01. speculatie tegen de Euro, in Nederland voorwendsel tot lagere loonkosten

onzekerheid zaaien
Ongeacht hun politieke samenstelling voeren de Nederlandse regeringen vanaf 2007 eenzelfde bezuinigingspropaganda als toegepast in Griekenland, Ierland en Spanje. In die landen is het financieel systeem finaal ontspoord en weer op poten gezet door de regeringen.
De kosten daarvan zijn afgewenteld op de bevolking van die landen.
Enorme offers worden afgedwongen, die velen letterlijk tot de bedelstaf zal brengen.
(62. loonkostenverlaging in Europa / 5 sociale kaalslag)

Het is waar, ook in Nederland zijn failliete banken door de regering overgenomen. (58. kredietchaos)
Maar de economische omstandigheden in Nederland zijn absoluut niet overeenkomstig.

We moeten ons geen crisis laten aanpraten die er helemaal niet is. De Nederlandse economie staat er in verhouding tot het buitenland wel degelijk goed voor. Zelfs het vermogen van de pensioenfondsen zit goed, zolang daar niet weer uit gestolen wordt. (48-2. pensioenroof)
Het echte economische probleem in Nederland is dat de lonen te lang te laag zijn gehouden. Daardoor is de koopkracht te laag. Ondernemers en de aan hun leiband lopende regeringen weigeren om fatsoenlijke lonen te betalen. Hebben geen geld over voor een menswaardige zorg. Steeds hogere winsten is het enige waarin ze geïnteresseerd zijn. Dat is waar het om draait. Daarvoor is zelfs de winstbelasting verlaagd. (63. belastingparadijs)

Verdere verlaging van de loonkosten is de politieke keuze van ondernemers en regering.
Hun voorkeur is zeker geen onherroepelijke noodzaak.
Slechts hun puur eigenbelang, tegen het belang van de bevolking in.

De gebruikelijke propaganda is dat de staatsschuld en het begrotingstekort snel verlaagd moeten worden. Beide is onnodig.

staatsschuld
Aan vergelijking met de hoogte van de staatsschuld van de voor Nederland belangrijkste -en voor de euro bepalende eurolanden- is te zien dat de noodzaak voor terugdringen van de staatsschuld in Nederland overdreven zwaar is aangezet. De staatsschuld van bijvoorbeeld de leidende eurolanden Duitsland en Frankrijk ligt al 13 jaar een stuk hoger.
Toch zijn in Duitsland de lonen in 2012 nog met 3,5% en 4% omhoog gegaan in de metaal en chemie. Dit geeft aan dat het bezuinigingsbeleid in Nederland werkelijk buitenproportioneel is.
(5. koopkracht en loon)

Is de Nederlandse regering weer eens het stomste jongetje van de klas? Dat is te makkelijk, het zou de regering vrijpleiten op grond van onnozelheid. Maar als je de regering wel serieus neemt, ligt er een doortrapte verborgen agenda voor. De regering van neo liberalen en beroepsbestuurders koerst erop de loonkosten in Nederland lager te houden dan in de omringende landen. Dat is er in de loop der jaren ingemasseerd door de ondernemers lobby
VNO-NCW. Om de concurrentie positie van hun achterban tot aan het uiterste te versterken.
(32. concurrentiepositie) Met deze internationale concurrentie op arbeidsvoorwaarden worden we meegezogen in een race naar de laagste lonen. (61. bestaansminimum)

Niks verenigd Europa, de concurrentie tussen eurolanden zet verhard door. Daarom wordt ons een crisis aangepraat en de onzekerheid gevoed. Bedoeld als rechtvaardiging voor loondruk, verslechtering van de arbeidsvoorwaarden, belastingverhoging op dagelijkse behoefte en verdere uitholling van sociale voorzieningen.

begrotingstekort
Als dwaalspoor wordt naast het haastig verlagen van de staatsschuld, ook snel terugdringen van het begrotingstekort als noodzakelijke opgave opgevoerd. Volkomen onzin, want al ruim een jaar ligt de rente op de 10jaarsstaatsleningen voor Nederland lager dan de inflatie. Op korter lopende leningen wordt zelfs bewaarloon betaald, inplaats van dat er rente wordt gevraagd. Op de korte termijn wordt er dus geld toe gegeven op staatsleningen voor Nederland !

Bezuiniging op alle overheidsuitgaven en loonsverlaging voor werkenden. Het is steeds weer de standaard reflex van de met ondernemers ideologisch verwante kiesverenigingen. Ongeacht wat zich precies voordoet. (25. loonmatiging moet)

Het europees coördinatie pact verplicht de landen na ratificering tot wetgeving, om bij een hogere staatsschuld dan 60% van het bbp, het begrotingstekort lager dan ½% te houden.

Eind 2012 hadden Frankrijk en Duitsland geratificeerd, evenals de tekortlanden Griekenland, Ierland, Portugal en Spanje, maar Nederland niet.

Economische stagnatie door teruglopende bestedingen is op dit moment het grootste probleem in Nederland. Oorzaak daarvan is toenemende verarming van de bevolking.Het gevolg van permanente loonmatiging, lagere loonschalen voor nieuw personeel, vaste banen vervangen door tijdelijk contracten, de groeiende werkloosheid en verlaging van uitkeringen. Het leeglopen van de met hypotheekrente opgeblazen vastgoed bubbel is slecht het laatste zetje. Steeds meer mensen in Nederland komen in de lage lonen sector terecht.Dat gaat al jarenlang zo.
(5. koopkracht en loon)
Nog verdere loondruk doet de binnenlandse verkopen verder dalen, zal de economie dus nog verder doen krimpen. Daarom is een economische stimulans nodig door de lonen te verhogen.

armoede beleid
De regering Rutte 2 van reaktionairen en andere beroepsbestuurders kiest voor:

Dit zou allemaal nodig zijn om de staatsschuld en het begrotingstekort terug te dringen om zo de eurocrisis te bestrijden. Maar arbeidsmarkthervorming en de verkapte arbeidsplicht veranderen daar niets aan. (61. bestaansminimum)
Bezuinigen versterkt juist de economisch neerwaartse spiraal. Spraakmakers en napratende economen zijn verbazend lichtzinnig over bezuinigen en loonsverlaging.
Wie dit verdedigt mist ieder historisch besef.

Dat de staatsschuld is opgelopen, komt echt niet doordat mensen te lui zijn om te werken.
Ook niet door hoge ontslag vergoedingen. Niet door overbodige zorg. Niet door te hoge pensioenen of een plotseling overschot aan bejaarden. (48-2. pensioenroof)

potverteren
Het oplopen van de staatsschuld begon met dat de regering in 2008 de vorige eigenaren van de al omgevallen ABN bank achteraf nog eens hun verlies vergoedde. En de tent weer op poten zette, voor een slordige € 37.000 miljoen. Vervolgens hielden ook ING, Aegon, Lage Landen, NIBC en SNS hun hand op. (58. kapitaal chaos) Deze avonturen hebben in 2013 na nationalisatie van SNS een met 7,5% verhoogde staatsschuld opgeleverd.

Daarna kregen alle internationale geldschieters hun minder profijtelijk aflopende beleggingen in zuidelijke eurolanden en Ierland teruggestort. (58.-1. Griekse tragedie) Nederlandse regeringen besteedden daar ongeveer € 15.000 miljoen aan. Goed voor een staatsschuld van minstens 2,5%. Naast nog een veelvoud daarvan aan garanties en ECB leningen.

Op peildatum eind 2012 heeft het EFSF Griekenland, Ierland en Portugal
volgestopt met € 192.000 miljoen aan schulden.
De eurolanden hebben zelf nog eens € 53.000 miljoen in Griekenland gestopt.

Merkwaardig genoeg is in alle haast vergeten een controle instantie op de besteding van beide bedragen in te stellen.

Het Nederlandse aandeel in deze opkoop beloopt ongeveer € 15.200 miljoen.
Dat komt op een met ruim 2,5% verhoogde staatsschuld.
Meer dan € 900,- per inwoner.
Afgegeven garanties en ECB leningen zijn daarbij nog niet eens meegerekend.

Sindsdien wordt hier, net als in alle andere eurolanden, de bevolking gedwongen om offers te brengen voor deze giften aan geldschieters overal ter wereld. Tegelijkertijd trekken bedrijven hun investeringen terug.

verborgen agenda
Aandeelhouders en andere financiers zijn de enige winnaars. De gemaakte winsten liggen al vele jaren op een heel hoog nivo. (14. winstgevendheid Nederlandse economie))

De export bloeit. Die export wordt bovendien nog eens heel profijtelijk gefinancierd vanuit Nederland en de regering staat garant voor het geval leveringen niet betaald worden.
(32. concurrentiepositie)

Voor 2011 vertaalt deze onevenwichtigheid binnen de eurozone zich in een 7% spaaroverschot voor Nederland. Maar dat overschot zit helemaal bij bedrijven en financiële instellingen. Niet bij de huishoudens, zoals het cbs de bevolking aanduidt.

Deze financieel zware concurrentiepositie van Nederlandse bedrijven binnen Europa verontrust zelfs het IMF, de Europese Commissie, het CPB, DNB en Nederlandse commerciële banken. Zozeer, dat zij in 2012 adviseren om de voortdurende loonmatiging in Nederland los te laten. (XXXVII. loonsverhoging redt de economie) Om zo de onevenwichtige economische verhoudingen binnen Europa te verminderen

De in de propaganda van ondernemerslobby en regering voorgespiegelde crisis en crisisbestrijding is dus een voorwendsel voor iets heel anders:
• de winsten van bedrijven veilig te stellen
• versnelling in overdracht van welvaart
van de bevolking naar internationale kapitaalverschaffers

Door verdere versobering en ontmanteling van de arbeidsverhoudingen en het sociaal stelsel.

het kan makkelijk anders
Terugdringen van staatsschuld is op dit moment overbodig en onverstandig.
Het leeglopen van de in voorbije jaren moedwillig opgepompte vastgoed bubbel remt de bestedingen ook al. Investeren en versterking van de koopkracht is dan noodzakelijk. Juist niet bezuinigen en loonmatigen, want dat knijpt de economie nog verder af en bedreigt daarmee de toekomst. Zeker voor de komende generaties.

Nu de staatsschuld in Nederland verlagen is zelfs onnodig.
Want de Nederlandse Staat krijgt al vanaf 2011 tientallen miljarden euro’s aangeboden voor een rente op of onder de 1,9%. Bij een looptijd van 10 jaar.
Dat is minder dan de geldontwaarding. Terwijl de inflatie naar de Europese rekenmethode in 2012 op 2,8% ligt. Daarmee is de waarde van het uiteindelijk terug te betalen bedrag lager dan wat er geleend is.
Leningen van korter dan een jaar gaan in 2012 zelfs kosteloos, want voor een negatieve rente. Verrekend met inflatie wordt er dus geld toe gegeven op deze staatsleningen.

Deze situatie op de kapitaalmarkt levert een paar jaar tijd op,
tijd om de Nederlandse economie op te peppen.
Met extra investeringen door de overheid.
Om
• werkgelegenheid te versterken de
• werkloosheid te bestrijden de
• koopkracht op te vijzelen
De economie stimuleren door verstandig te investeren, dat is nodig.
Géén belastingverhogingen en géén wilde bezuinigingen.
Zo’n kans voor verbetering van de levensomstandigheden zal zich niet gauw weer voordoen.
En het is ook nog heel betaalbaar.

Toch, uit eigenbelang en ideologische kortzichtigheid weigeren de neo-liberale regering van VVD en PvdA, ondernemers en de vele napraters dat op te pakken.
Dan moet het worden afgedwongen. Door de vakbonden.

Het WW plan van Rutte 2 is zeer schadelijk, vooral voor de komende generaties.

In de 1e 10 jaar wordt WW recht opgebouwd met 1 maand per jaar.
Vanaf het 11e jaar is de opbouw een ½ maand per jaar.
Iemand die werkt vanaf zijn 25e jaar, heeft dan pas op zijn 63e recht op 24 maanden WW.

En dan nog: vanaf juli 2014 is de WW uitkering in het 1e jaar nog 70% van het laatst verdiend loon, maar in het 2e jaar slechts 70% van het minimumloon.

Zo wordt de bestaanszekerheid van jongeren, die toch al steeds minder betaald
krijgen en langer op tijdelijke contracten moeten werken, nog verder uitgehold.

De crisis in andere landen binnen de eurozone is niet de oorzaak, maar het excuus voor loondruk in Nederland.
Dat lonen en pensioenen worden aangetast, is alleen omdat werkgevers altijd lagere loonkosten wensen.
Veel verstandiger is het om in het belang van de bevolking juist de koopkracht te verhogen om daarmee tot een evenwichtiger economische basis te komen. Zowel in Nederland als binnen de
eurozone. (62. loonkostenverlaging in Europa)

conclusie:

vakbeweging
De laatste jaren geven mensen steeds minder geld uit. Winkeliers kunnen daarover meepraten. Allemaal het gevolg van bezuinigingen, loonmatiging, de jarenlange nullijn voor overheidspersoneel en onzekerheid over pensioenen.
De mensen verarmen, hebben dus minder te besteden.

Daardoor steunt de Nederlandse economie op dit moment eenzijdig en zwaar op export.
Meer binnenlandse afzet brengt daar weer evenwicht in. Daarvoor zijn loonsverhogingen nodig, waarmee de koopkracht van de bevolking toeneemt.

Maar de meeste Haagse kiesverenigingen willen niets weten van deze politiek tot verbetering en verduurzaming van de economie. Of dit nu is uit dommigheid, onwil of eigenbelang, het maakt niet uit. Hiermee kiezen zij en ook de nieuwe regering vóór de winsten voor beleggers en keren zij zich alweer tegen de laagst betaalden onder de bevolking. (25. loonmatiging moet)

er zitten adders onder het gras van het federaal Europa

Met het oprukkend federatief Europa wordt sinds 2011 sluipenderwijs een concurrentie- en coördinatiepact ingevoerd, met de volgende uitgangspunten:

• ontkent principieel dat economie een middel is om aan de behoeften van de bevolking als geheel
  tegemoet te komen.
• gaat volkomen voorbij aan de heel verschillende culturen en geheel verschillend opgebouwde
  economieën binnen de eurozone.
• standaardiseert de levensvoorwaarden en daarmee de vooruitzichten en mogelijkheden van mensen.
• is gericht op optimale benutting van het arbeidspotentieel binnen de eurozone,
  ten behoeve van een zo hoog mogelijk rendement op het geïnvesteerd kapitaal.

Het doel is verlagen van de loonkosten en verharden van de arbeidsverhoudingen door:

• beperking van vakbondsrechten bij het afsluiten van cao’s.
• verbod op algemeen verbindend verklaren van cao’s.
• afbreken van ontslagbescherming en werkloosheidregelingen.
• inperken van het stakingsrecht.

Lees hieronder hoe in de 21e eeuw de Nederlandse arbeidsmarkt langzaam maar zeker wordt verziekt. Opdat de opbrengst van de loonkostenverlaging naar ondernemingen en hun internationale geldschieters vloeit.

Of ga door naar: (15. winst en loon)

02.    arbeidsmarkt verzieken

Ondernemerslobby VNO voert principieel altijd propaganda tot verlaging van de loonkosten en arbeidsvoorwaarden. De diverse regeringen hebben steeds meer toegegeven aan die roep om de bestaande arbeidsverhoudingen af te breken. Neo-liberalen noemen dat hervorming.

Sinds de 80er jaren heeft de leiding van de vakcentrales het restje weerstand tegen deze massieve politiek-ideologische druk opgegeven. De kredietcrisis die inzette vanaf 2007
en de daarop volgende betalingsbalansproblematiek binnen de Eurozone werden door de vakcentrales als natuurramp opgevat, in plaats van het gevolg van een politiek beleid.
(58.-1. Griekse tragedie)
Te laat is daardoor onderkend dat de begeleidende mediaonrust de legitimatie levert om de arbeidsmarkt te hervormen om zo de loonkosten nog verder te drukken.

In 2010 kent Nederland al een grote lage lonensector. Herstructureren van uitkeringen tot aan het bestaansminimum (61. bestaansminimum), verhogen van de pensioengerechtigde leeftijd
(48-2. pensioenroof), leeghalen van volksverzekeringfondsen (52. plundering volksverzekeringen) en ontslagvrijheid voor werkgevers. Allemaal elementen waarmee de lage lonensector verder wordt vergroot. Steeds meer mensen worden gedwongen tijdelijk werk voor hongerloon te aanvaarden. In een van de rijkste landen ter wereld.

arbeidsvoorwaarden achteruit
Nog in de tachtiger jaren was de cao een vangnet voor het nivo van de inkomens.
De laagste cao-loonschalen lagen 20% tot 30% hoger dan het minimumloon.
Met toeslagen -bijvoorbeeld voor onregelmatigheid, weekenddiensten en ongezond werk-
kwam het loon nog hoger uit.
Bij cao onderhandelingen proberen de AWVN onderhandelaars van de werkgevers hardnekkig
de laagste cao schalen op het minimumloon te leggen, waardoor de lonen voor laag ingeschaald personeel achteruitgaan. Geleidelijk aan lukt dat ook. In 2011 zet de regering in op verlaging van het minimumloon met 10%. Bovendien worden de uitkeringen verlaagd, verkort en de toegang bemoeilijkt. Opdat de lonen verder gedrukt worden.

Om verantwoordelijkheid voor het personeel te ontlopen -en vooral de kosten daarvoor-,
passen werkgevers vele stunts toe. Zo nemen ze slechts een deel van het benodigde personeel
in vaste dienst, verzieken onderhandelingen over de collectieve arbeidsovereenkomsten en ontduiken cao’s zodra die zijn afgesloten. Want ondernemers en hun personeelsmanagers gaan altijd voor de laagste kosten voor arbeid. Onderbetaalde arbeidsmigranten worden gebruikt om het loon van het overig personeel te drukken.
Bovendien zoeken ze de snelste en goedkoopste manier om weer van personeel af te komen. Daarvoor houden ze een deel van de ingehuurde mensen op de schopstoel. Met dit onloyaal gedrag ondermijnen werkgevers de bestaanszekerheid van hun personeel, maar dat is geen punt onder de bestaande politieke verhoudingen.

Om de begroting op te schonen lieten overheden zich verleiden tot het verzelfstandigen en privatiseren van overheidstaken. Onder de smoes dat de ‘markt’ efficiënter werkt. Via aanbesteding voor de laagste prijs van de toch noodzakelijke diensten zijn bezuinigingen doorgevoerd.
Het exploitatierisico is daarmee verlegd naar de uitvoerder. Uiteraard verhaalt die alles weer op het personeel met ontslagen, verhoging van de werkdruk en concurrentie op arbeidsvoorwaarden. (59 concurrentie op arbeidsvoorwaarden)

Vanuit het bedrijfsmodel van zulke uitvoerders zijn allerlei arbeidscontracten ontwikkeld, die uitgaan van personeel als noodzakelijk kwaad.
Niet dat personeel onmisbaar is voor uitvoering van het werk. Voor het midden- en kleinbedrijf zijn vergelijkbare constructies ingevoerd die het ondernemersrisico verleggen naar het personeel.

uitbreiding lage lonen sector
Er is een hele reeks aan juridische arbeidscontracten ontwikkeld waarbij de voordelen sterk bij het bedrijf zijn komen te liggen, ten koste van de bestaanszekerheid van de werkenden:

Een tijdelijk contract van meerdere jaren wordt gebruikt als een verlengde proeftijd. Dat is gebruikelijk in meer gespecialiseerde functies bij grote bedrijven, ook bij onderzoeksinstellingen, bij het hoger onderwijs en de overheid.
• na afloop contract meestal geen doorbetaling bij ziekte
• geen ontslagvergoeding
De laatste jaren komt het steeds vaker voor dat vast kantoorpersoneel wordt ontslagen en daarna op tijdelijke projectbasis weer wordt ingehuurd als freelancer.
Bij politie, ministeries, gemeenten en stadsdelen wordt deze truc toegepast om op papier het personeelsaantal
te verminderen.

Een uitzendcontract wordt vooral toegepast voor uitvoerende functies. Een uitzendburo bemiddelt werkzoekenden naar tijdelijke banen bij bedrijven die om tijdelijk personeel voor een week tot een jaar vragen en krijgt daarvoor betaald.
• nooit vast werk
• minimale bijdrage aan beroepsopleiding
• weinig perspectief op vooruitgang in het beroep
• geen doorbetaling na ongeval
• geen ontslagvergoeding
Juist in bedrijfstakken met veel bedrijfsongevallen -bijvoorbeeld abattoirs- wordt het merendeel van het personeel op een kort tijdelijk contract gezet, liefst nog migranten uit het buitenland omdat die meestal hun rechten niet kennen. 30% van de mensen staat op tijdelijk contract bij Scania, meer nog bij de distributiecentra van Albert Heijn. Bij KPN minstens 20%. In van Philips afgesplitste bedrijven zit meer dan de helft van het personeel op tijdelijk contract.

Bij payroll is het personeel formeel niet in dienst bij het bedrijf waar wel wordt gewerkt. Een payroll bedrijf heeft de betaling en het beheer van het personeel overgenomen. In tegenstelling tot de uitzendconstructie, blijft het bedrijf waar gewerkt wordt wel zelf de werving doen voor een langduriger dienstverband en brengt daarna dit personeelslid onder bij de payroller. Deze constructie van de laatste 15 jaar komt steeds meer voor bij het midden- en kleinbedrijf, horeca, winkelbedrijf, onderwijs en overheid.
• ontduiken cao loon -daartoe is zelfs een payroll cao afgesloten
• uithollen arbeidsvoorwaarden en pensioenrecht, vaak geen ziektegeld
• minder vakantiedagen
• direkt opzegbaar, geen of weinig wachtgeld

Werkuitbesteden aan afgesplitste en verzelfstandigde bedrijfsonderdelen gebeurt onder het mom dat het moederbedrijf zich concentreert op de kerntaken. Voordeel voor het moederbedrijf is dat het inlenend bedrijf vroeg of laat gedwongen kan worden te concurreren op prijs en arbeidsvoorwaarden en dat er geen reorganisatiekosten zijn bij beëindigen van de relatie.
• een sterfhuisconstructie om van personeel af te komen.

Een variant hierop is de banenpool, ontwikkeld als methode om van personeel af te komen zonder het meteen te
ontslaan. Het personeel wordt in een nieuwe juridische eenheid ondergebracht, die als een voorkeur uitzendburo binnen de sector zou moeten gelden. (60. banenpool, een sterfhuis)
• geen vast werk
• geen vast inkomen
• ontslag op termijn

Uitlening of detachering wordt gebruikt om personeel tijdelijk bij een ander bedrijf in te zetten zonder dat het inlenend bedrijf daarvoor verantwoordelijk is.
• ontduiken cao voorwaarden door inlenend bedrijf.
• bij beëindiging van detachering is maar al te vaak de oude functie.

Een parttimecontract betekent werken in deeltijd. Interessant als aanvulling op een ander inkomen en voor huishoudens met twee-of meerverdieners, zolang het vrijwillig wordt aangegaan. De produktiviteit ligt gemiddeld hoger vergeleken met een voltijd baan. Reistijden drukken zwaar bij slechts een paar uur per dag en dat zes dagen in de week. Door functies in meerdere deeltijdbanen op te knippen, bereikt het management grotere flexibiliteit van de personeelsinzet.
• secundaire voorwaarden vaak ontzegd
• valt zelden van te leven als enig inkomen

mensenhandel

een uitzend contractant kost 2xhet uitbetaalde loon
een payroll contractant kost 1,6x het uitbetaalde loon
koppelbazenverhuren migrant werkers voor 2x tot 6x het loon dat uitbetaald wordt

Een inlenend bedrijf betaalt dus voor flex personeel heel veel meer dan de
verhuurde mensen zelf ontvangen.
Dit geeft aan dat bedrijven graag meer betalen aan bemiddelaars om vooral
snel en zonder verdere aansprakelijkheid personeel te dumpen

Werken op flexibele werktijden, is geheel afhankelijk gesteld van het werkaanbod en het inroosteren door het management. Er zijn vele varianten mogelijk, voornamelijk in pulpbanen:

Een oproep ondervoorovereenkomst betekent een verzoek om te komen werken,
dus bestaat er recht op vast werk na 3 of 4 aaneengesloten tijdelijke contracten.
•  geen vaste werktijden
•  geen inkomenszekerheid
•  geen WW

Een oproep contract :
•  werktijden en werkduur helemaal afhankelijk van de wensen vanuit het bedrijf
•  geen enkele inkomenszekerheid

Een nulurencontract betekent opdraven na oproep.
•  geen enkele inkomenszekerheid
•  mag maximaal ½ jaar duren, maar de praktijk is anders

Bij het min-max contractmoet wettelijk na iedere oproep minimaal 3 uur betaald worden.
•  geen vaste werktijden
•  geen vast inkomen

De overeenkomst van opdracht verplicht de contractant werk uit te voeren
zoals dat aangeboden wordt, waarbij het bedrijf de voorwaarden en werktijden
eenzijdig kan wijzigen.
•  stukloon
•  30% of nog verder onder het minimum uurloon
•  geen enkele sociale verzekering
•  geen pensioen
•  voornamelijk plichten

Dit soort banen zijn alleen uit te voeren als aanvulling op andere inkomsten,
anders leveren ze een totaal ontregeld sociaal leven op.
Toch moeten steeds meer mensen meerdere van deze pulpbanen aannemen
om rond te kunnen komen.

De zzp’er -zelfstandige zonder personeel-, wordt belastingtechnisch hetzelfde behandeld
als freelancers en mensen in vrije beroepen.
Bedrijven huren zzp’ers tijdelijk in en maken misbruik van de veel voorkomende miscalculaties door zzp’ers, waardoor zij 20% tot 50% goedkoper zijn dan vast personeel. Vooral in de bouw en bij technisch onderhoud komen via deze constructie mensen terug die eerder bij hetzelfde bedrijf een vaste baan hadden.
In feite zijn de meeste zzp’ers alleen in schijn zelfstandigen.
•  werken op eigen risico
•  geen enkele sociale verzekeringen
•  geen vast dienstverband

Stagiaires krijgen onder het mom dat het om een werkervaringsplaats gaat, geen arbeidscontract. Alleen een vergoeding. Zulke stages kunnen wel 4 jaar duren. Gebruikelijk bij onder andere advocatenkantoren en media wordt onder deze noemer gewoon werk verricht zonder dat daar enig recht voor de stagiair tegenover staat.

flexibele schil In 2010 werden er ongeveer 7.700.000 banen in Nederland geturfd. Daarvan waren er maximaal 5.700.000 uitgegeven op vast contract. Bijna 2% minder dan in 2009. Maar het aantal uitzendbanen nam toe met 7,6%. Dat betekent dat ondernemers vast personeel vervangen door personeel waar ze sneller en goedkoper van af kunnen komen. Dit slecht personeelsbeleid is geen toevalligheid. People-managers noemen dit het vergroten van de flexibele schil in het personeelbestand. Om snel de loonkosten te kunnen verlagen als dat zo uitkomt voor het bedrijf.

De ondernemersvereniging VNO zeurt al vele jaren om een grotere ontslagvrijheid voor haar leden. Die gewenste ontslagversoepeling kwam er nog niet. Dit is hun wraakneming. Met een groter bestand aan flexibele contracten is ook snel en goedkoop van personeel af te komen. Zonder extra afvloeiingsregeling. Zonder opgaaf van reden. Hiermee ondergraven ondernemers alvast de bestaanszekerheid van een deel van de werkenden. Personeelmanagers van bedrijven zoals TNT, KPN, Philips en Akzo Nobel geven dit beleid gewoon toe. Winkelbedrijven doen allang niet anders.

Met het vergroten van de flexibele schil, groeit ook het aantal mensen dat vast werk zoekt. Dat betekent op de werkvloer dat het vast personeel wordt gechanteerd met het grote aantal flexwerkers: ‘o, bevalt het je niet? voor jou staan er genoeg anderen klaar’. Tegelijkertijd worden de gesubsidieerd tewerkgestelden weer als verdringers uitgespeeld tegen flexwerkers. Met als doel in de arbeidsvoorwaarden te snijden om de loonkosten te verlagen.

de flexibele schil in 2010

	aantal mensen	aandeel banen
uitzend	682.000	9%
payroll	144.000	2%
zzp	708.000	10%
overig tijdelijk	466.000	6%
totaal		27%

Het UWV stelt de flexibele schil op 34% van de banen in Nederland,
door ook de banen kleiner dan 12 uur per week mee te tellen.

Deze banen worden voor 41% vervuld door kostwinners.

verzieken van de cao

De mensen met een vaste baan komen bij hun baas hetzelfde gebrek aan respekt tegen.

• Bij cao ondehandelingen wordt steeds weer geprobeerd het personeel op te laten draaien voor het ondernemersrisico.
  alle grote bedrijven aangesloten bij het VNO en in de agrarische sector
• Inleveren van loon eisen in ruil voor -tijdelijk- behoud van werk is chantage.
  Vodafone, TNTpost, Polynorm, Alliance Healthcare, Telegraaf
• De overheid probeert bij cao onderhandelingen de begroting sluitend te krijgen over de rug van het personeel: inleveren arbeidsvoorwaarden, jarenlange nullijn en gedwongen ontslag.
  rijk, gemeenten, provincies, brandweer, politie, leger, onderwijs
• Na het verlopen van een cao wordt bewust twee jaar of langer een nieuw akkoord opgehouden, opdat intussen het nieuw aangenomen personeel ver onder de oude cao betaald kan worden en het zittend personeel koopkracht inlevertin afwachting van betere tijden.
  bouw, winkelbedrijf, landbouwbedrijven; C&A, Hunkemöller, Miss Etam, WE vanaf april 2008 geen CAO; kleine schoenhandel sinds 2003 geen CAO
• Er zijn cao's afgesloten waarbij al het nieuw personeel slechter betaald wordt dan degenen die langer in dienst zijn.
  Hema -15%, Bijenkorf -8%, ABN Amro -7%, leerlingen in de bouw -15%
• Cao's afsluiten met een heel lange looptijd -bijvoorbeeld vier jaar- met pas tegen het eind loonsverhoging: wegschuiven van het personeelsbelang met een gok op de toekomst.
  rijksoverheid, metaal
• Een cao opstellen en daar dan een handtekening bij zoeken, bijvoorbeeld van een door het management aangewezen OR of gefinancierde bond.
  kinderopvang, tankstations, kleine aannemers, beveiliging
• Weigeren ooit een cao met een bond te tekenen.
  Vodafone, ict bedrijven, binnenvaart, Ryanair, IBM Nederland, Selekt Mail, Sandd, Netwerk VSP
• Opknippen van cao's en die uiteindelijk vervangen door individuele contracten.
  VNO, AWVN, commissie Bakker, ict bedrijven
• Voorkomen dat de cao algemeen verbindend wordt verklaard, opdat buitenlands personeel onder het minimumloon mag worden betaald.
  baggeraars, in de bouw is voor slechts 3 van de laatste 7 jaar een avv afgegeven
• Er zijn al cao's ver onder het minimumloon afgesloten
  zeevaart

En als er dan een cao is, dan wordt die regelmatig ontdoken door het bedrijf.

onderbetaling
Ondernemers en de hun getrouwe bedrijfsleidingen minachten werkenden. Alleen de loonkosten tellen en die moeten zo laag mogelijk uitkomen. Daartoe staan veel wettelijk mogelijkheden open. Dat vergroot de druk om alle lonen in Nederland verder te verlagen.

• Voor kleine pulpbanen, minder dan € 600,- per maand, geldt vanaf begin 2010 vrijstelling van premiebetaling voor de socialeverzekeringen. Dat scheelt zo’n 15% op de loonkosten.
• Tot 23 jaar worden jeugdlonen betaald. Het verlaagde loon heeft niets meer te maken met een leerlingenstelsel. In de industrie zijn de bedrijfsopleidingen tientallen jaren geleden gesloten. Sindsdien leunen delen van de bedrijfsvoering in andere bedrijfstakken helemaal op jeugdloon. Personeel is dan met 22 jaar al oud en wordt ontslagen. Of het is einde contract.
  winkelketens; 80% van cao personeel bij supermarkten is jonger dan 24 jaar; vanaf 2003 zijn in drie jaar de jeugdlonen op 11% achterstand gezet. (FNV jong)
• Onder het voorwendsel dat het om een stage gaat, wordt jarenlang geen loon betaald, alleen maar een vergoeding. zorg
• Sinds 2009 nemen bedrijven mensen onder de 27 jaar 4 keer achter elkaar op jaarcontract zonder een vaste aanstelling aan te hoeven bieden.
• Vrouwen krijgen voor hetzelfde werk minder betaald dan mannen. Vroeger golden daarvoor speciale vrouwentabellen. In 2009 kwam het gemiddeld bruto uurloon van vrouwen op 81% van dat van mannen. Jonge vrouwen tussen 15 en 35 jaar kregen 90% van het loon van mannen. Dus is het discriminatie van vooral oudere vrouwen, want de lagere betaling kan niet worden verklaard met een verhoogd zwangerschap risico.
• In steeds meer cao’s is prestatieloon opgenomen. Bij dit variabel loon is het inkomen afhankelijk van de willekeur van de baas. Een bonus voor volgzaamheid. ABN Amro al tot 20%
• Een nieuwere VNO proefballon is demotie. Onder het mom dat ouderen per definitie minder produktief zijn, moet hun loon ieder jaar verlaagd worden. Feitelijk is dit chantage, omdat ervan wordt uitgegaan dat ouderen toch geen ander werk kunnen krijgen en daarom een loonsverlaging wel moeten accepteren. Dat verlaagt tevens het pensioen.
• Bedrijven halen graag mensen uit het buitenland voor een loon waarvan in Nederland niet valt te leven.

het wettelijk minimumloon ligt op € 65 per werkdag van 8 uur,
maar het betaald loon kwam in 2010 vaak lager uit:

onderbetaling contractarbeid per werkdag van 24 uur

Portugees kamermeisje	€ 40 / dag
Roemeense dag- en nachtverzorgster	€ 40 / dag	bij 3 maanden aaneengesloten dienst
Poolse chauffeur	€ 23 / dag
Bulgaarse bouwvakker	€ 18 / dag	permanente beschikbaarheid 8 maanden
Filippijnse matroos	€ 13 / dag
Roemeense champignon plukster	€ 10 / dag
Bulgaars hotelpersoneel	€ 9 / dag	bij 9 maanden aaneengesloten dienst

• parttime en pulpbanen worden ingezet om vaste, volledige banen te verdringen.
  In de thuiszorg is vast personeel vervangen door alfahulpen. TNT wil 11.000 vaste banen met gedwongen ontslag vervangen door 35.000 maximaal 12 uur per week banen, DHL verruilt vaste banen -onder gedwongen ontslag- voor 20 uur banen met verplicht overwerk.
• Berucht waren in 2010 de uitbuiting gevallen, grenzend aan slavernij van
  
  Indonesische kroepoek bakkers,
  Indiase marktwerkers,
  Poolse tomatenplukkers,
  Roemeense aspergestekers,
  Chinees keukenpersoneel,
  Slowaakse aardbeienplukkers.
  
  Deze mensen werken vaak 7 x 12 uur per week of meer; krijgen zelden loon, maar een vergoeding voornamelijk in tegoedbonnen;
  zijn gehuisvest op de werklocatie; hebben meestal een verbod om het terrein te verlaten.
• De huidige regering wil het minimumloon met 10% verlagen.
  Terwijl het loonnivo al sterk verslechterd is.
  Vooral jongeren en migranten zijn daarvan het slachtoffer:
  In 1996 kreeg 10% van de werkenden minder dan 130% van het minimumloon betaald;
  in 2008 is dat al 18% van de beroepsbevolking: 1.400.000 mensen;
  Ook de arbeidsvoorwaarden gaan achteruit:
  1 op de 5 werkenden had in 2008 geen vast contract (FNV-Bondgenoten, november 2008)

03.    naar het bestaansminimum

Dit zijn geen van elkaar losstaande ontwikkelingen.
De dwangmaatregelen sluiten op elkaar aan.
Mensen worden gedwongen met elkaar te concurreren op de arbeidsmarkt.
Dat heeft niets te maken met een onvermijdelijk noodlot.
Deze ingrepen worden door mensen gestuurd en gecoördineerd.
Het betekent voortgaande verlaging van de levensstandaard voor de hele bevolking.
Dat is politiek-economisch beleid, dat daarom ook politiek moet worden bestreden

Met allerlei verwarring scheppende verhalen wordt de druk opgevoerd om zowel
de lonen als uitkeringen te verlagen. Omdat het inkomen van uitkeringsgerechtigden
en loonafhankelijken op elkaar aansluit en in elkaar overgaat. Afbreken van de
bestaanszekerheid, daar is het om begonnen.

wie niet meekomt in de rat race, wordt gedumpt

Zo worden zowel de uitkeringen als de lonen en verdere arbeidsvoorwaarden onder druk gezet. Als dit beleid niet gestopt wordt, gaan de inkomens van uitkeringsgerechtigden èn werkenden steeds verder richting bestaansminimum. (bulletin. XXIII. naar een toekomst die loont) Na sloop van het sociaal vangnet betekent dat voor de bevolking in uiterste konsekwentie nog maar één ding:

arbeidsplicht

niet dat het vroeger allemaal beter was,
maar
afbraak is geen verbetering

Deze technocratische herstructurering is gericht op vermeerdering van het geïnvesteerd kapitaal ten koste van duurzame werkgelegenheid. De bevolking wordt behandeld als een wegwerpartikel dat enkel nuttig is om het rendement te verhogen en helaas daarvoor noodzakelijk is. Het verdiende kapitaal blijft vrijelijk in en uit stromen en heeft geen enkele verplichting voor de toekomst van de bevolking. (8. winst en kapitaalexport)

dat maakt van Nederland een armoedig lage lonen land

De spraakmakers en politici die zich hervormingsgezind noemen, ondersteunen dit verscherpen van de tegenstellingen in de arbeidsverhoudingen. Daarmee staan zij voor verlaging van de inkomens van werkenden en uitkeringsgerechtigden tot aan het bestaansminimum.

verdeel en heers
Uitkeringsgerechtigden worden uitgespeeld tegenover werkenden.
Flexwerkers tegen degenen met vast contract.
Migranten tegen de inboorlingen.
Terwijl ze allen hetzelfde belang hebben: een beter leven, dat hen ontnomen wordt door ondernemers, hun financiers en de regering.

De grote vakbonden zijn bekend met de inbreuk op de bestaanszekerheid van uitkeringsgerechtigden en werkenden. Toch ondernemen de vakcentrales geen politiek initiatief tegen deze praktijken. Hooguit een incidentele actie. De leiding blijft liever eindeloos bedelen bij de aanstichters -ondernemersvereniging VNO en de regering-: of het niet wat minder kan. Daarmee ontzien ze hun financiele afhankelijkheid van de bedrijven waarmee een cao is afgesloten. En hun politieke verbindingen met de middenpartijen.
(43. vakbondstientje)

Daarom:

neem zelf het bondsbeleid in handen

04.    bankensteun wordt verhaald op de bevolking

Ministers beweren vanaf eind 2008 dat we in een crisis zitten.
Maar er is geen economische crisis. Nog altijd wordt er flink winst gedraaid.

Er is wel een conjunctuurdip. Zo’n dip is het gevolg van de onvermijdelijke golfbewegingen in een ongestuurd economisch systeem dat de beslissers in ondernemingen met grote economische en politieke invloed alle ruimte geeft om èn als organisatie èn als persoon uitsluitend de eigen belangen na te jagen.

Kenmerkend voor dit systeem is bovendien dat deze beslissers gevrijwaard zijn van iedere verantwoordelijkheid voor de gevolgen van hun handelen voor de samenleving. De invloed van wereldomspannende multinationaal opererende ondernemingen is nog veel indringender en tegelijkertijd des te meer ongrijpbaar.

Met hun activiteiten overvleugelen deze economische grootmachten met gemak zelfs de grootste nationale staten op diverse terreinen. Niet alleen in energievoorziening en financiering. Ook in ertsen en voedingsmiddelen.
(56. grondstoffenprijzen 2008)

Op zich niets nieuws, dit is al eeuwen bekend.

paniek
Het is begrijpelijk dat eind 2008 Nederlandse ministers in paniek raakten en dat de regering in crisis verviel. Onbezonnen was die regering in oktober 2008 immers een onbekend avontuur ingedoken. Hele brokken van enkele vanuit Nederland opererende banken had ze genationaliseerd. In enkele andere was een aandeel genomen. Daar bovenop is de eigenaars van die internationaal opererende handelsbanken en verzekeraars een ongekend royaal garantiepakket aangeboden. (58 krediet chaos)

Beetje dom, want als het gaat om winst maken heeft ook de huidige regering altijd door dik en dun de vrije markt ideologie aangehangen. Daar hoort bij dat zodra er onoverkomelijk verlies wordt geleden, de tent gewoon om valt. De eigenaars zijn dan alles kwijt. Dat is nu eenmaal ondernemers risico.

De financiële steun aan ABNAmro, Fortis Nederland, ING, Aegon en SNS, is blind na-apen door Wellink, Bos en Balkenende van vergelijkbare steun aan aandeelhouders zoals die in de USA en Engeland plaats had.

Dat de Nederlandse regering het geld daarvoor niet eens heeft, maakt het nog erger.

begrotingscrisis
Hierdoor is de Nederlandse staatsboekhouding in het ongerede geraakt.
Er kan natuurlijk wel wat geld bijgeleend worden, maar de rente moet ook betaald worden.
Door wie?
Door de bevolking van Nederland, want zulke gelegenheidsinvesteringen zijn niet met winst
te verkopen.

Hoe krijg je de mensen in Nederland zo gek dat ze daarvoor een offer brengen?
Oude truc:
je begint met het staats-voorspelburo een somber scenario te laten oplepelen.
(47 sociaal akkoord / cpb ongeloofwaardig)

Vervolgens te pas en te onpas blijven roepen dat er een crisis is. Media pikken makkelijk en graag sensatieverhalen op. Ieder uur ‘crisis paniek’ aanhoren, doet velen al snel geloven dat er inderdaad een crisis is.
(29. voorspelling of volksverlakkerij)
Eind maart 2009 komt de regering met een nieuw regeerakkoord om de staatsbegroting weer op orde te krijgen.

de winnaars:

• geen verhoging inkomstenbelasting voor inkomens boven € 90.000 per jaar;
• geen schrappen hypotheekrente aftrek voor WOZ waarde boven € 1 miljoen;
• geen verhoging van de winstbelasting vpb -25 jaar met 22½% verlaagd- ;
• geen afzien van de JSF voor € 6.000 miljoen, ook al is de vijand niet te benoemen.

de verliezers:

• de pensioenleeftijd gaat naar 67 jaar, moet op den duur € 4.700 miljoen per jaar opleveren;
• de zorgtoeslag wordt met € 1.200 miljoen verlaagd;
• vliegtaks verdwijnt om dividend inkomsten uit staatsbedrijf Schiphol op te vijzelen;
• nullijn voor de komende cao’s bij gemeenten, provincies en in de zorg;
• loonstop en zware bezuinigingen na de verkiezingen van 2011;
• uitkeringen na 2011 bevriezen.

stimuleringspakket voor ondernemers:

• personeel kan in deeltijd WW worden gedumpt, ten koste van het recht op WW van de ontslagene;
• ziekenhuizen worden de vrije markt op gedreven;
• BTW wordt voortaan inplaats van per maand, eens in de 3 maanden afgerekend:
    een renteloze lening van € 8.000 miljoen;
• verlies in 2008 mag volledig worden weggeboekt op winst in 2007, € 350 miljoen.

al eerder weggegeven:

• vanaf 1 juli 2009 zijn werklozen verplicht om na 1 jaar WW ieder werk tegen lager loon
    te aanvaarden;
• vanaf 1 januari 2009 is de tonnagebelasting op zeeschepen verder verlaagd,
    naast vrijstelling van loonbelasting en sociale premies voor reders;
• overtollig personeel kan in banenpools worden gestald en -indien gewenst- vergeten.
    (60. banenpool sterfhuis)

verdedigd door de vakcentrales:

• pensioenuitkeringen blijven geïndexeerd tot 2012;
• totale WW duur wordt voorlopig niet gekort;
• nog geen loonmaatregel;
• nog geen verkorting van de WW;
• FNV heeft de Zwarte Piet genomen: moet vóór 1 oktober 2009
    een bezuinigingsplan van € 4.700 miljoen aanbieden.
    Lukt dat niet, dan gaat de pensioenleeftijd naar 67 jaar.

wie draait er op voor al dat moois?
Niet de beslissers, die de malaise hebben ingeleid door mee te hobbelen achter hun idolen. Roekeloze of incompetente bankiers, toezichthouders, bestuurders van pensioenfondsen en verzekeraars, die wordt geen offer gevraagd. Zij blijven gewoon in functie, leveren hooguit een deel van hun variabel loon in. Van de werkenden met de laagste inkomens en uitkeringsgerechtigden wordt een deel van het inkomen afgenomen om de staatsfinanciёn weer recht te breien. (61. bestaansminimum)

conclusie:

Eigenaren van banken en verzekeringsmaatschappijen is binnen een paar weken € 95.000 miljoen aangeboden.
Maar voor de bevolking van Nederland heeft de regering geen enkel respect.
Die wordt gedwongen jarenlang inkomen in te leveren om de staatsschuld af te betalen die is ontstaan door deze gulle steun aan aandeelhouders.
Nemen we dat?

Bestuurders in de markt en de gesubsidieerde sector grepen de opgeklopte crisissfeer aan
en namen de eerste maanden van 2009 alvast een voorschot:
• traineren van de cao onderhandelingen in afwachting van een loonstop;
• loonsverlagingen bij TNT van 15% (59 concurrentie op arbeidsvoorwaarden),
• Forbo probeert dat ook;
• massaontslagen aangekondigd bij zeer winstgevend DAF en Hoogovens / Corus:
    1200 vakmensen moeten zich melden bij de banenpool voor omscholing:
    de jongeren naar het leger of de marine, de ouderen naar postbezorging of thuiszorg;
• arbeidsvoorwaarden in het onderwijs op de tocht;

na de verkiezingen van 2010

In 2009 wordt een loonstop uiteindelijk vermeden.
Zelfs Coen Teulings van het CPB vond zo'n vroege loonstop onverstandig.
Maar gegarandeerd zodra de economie weer gaat tierelieren gaat de volgende regering geld binnenschrapen om de opgelopen staatsschuld af te betalen.
Geen illusies. Loonmatiging komt er wel degelijk aan. En ook bezuinigingen en belastingverhoging.
Politieke stemmingmakers winden daar geen doekjes om.

• CDA (Pieter van Geel, december 2008):
  - loonmatiging
  - begrotingsdiscipline, dus bezuinigingen
• CDA (Piet Hein Donner) :
  - pensioenuitkeringen korten,
  - loonstop
  - verlagen ontslagvergoeding
  - pensioengerechtigde leeftijd naar 67 jaar
• PvdA (Sweder van Wijnbergen):
  - verhogen AOW leeftijd
• AWVN (cao onderhandelaar voor ondernemers) strategie in 2009 :
  - cao’s vervangen door individuele beloningsovereenkomsten
  - arbeid flexibiliseren naar
  - werktijden die de ondernemer het best uitkomen
  - variabele werkperiodes door het management in te delen
  - bij reorganisatie allereerst ontslag voor personeel met het langste dienstverband
  - geen recht op werkzekerheid
• Chris Buijink (secretaris generaal Economische Zaken, in ESB januari 2009):
  - herstructurering naar “Rapport Bakker” blijft het doel
  (bulletin. 23. XXIII naar een toekomst die loont)
  - ontslagrecht afbreken
  -verhogen pensioengerechtigde leeftijd
• ABU (koepel van uitzendburo’s) :
  - loonkosten subsidies
  - vermindering premie en belasting afdracht
• MKB (koepel van midden en kleinbedrijf):
  - meer nuluur contracten, optimaal flexibel:
  - wel plichten, geen rechten, geen bestaanszekerheid
• VNO-NCW (koepel van grote ondernemers):
  - loonstop
  - ontslagrecht afbreken
  - recht op WW verkorten
  - langere werkweek
  - jaarlijkse loonsverlaging voor ouder personeel
  - gesubsidieerde werktijdverkorting
  - door de overheid gegarandeerde leningen
  - verlaging winstbelasting
  - verlaging premie afdracht
  - afschaffen verantwoordelijkheid voor bedrijfspensioenfonds
  - loonsubsidie voor personeel dat wel eens ziek is geweest of overwerkt
  - subsidie om jongeren een stageplek of werk te bieden
  - subsidie voor onderzoek naar produktvernieuwing
  - subsidie voor duurzamere bedrijfsvoering
  - subsidie voor innovatie
• Nout Wellink (directeur De Nederlandse Bank):
  - geen prijscompensatie in de lonen vanwege onzekerheden in de economie
• Lans Bovenberg (CDA ideoloog)
  - ouderen worden minder produktief, dus moet hun loon verlaagd worden
• Ben Verwaaijen (VVD ideoloog)
  - pensioenleeftijd moet omhoog

Lans Bovenberg:

in zware beroepen is doorwerken tot 67 jaar veel gevraagd,
dus moet een bouwvakker na z’n 45ste maar ander werk zoeken.

OK dan, waar hangt die vacature hoogleraar economie?

inflatie
De ongekend grote steunoperatie aan eigenaren van banken en verzekeringsbedrijven krijgt nog een ander staartje. In internationaal verband worden de slechte leningen van financiële instellingen door de overheden opgekocht. De geldhoeveelheid neemt daarmee enorm toe. Onvermijdelijk betekent dat een enorme geldontwaarding, zeker als economische groei uitblijft. Dat betekent dat de koopkracht de komende jaren hard achteruit zal gaan.

conclusie:

05.   meer inkomensoverdracht van bevolking naar geldschieters

Staatsideologen verkopen loonmatiging als noodzaak. Met onnavolgbare redeneringen.
Beslissers bouwden Nederland om tot internationaal belastingparadijs.
De belastinginkomsten gaan daardoor achteruit. Geen probleem,
het benodigde geld wordt weggehaald bij de werkenden.
De overheid verspilt de geïnde belasting vervolgens even vrolijk door hobbyisme
en structurele incompetentie.
Het resultaat is een inkomensoverdracht inkomen naar ondernemingen
en hun internationale financiers.
Overdreven? Was dat maar waar. Hieronder hoe het werkt.

a. propaganda
Jean-Claude Trichet, voorzitter van de Europese Centrale Bank waarschuwt dat het gevaar van een loon-prijsspiraal dreigt, dus moeten ondernemers en overheden alle looneisen weerstaan, doen ze dat niet, dan zal hij de rente op hun leningen verhogen. (jan 2008)
Altijd hetzelfde: ondernemers verhogen de prijzen.
Maar het loon van de werkenden moet achterblijven bij het stijgen van die prijzen.
De truc is datzo de loonkosten relatief dalen. (5. loon en koopkracht)

Chris Bruijink, secretaris generaal Economische Zaken, publiceerde een artikel goedgekeurd door zijn minister Maria van der Hoeven. (in ESB jan 2008)
Chris verwoordt de werkelijkheid zoals die heerst bij de gevestigde macht. Werkenden zijn voor hen een gebruiksartikel, dat optimaal benut moet worden. Dus: nu de levensverwachting toe neemt, dan niks meer genieten van de oude dag, maar nog even doorwerken.
Waarom? De ondernemers eisen dat om de lonen laag te houden.

er wordt 7 uur per week structureel overgewerkt door de helft van de werkenden,
sommigen zien dat als hun plicht,
anderen doen het voor het geld, beiden worden dus onderbetaald
ondernemers eisen toch:

• hogere participatie = meer mensen dwingend aan het werk sturen
• makkelijker ontslag

makkelijker ontslag en doorwerken na 65jaar?
vergroot de concurrentie op de arbeidsmarkt
en dat is nodig om de lonen te drukken

statistische studie tbv. RWI, januari 2008

Nog wat verwarring scheppende leugentjes van Chris:
• versoepeling van het ontslagrecht bezorgt kansarmen eerder een vaste baan;
Makkelijker ontslag betekent meer weggooibanen.
• hogere topinkomens zijn nodig voor een goed vestigingsklimaat;
Topinkomens zijn alleen mogelijk door werkenden te weinig te betalen.
• verdere verlaging van de ondernemingslasten is goed voor Nederland.
Voor een hogere produktie moet beter loon betaald worden, dat is pas goed voor Nederland.

Domweg meer uren draaien, zonder de kwaliteit van de inzet te waarderen?
Dat is een stompzinnige opvatting, bekend van de uitbuiters een eeuw geleden.

Het is de wereld van gedwongen werkverschaffing.
Niets van vrije menselijke ontplooiing. Geen plaats voor levensvreugde.

Het bekrompen mensbeeld over werkvolk, vol vooroordelen en koloniale zelfgenoegzaamheid.
Moet dit een hogere trap van beschaving voorstellen?
Dit soort beleidsmakers bezorgt ons een mensonwaardig bestaan.

Waar is Balkenendes innovatieplatform gebleven? Afgezien van subsidie heeft niemand hem daarin ooit
serieus genomen. Dit beknibbelen op de kosten per uur is oud denken, geen innovatie dus.
Maar ja, creativiteit stimuleren kost inzicht en vertrouwen in mensen en dat levert direkt nog geen geld op.

Angel Gurría, secretaris-generaal van de OESO windt er geen doekjes om.
Hij kwam eind januari 2008 in Den Haag vertellen dat:
• het bestaande ontslagrecht de werkenden teveel beschermt;
• huurbescherming belemmert verhuizing naar werk elders in het land;
• pensioenleeftijd minstens naar 67 jaar moet;
• parttimers een te korte werkweek maken;
• werkloosheidsuitkering moet verkort worden;
• WAO herkeuringen boven de 45 jaar zijn nodig;
• vroegpensioen moet onmogelijk worden;
• nuttige migranten moeten makkelijker toegelaten worden.
Wat hij bedoelt is: iedereen moet zo lang mogelijk doorwerken.
Met maar één doel: de loonkosten voor de bedrijven zo laag mogelijk te houden.

Hoezo doorwerken om de pensioenen te betalen? Pure onzin.
Pensioenpremies zijn allang betaald door de mensen zelf.
AOW pot zit vol, zolang de ondernemers en de overheid er vanaf blijven.

Doorwerken na 65 jaar is alleen bedoeld om de lonen laag te houden.

Lans Bovenberg en Coen Teulings zijn huisideologen van de regering. Coen is zelfs directeur van het CPB.
Samen schreven ze in 2007 het discussiestuk “Rhineland Exit”:

Enkele van hun beweringen:

• Aandeelhouderswaarde is in het belang van zowel aandeelhouder als werknemer.
• Omdat het bedrijfsrisico voor de aandeelhouder is,
  is het niet eerlijk als werkenden loonsverhoging vragen als de winst stijgt.
• Bescheiden blijven. Want met loonmatiging stelt een werknemer zijn eigen werkgelegenheid veilig,
  en misschien ook wel ie van zijn moeilijk plaatsbare buurman.
• Als werknemers meer loon vragen, moeten ze ook meer bedrijfsrisico dragen;
  maar dat kunnen ze niet aan, omdat ze maar in één bedrijf werken.
  Aandeelhouders kunnen wel bedrijfsrisico dragen door hun kapitaal te spreiden,
  zoals pensioenfondsen dat ook doen voor de werknemers.
• Bovendien, werknemers horen vooral te investeren in hun eigen inzetbaarheid in het bedrijf.
  Afbraak van ontslagbescherming helpt ze daarbij. (47. sociaal akkoord 2008)

Deze ideologen gaan uit van boekjes wijsheid. Want zo zit de wereld niet in elkaar:

• Meer dan 84% van de werkenden moet van een cao loon plus een paar toeslagen leven,
  omdat het bedrijf niet meer voor ze over heeft, veel bedrijven ontduiken zelfs de cao;
• Meer dan 10% van de werkenden heeft een flexcontract,
  wordt er dus na iedere contract afloop een tijdje uitgegooid, vaste prik;
  hen wordt principieel geen werkzekerheid gegund;
• Net zo min als de duizenden migrant arbeiders, die alleen voor seizoenwerk worden ingehuurd;
• Leuk om loonmatiging voor te schrijven in goede tijden.
  Heel dom te negeren dat daar in slechte tijden helemaal niets tegenover staat.
  Want dan wordt er nog veel meer loonmatiging afgedwongen.
  Loon inleveren plus massaontslag daar bovenop is heel normaal;

zelfs tijdens de hoogconjunctuur van 2007 werd ontslag aangekondigd voor duizenden
en loonsverlaging voor de achterblijvenden: in de thuiszorg, bij ABN Amro, TNT en KPN

waarom?
om aandeelhouderswaarde te verhogen

• Eenzijdig om wel het risico van de aandeelhouders te erkennen, onvergeeflijk om
  het risico van werkenden te miskennen: werkenden stellen hun tijd, kennis, inzet,
  gezondheid en levensvooruitzichten in de waagschaal om voor hun bedrijf te werken.
  Hun hele leven wordt erdoor bepaald.
• Werkzekerheid is er nooit voor werkenden,
  je bent altijd overgeleverd aan de grillen en fouten van het management,
  zo hoog mogelijk loon
  alleen door altijd een af te dwingen kan je enige financiële zekerheid verkrijgen.
• Het is een valse voorstelling van zaken om te verzwijgen dat,
  als het om verdeling van de opbrengst van de produktie gaat,
  aandeelhouders en werkenden
  onvermijdelijk tegengestelde belangen hebben.

Propagandisten van loonmatiging praten goed dat werkenden als dom vee gedrild,
gekneed en opgejaagd worden om dienstbaar te zijn.

Nog een paar enormiteiten van opiniemakers Coen en Lans:
• Maximalisatie van aandeelhouderswaarde maakt het makkelijker het management aan te sturen;
• Collectieve waarden en normen zijn nodig om in bloeiende bedrijven loonmatiging door te voeren;
• De politiek moet die waarden en normen verdedigen, die ervoor zorgen dat degenen die
  Dit is een publiek belang, want daardoor krijgen werk hebben zich blijven matigen.
  buitengesloten groepen tenminste een kans om ook een baan te krijgen.
Brutaal hoor, niet degenen die werken, maar het management sluit de werklozen buiten!

Scheefheid van inkomens is volgens Lans en Coen een probleem tussen werkenden en uitkeringsgerechtigden.
De tot duizend keer grotere verschillen tussen uitkeringen en topinkomens, die willen ze niet kennen. (20-2. moeilijk doen over loon)

De bobo’s van het economisch beleid gaan helemaal voor het belang van de bedrijven en hun financiers, ten koste van de belangen van de werkende bevolking.

Vroegere hype’s, zoals de zure regen en het gat in de ozonlaag zijn geruisloos van de agenda verdwenen.
Opmerkelijk bij de huidige klimaathype,
is dat de zo voor de hand liggende oorzaak niet eens wordt benoemd.
Als er al een probleem is, dan zal je het zo ook nooit oplossen.
Of ligt de ongebreidelde wereldwijde commerciële exploitatie van grondstoffen, bossen, bouwland
en gedomesticeerd vee te gevoelig?
Is het dan wel geloofwaardig dat met belastingmaatregelen en emissiehandel het klimaat is
te beïnvloeden? (26. misbruik 1.)
In ieder geval leidt deze hype de aandacht af van de zich verdiepende tegenstellingen
in de arbeidsverhoudingen.

b. belastingparadijs Koninkrijk der Nederlanden

• Namens Shell Nederland, Unilever, Philips en Akzo ontvangt het Ministerie van Financiën
  in november 2007 een brief met de waarschuwing dat hun vestigingsklimaat afhankelijk
  is van de fiscale vrijheid voor topinkomens. Eerder had Michel Tilmant van ING dat ook laten weten.
• De Nederlandse Antillen zijn al tientallen jaren geleden ingericht voor belasting ontwijking.
  Na de Wet Vermeend in 1997 is in Nederland de vestigingvan belasting ontwijkers stormachtig toegenomen.
• De uitzonderlijk vele belastingverdragen die Nederland internationaal gesloten heeft om belastingheffing
  in verschillende landen over hetzelfde bedrag te voorkomen, bieden de juiste juridische infrastructuur.
  Die maken het mogelijk voor een relatief laag belastingtarief de winst in Nederland af te rekenen
  die elders in de wereld gemaakt is en weer ergens anders opgestreken moet worden.
  (8. winsten kapitaalexport) & (53. zwerfkapitaal)
• Het tarief voor winstbelasting ging naar 25,5%. Een winstsubsidie van € 1½ tot €2 miljard.
  Een nog lager tarief was voorzien, maar dat zou Japanse bedrijven dubbel belasten in eigen land.
  Want in Japan geldt 25% als grens voor belastingontduiking.
  Evenzogoed ligt bij dit tarief de effectieve winstbelasting meestal nog onder de 20%.

belastingconcurrentie	vennootschapbelasting formeel tarief
in %	1982	1990	1998	2006	2007
Nederland	48	34	34	30	25,5
Engeland	52	32	30	30
Frankrijk	50	34	41	35
Duitsland	62	58	51	38
EU 15 landen	50	45	37	29
nieuwe lidstaten EU			30	19

• De rentebox van 5% sinds januari 2007, betekent dat over uitgeleend kapitaal
  binnen een multinational de renteopbrengst slechts voor 5% wordt belast.
• In Nederland kwam in 2006 alleen al via brievenbusfirma’s € 4.500 miljard binnen,
  daar werd vervolgens € 1 miljard belasting over betaald en het ging het land weer uit.
  Een kapitaalstroom 9 keer groter dan wat tot de Nederlandse economie zelf wordt gerekend.
  (opgave DNB 150307) En zo gaat het al jaren op dit nivo.
• Rederijen kiezen voor tonnagebelasting inplaats van vermogensbelasting bij
  de exploitatie van een schip. Dit systeem garandeert een vaste,
  lagere kostenpost en dus grotere zekerheid dan een winstafhankelijke afrekening.
• Miljardairs kunnen hun in Nederland gebouwd luxe jacht BTW-vrij geleverd krijgen,
  als lokkertje voor mogelijke investeringen in de toekomst.
  Dat scheelt 19% in de kostprijs. Gewone stervelingen moeten dat niet proberen.
• Royalties gingen omlaag van 25% naar 10%.
• Binnenkort btw vrijstelling voor uitbesteed vermogensbeheer, voordeel van € 500 miljoen.
• Vanaf zomer 2007 bestaat de juridische constructie 'vrijgestelde beleggingsinstelling
  (vbi)' om te voorkomen dat grote beleggers naar Luxemburg of Zwitserland vertrekken.
  Vbi's zijn vrijgesteld van winstbelasting (25,5%) en van dividendbelasting (15%).
• Vanaf 2008 kunnen kleine ondernemers die hun bedrijf beëindigen ook gebruik maken van de vbi regeling,
  als ze tenminste iemand weten te strikken om voor 10% mee te doen.
  
• Lastenverlichting voor bedrijven wordt ten dele bereikt door lagere afdracht aan lagere overheden:
  gemeenten, provincies en waterschappen.
  De inkomsten van de staat moeten wel even groot blijven, dus:
• btw op eerste levensbehoeften van de bevolking gaat in 2009 van 19% naar 20%;
• belastingverzwaringen onder het mom van duurzaamheid en milieu;
• lagere overheden krijgen grotere bevoegdheid om zelf belastingen op te leggen,
  en die heffingen moet vooral de bevolking dragen.

belastingconcurrentie tussen de EU landen
• verlaagt de kapitaal kosten voor ondernemers,
• verhoogt de belastingdruk op loonafhankelijken.

De rijksoverheid bestaat vooral om zichzelf in stand te houden, dus:
nu de belastinginkomsten uit ondernemingen en kapitaal zijn verlaagd,
wordt dat gecompenseerd met belastingverhoging voor de bevolking.
(63. belastingparadijs)

06.   bestuurlijke zwakte

Landelijke besluitvorming wordt gekenmerkt door mediagedreven lichtzinnige opwinding
en spoeddebatten. Een langere termijnvisie -verder dan een jaar of drie, vier- ontbreekt
ten ene male. Daarnaast worden beslissingen ook op de verkeerde gronden genomen.
De Rekenkamer stelt dat de Tweede Kamer bij grote projecten vaker slecht of verkeerd wordt geïnformeerd. (Rekenkamer, mei 2007)
Daarnaast is het een bekende truc om kamerleden te bedelven onder informatie,
dan raken ze het spoor makkelijk bijster.

inkrimpen ambtenaren
Herman Tjeenk Willink -de onderkoning van Nederland- constateert dat 15 jaar volgehouden beleid om het ambtenarenapparaat in te krimpen, mislukt is.
Daarbij maakt hij de kanttekening dat hernieuwde voornemens van de huidige regering om
€750 miljoen op het ambtenarenapparaat te bezuinigen, gedaan is zonder analyse over hoe het overheidsapparaat moet functioneren. (Raad van State, april 2007)

Zo hebben de opeenvolgende reorganisaties op departementen de bedrijfsvoering in het ongerede gebracht. Zonder tot inkrimping te leiden: het aantal ambtenaren nam in 2006 toe met 3%; de externe inhuur steeg met 9%. Alleen banen van lagere ambtenaren in de uitvoerende taken zijn verdwenen. Politici maken liever plannen dan terug te kijken op wat ze nu eigenlijk gedaan hebben.

overhaaste besluitvorming

een paar voorbeelden:

Maar, Den Haag is gefascineerd door potten met geld en neemt die graag in beslag geheel in de traditie van kaperkapitein met overheidsvergunning Piet Hein-. In 2002 gebeurde dat net zo met de WAO en WW fondsen. (52. afromen WAO en WW fondsen)

Onder Balkenende III ontsproten er dus plannen om het vermogen van de jaren geleden verzelfstandigde woningcorporaties alsnog in te pikken. Met de invoering van een vennootschapsbelasting en een extra heffing tot € 3500 miljoen ter financiering van wijkverbetering. Maar de corporaties blijven evengoed verplicht woningen te bouwen. Dat is alleen te betalen door de huren verder op te schroeven.

De huidige regering Balkenende IV wil het zo verkregen vermogen besteden aan verbetering, van probleemwijken. Dat wil zeggen sloop. Er komen duurdere koopwoningen voor terug. Waar de vorige bewoners moeten blijven, wordt niet geregeld. Daarmee zijn problemen ter plaatse opgelost. Een zeer incorrecte bevolkingspolitiek. Want, zoals zo vaak, wordt het eigenlijke probleem -armoede en maatschappelijke uitsluiting-
niet benoemd. Wel het afgeleide probleem -huurachterstand en verloedering- verplaatst, maar dat wordt pas jaren later duidelijk, als de huidige politiek verantwoordelijken daarop niet meer aanspreekbaar zijn.

• De totstandkoming van gemeentelijke plannen voor de 40 probleembuurten,
  de zogeheten Vogelaarwijken is op zichzelf weer een voorbeeld voor overhaaste,
  te vaak ondoordachte aanpak. Het ging als volgt:
• Een mandje haastig verzamelde losse ideeën, om zoveel mogelijk subsidie binnen te slepen
  -de goede initiatieven niet te na gesproken-
  zoals het opknappen van groenstroken en spaarlampen uitdelen als armoedebestrijding
• geen analyse van de problemen in de wijken en de oorzaken daarvan
  armoede door structureel te laag inkomen ligt voorde hand,
  daarbij een breed gedragen afkeer van de formele maatschappijstructuur
• een overkoepelende visie ontbreekt,
  zo’n visie is politiek ook helemaal niet gewenst, want dat zou maatschappijkritiek
  zijn en zelfkritiek door de gevestigde macht staat gelijk aan zelfondermijning

Zulke overhaaste aanpak komt voort uit de beperkte houdbaarheid van bestuurders.
Hun termijn beslaat hooguit 4 jaar, waarvan het laatste jaar nodig is om met resultaten te pronken in de verkiezingscampagne voor de volgende periode. Na een inwerktijd van een halfjaar, blijft er dus maximaal 2½ jaar over om nieuw beleid door te drukken.
Vandaar de haast. Deze nadruk op goede sier in de voorbereiding, leidt onherroepelijk tot resultaat dat alleen op papier bestaat. Straks is veel geld uitgegeven, voor cosmetische maatregelen. En de bewoners die het aangaat, zijn verjaagd.

Onder druk van de waan van de dag wordt steeds weer gepleit voor nieuwe maatregelen, zonder de bestaande te kennen en zonder eerst de uitvoering daarvan na te streven. Dit leidt af en toe tot slordige wetgeving en regelgeving, die door rechters beoordeeld moet worden. Waarna reparatie nodig is. Te vaak gewijzigde regelingen, en invoering daarvan op heel korte termijn, leidt niet alleen tot chaos. Ook het vertrouwen in zowel regering, overheid als politiek neemt daarmee af. Want voor gewone mensen is dat allemaal één pot nat.

Het nieuwe zorgstelsel moest overhaast per januari 2006 ingevoerd worden.
De belastingdienst moest per die datum de toeslagen voor huursubsidie en zorgtoeslag gaan uitvoeren.
Nog zonder afgerond systeemontwerp zijn de eisen daarop al twee keer gewijzigd.
Bovendien liepen er al twee andere grote IT projecten bij de belastingdienst.

Dus gaat er veel mis. Uiteindelijk kostte het nieuwe systeem voor de toeslagen
dus geen € 37, maar € 78 miljoen. En moeten aangiften van de eerste twee maanden 2008 worden herhaald.

competentie van politiek bestuur is laag
Het vulgair liberale aanbestedingsdogma is het behalen van de laagste prijs,
zonder rekening te houden met kwaliteit. Totaal vergeten dat de overheidsorganisatie
-op alle nivo’s- nauwelijks is ingericht om offertes voor grotere projecten professioneel te beoordelen of uit te onderhandelen. Het gevolg is een enorme verspilling van overheidsgeld.
Hoewel, wat vergeten? Een geslaagde opzet om bedrijven uit de overheidsruif te laten eten.

kostenoverschrijdingen overheidsprojecten

	begroot	opleverdatum		gerealiseerd
Walrus onderzeeër	1978	ƒ 0,425 mrd	1986	1990	ƒ 0,94 mrd
8 M fregatten	1985	ƒ 0,64 mrd	1995	1995	ƒ 3,36 mrd
Betuwelijn	1992	€ 2,3 mrd	2005	2007	€ 4,7 mrd
HSL zuid	1995	€ 3,4 mrd	2004	2008	€ 9,9 mrd
JSF	1999	ƒ 10 mrd	2020	onbekend	ƒ 14,6 mrd in 2006
C2000 hulpdiensten	1996	€ 0,45 mrd	2000	2004	€ 0,83 mrd
UWV polisadministratie	2001	€ 0,43 mrd	2005	voortijdig gestopt
salarissysteem Rijksoverheid		€ 0,7 mrd	?	opdracht is teruggegeven

De omvang van projecten worden uit ambtelijke prestigeoverwegingen en ondeskundigheid makkelijk veel te omvangrijk genomen. Irreële deadlines en een wildgroei aan eisen zijn gebruikelijk. Alles moet het nieuwste van het nieuwste zijn en zo experimenteel mogelijk, in plaats van technieken te gebruiken die hun betrouwbaar al hebben bewezen.
Zulke toeters en bellen blokkeren het systeem op het zwakste onderdeel.

Dit gebeurt steevast bij IT projecten -groot en klein- vanaf de radarketen voor de Nieuwe Waterweg tot en met het gestopte IT project bij Vrom; de uitvoering van het project Walvis bij de belastingdienst
en iedere materieel investering bij de krijgsmacht, bij zowel de nieuwbouw programma’s van marineschepen tot aan de uitrusting van de F16. Bij de geplande opvolger JSF gaat het weer zo.
En dan hebben we het niet meer over de herhaald mislukte paspoorten vernieuwingen, eenzelfde geknoei met de OV chipkaart, de bouw van de Stopera, of twee metrobouw projecten in Amsterdam;
het tramtunneltje in Den Haag; of de Oosterscheldekering. Het treurige is dat persoonlijke verrijking niet direkt aanwijsbaar is, dat onderstreept het bestuurlijk falen alleen maar.

De programma’s zijn nauwelijks te overzien en worden lopende de uitvoering enkele keren herzien. En dat alles voor een zo laag mogelijke prijs? Vergeet het, dat kan niet.
Door verandering van de organisatie gelijk op te laten lopen met een groot project,
wordt de verantwoordelijkheid voor ingrijpen in de organisatie afgeschoven op oneigenlijke omstandigheden van buitenaf. Uiteraard resulteert zoveel verandering tegelijkertijd op verschillende nivo’s om ontregeling. Leg dat een snelle topambtenaar of ambitieus politiek bestuurder maar eens uit.

Halfzachte besluiten leiden tot onzinnige projecten:
De hogesnelheidslijn Zuid krijgt zoveel stops dat dit uitrijdspoor van de Franse spoorwegen in Nederland een gewoon treintje is geworden;
De Betuwelijn vanuit de Maasvlakte stopt in Zevenaar, want de aansluiting op het Duitse spoorwegnet ontbreekt nog minstens tien jaar.
In het eerste halfjaar vanaf zomer 2007 reden er slechts tien treinen per dag over het traject,
inplaats van de voorgespiegelde 80 per uur.

Waarom moeten die containers over het spoor naar het Ruhrgebied, als het over de rivieren al jaren ongesubsidieerd voor minder dan een kwart van die prijs gedaan wordt?
Was het niet veel verstandiger om juist daarom railvervoer te ontwikkelen naar bestemmingen die over water niet bereikbaar zijn?
Nee, het ging niet om het nut van de lijn, maar om het afdwingen van de aanleg.

Ambitieuze, incident gedreven, dus weinig doordachte maatregelen hebben het risico dat ze vroeg of laat weer teruggedraaid moeten worden. Die gang van zaken verlaagt de betrouwbaarheid van de overheid. En tasten dus het publiek vertrouwen verder aan.
Ook inconsistent beleid met ettelijke uitzonderingen en wijzigingen -door alle reparaties- nodigt uit om de gaten in regelgeving te zoeken. De aangehaalde ontsporingen worden steevast afgedaan als incidenten, inplaats van het structurele patroon erin te onderkennen.
De vlucht in formules -zoals parlementair onderzoek- legitimeert daarmee de incompetentie.

Het negeren van de formele maatschappijordening heerst niet alleen bij de grote groepen die zijn buitengesloten en zich hebben afgekeerd van de formele maatschappij.
(René Paas, CNV, in nieuwjaars toespraak 2008)
Ook onder degenen die deze maatschappij wel omarmen bestaat grote distantie tot de overheid. Onder juristen, fiscalisten en alle soorten adviseurs bloeien de specialismen in ondermijning van de formele maatschappijordening. Economisch betekent dit dat het zwarte circuit
-geschat € 45 miljard tot € 80 miljard op jaarbasis – alleen maar zal groeien. Politiek en bestuurlijk betekenen deze twee ontwikkelingen dat de overheid zijn legitimiteit verliest.
En overheidsoptreden makkelijk tot politiek explosieve en economisch desastreuze situaties gaat leiden. Daarmee maakt de overheid zich de gevangene van haar eigen onmacht.

een regering heeft geen invloed op de economie
wel op de wetgeving en belastingheffing
daarlangs worden de maatschappelijke verhoudingen gestuurd

conclusie
De laatste twintig jaar lukt het internationale kapitaalgroepen goed de overheid aan zich dienstbaar te maken. Dat kost de overheid inkomsten, die daarop gemakzuchtig worden weggehaald bij de werkenden, die toch zo makkelijk het land niet verlaten.
Naast belastingvoordeel, gaat het om het regelen van de arbeidsverhoudingen:
loonmatiging boven alles.

Het is een naïeve opvatting dat overheidsinkomsten iedereen ten goede komen en daarom niet ter discussie hoeven staan. Belastinginkomsten worden steeds meer gebruikt voor winstsubsidie en voor grootschalige verspilling. Gevoegd bij de toenemende scheefgroei van inkomens verscherpt dit de politieke tweedeling in de maatschappij.

nog altijd bestaat het geloof dat de overheid als een scheidsrechter boven
de maatschappelijke belangen staat.
maar zo liggen de verhoudingen niet:
de overheid is zelf partij in de politiek;
de overheid volgt de belangen die de macht hebben;
en die macht ligt overwegend bij kapitaal belangen.

De overheersende oriëntatie op winst leidt tot verarming van de bevolking in Nederland.
Zo verdwijnt de koopkracht. Voortgezette loonmatiging leidt uiteindelijk tot kapitaalexport
en desinvestering. (6. kapitaalinkomen en investering) Daarmee wordt Nederland een derde wereldland.

Dat is allemaal onnodig en contraproduktief.
Ook voor aandeelhouders.
De toekomst van Nederland ligt in strategisch investeren.
Vooral in mensen.

Alleen door nu voor hogere cao lonen op te komen,
zijn de bestaande politieke verhoudingen zuiverder te stellen.

loonstrijd is het machtsmiddel van de werkenden

Lees verder welke ideologen loonmatiging predikten, opdat de opbrengst van loonmatiging overgedragen wordt aan ondernemningen en hun internationale financiers.
De regeringsvorming in 2007 stond onder eenzijdige ideologische druk.
Al in 2006 is besloten tot de bezuinigingen die uiteindelijk in 2014 wettelijk zijn vastgelegd.
Lees hierover in (40.-1. loonmatiging als opdracht)

ga door naar: (15. winst en loon)