, lithium,
grafiet en germanium en andere grondstoffen voor de transitie.
De onvermijdelijke uitstoot van broeikasgassen en omvang van de milieuschade
daardoor is nu nog niet te overzien.
conclusie:
• Klimaat demonstranten worden met ramp scenario’s misleid om subsidies
los te weken voor een nieuw verdienmodel voor beleggers en geldschieters.
• De subsidies voor de transitie worden opgebracht door belasting verhogingen
en extra heffingen, opgelegd aan de bevolking van Nederland . Dat gebeurt nu al.
• Gedwongen overdracht van loon en koopkracht naar subsidie aan beleggers
en geldschieters is tegen de basis principes van iedere zichzelf respecterende
vakbeweging.
• De gepropageerde verlegging en verzwaring van subsidiestromen naar beleggers
en geldschieters kan nooit een linkse politiek zijn.
Want linkse politiek is juist de strijd tegen armoede, uitbuiting en onderdrukking.
toegift 1
Het ministerie van Economische Zaken zelf schat de belastingvoordelen aan bedrijven, verbonden aan handel en gebruik van fossiele energiebronnen
op
€ 39.700 miljoen tot € 46.400 miljoen per jaar.
De fossiele ge- en verbruikers onder de huidige bedrijven in Nederland komen uit heel verschillende bedrijfstakken. Daarbij gaat het om bedrijven, groot en klein. Van wereldwijd opererende handelaren in grondstoffen zoals Trafigura en Glencore tot aan de glastuinbouw van tomaten; van zink- en magnesiumsmelters tot aan baksteenovens; kunstmestfabrieken, hoogovens en elektriciteitscentrales tot aan alle middelen van transport: op de weg, over rails, op zee en in de lucht; niet te vergeten raffinaderijen en een groot deel van de kunststof producenten van deodorant en verpakkingsmateriaal tot aan vloerbedekking.
toegift 2
Ten behoeve van de energietransitie zijn er in internationale akkoorden en nationale wetgeving
heel strikte klimaatdoelen gesteld en er zijn data vastgelegd.
Opmerkelijk is dat zoiets nooit is gebeurd voor essentiële maatschappelijke taken.
Er zijn geen gezondheidsdoelen vastgelegd, het individueel medicaliseren gaat
niet verder dan symptoom bestrijding.
Een welvaartsdoel zoals een minimaal levenspeil in de armoedebestrijding,
het is er niet.
Een educatief doel ontbreekt, onderwijs wordt teruggebracht tot het aanleren
van kunstjes.
Hoe dat toch komt?
Zulke doelen stellen een minimale kwaliteit van leven voor de gehele bevolking vast.
In de economische theorieën levert dat geen toegevoegde waarde op.
Voor beleggers zit er geen lucratief verdienmodel aan vast
Daarom zijn dit geen actie punten.
Om terug te komen op de gestelde klimaatdoelen:
Gaat minder CO2 uitstoot de klimaatverandering afremmen?
Daar gaat het helemaal niet om:
Aan subsidies voor energietransitie en opvang van CO2 valt te verdienen, want:
de opbrengsten geprivatiseerd