verdeling van de groei 2
‘de sterkste schouders zullen de zwaarste lasten dragen’
‘groei van de economie is goed voor iedereen’
Met deze leuzen worden we door de regering misleid.
Sinds 2001 is het netto reëel besteedbaar inkomen voor de mensen nauwelijks vooruitgegaan.
Terwijl de economie met ruim 1/5 doorgroeide.
En de winst in dezelfde reële termen bijna verdrievoudigde.
(11. winst in Nederland)
Zie maar wat Het Financieele Dagblad vaststelde:
bron: FD 090518
Wie profiteert er nu eigenlijk van de groeiende economie?
Netjes vragen, meedenken en onderhandelen heeft ons te weinig opgeleverd.
Bedrijven en overheid gaan botweg de konfrontatie aan door altijd lagere loonkosten te eisen.
Waarom nog langer toegeven? We hebben alleen maar te winnen.
(LVII. winst stijgt, loon niet)
er is een zee aan ruimte voor hoger loon
(58-2 kredietchaos 7 jaar later)
Dit is nu al te voelen aan de snel stijgende huizenprijzen en huren.
Maar vele cao’s compenseren nu nog niet eens de uitzonderlijk lage officiële geldontwaarding.
Hierom was het onverstandig om langjarige cao’s af te sluiten op basis van de lage inflatie van de afgelopen jaren.
Het gaat om veel meer dan alleen de koopkracht te handhaven. We mogen ons land niet laten leeghalen.
De komende generaties moeten we een betere toekomst geven.
Daarvoor moet de binnenlandse economie versterkt worden.
En dat kan, als er meer koopkracht komt onder brede lagen van de bevolking.
Daarom is strijd voor hogere koopkracht nodig.
Er wordt nu 33 cent verdiend op elke euro omzet. Daarvan moeten we dus een veel groter deel opeisen.
(14. rendement Nederlandse economie)
Het gaat om een rechtvaardiger verdeling van deze welvaart dan tot nu toe.
Met daar bovenop meer kwaliteit van leven en menselijker arbeidsverhoudingen.
We zitten sinds 2014 in een economische hoogconjunctuur.
De winsten zijn geëxplodeerd.
Toch blijven de cao lonen ook in 2018 weer ver achter.
Nu zijn de kansen groot voor een inhaalslag.
Alleen gezamenlijk, zelfverzekerd optreden levert een betere beloning op.
ons deel van de groei krijgen we nooit cadeau
loonstrijd moeten we zelf voeren, tegen ondernemers en tegen regering
loonstrijd moeten we zelf voeren, tegen ondernemers en tegen regering
juni 2018
bron: Rabobank / cbs
De bedrijven nemen in Nederland een veel grotere hap uit de nationale welvaart dan
dat het bedrijven in de EU als geheel of in de USA lukt.
De Nederlandse overheid doet nog eens precies hetzelfde.
bron: DNB / Eurostat, OESO, CBS
Uit deze vergelijking met de hele EU en de USA, blijkt dat de Nederlandse bevolking veel minder overhoudt van de welvaart die zij met haar werk voortbrengt, dan de bevolking van de EU en USA. De aanhoudende beweringen van ondernemerslobby VNO dat de bedrijven het uitzonderlijk moeilijk hebben door te hoge loonkosten in Nederland, is hiermee ontkracht.
de harteloze exploitatie van mensen is in Nederland
veel verder doorgeschoten dan in de EU als geheel of de USA !
De gegevens voor de bovenstaande vergelijking zijn afkomstig van de Nederlandse Bank.
Het CBS vult in ‘de Nederlandse Economie 2013’ aan dat de Nederlandse bevolking op z’n minst
al de laatste 12 jaar stevig heeft ingeleverd.
bron: CBS
Voor de bedrijven is de opbrengst van 2001 naar 2013 met 150% vooruit gegaan.
Voor de bevolking met slechts 18%. Daarbij kwam over die periode de geldontwaarding uit op 29,5%,
zodat de bevolking er uiteindelijk zelfs 11,5% op achteruit is gegaan.
Na 2001 hebben de bedrijven alleen maar meer van de welvaart naar zich toe getrokken.
Ten koste van de bevolking.
De Nederlandse Bank bevestigt deze trend: in 1992 ging nog 54% van de opbrengst naar de bevolking.
In 2013 nog maar 45%. Daarmee is er een slordige € 60.000 miljoen ingeleverd.
En dat is weer terug te zien in het groeiend rendement dat bedrijven hun aandeelhouders
en andere geldschieters leveren.
(14 rendement Nederlandse economie)
Ondertussen blijft de bedrijvenlobby VNO klagen over niet op te brengen loonkosten.
conclusie:
Het VNO voert als rupsje nooit genoeg een valse propaganda.
Tegelijkertijd moet ook vastgesteld worden:
de Nederlandse bevolking heeft zich veel te veel laten aftroggelen
okt-14
De politieke strijd om verdeling van de koek houdt nooit op. Er is immers sprake van permanente politieke tegenstellingen over hoe de welvaart verdeeld moet worden.
- Geldschieters eisen een hoger rendement op hun geïnvesteerd kapitaal.
- De overheid moet de kosten van de eigen organisatie dekken en heeft steeds grootsere plannen, waarvoor belasting wordt geheven.
- Werkenden wensen fatsoenlijker beloond te worden voor de steeds hogere inzet die door hun baas geëist wordt.
Het één gaat altijd ten koste van het ander.
Een studie van De Nederlandse Bank (juli 2013) geeft aan dat vanaf 1992 overheid en bedrijven
een steeds groter deel van de welvaart hebben ingepikt.
Uiteraard ten koste van het aandeel van de bevolking
Dus heeft de bevolking zich al twintig jaar de kaas van het brood laten eten. En degenen
die beweren voor de belangen van de bevolking op te komen, hebben zich in de luren laten leggen.
Of gewoon hun taak verzaakt. (47. sociaal akkoord)
Binnen de Nederlandse politieke constellatie betekent dit dat zowel de zich links noemende
kiesverenigingen als de oude leiding van de vakbeweging afgelopen 20 jaar te zwak zijn opgetreden.
(43.-1. staatsvakbond of vrije vakbeweging)
Zelfs zich jarenlang hebben laten gebruiken door onze politieke tegenstrevers.
(43. vakbondstientje)
In iedergeval hebben wij ons laten misleiden.
(34. cao eisen en resultaat)
De auteurs van de DNB studie beweren dat veel van
het vergrote deel van de welvaart bij de overheid en bedrijven toch weer ten goede komt aan de bevolking,
zoals zorg vanuit de overheid en pensioen vanuit de bedrijven.
Klinkt leuk, maar dit is een heel valse voorstelling van zaken.
Uitgerekend de pensioenvermogens|
-uitgesteld loon en daarmee eigendom van de werkenden- zijn met afroming en rekentrucs deel gestolen.
En nu worden weer pogingen gedaan tot verplicht overnemen van bankrisico’s.
(48. pensioenroof)
De zorg wordt de laatste jaren zwaar versoberd, alweer niet in het belang van de bevolking,
maar omdat de overheid het benodigde geld anders wil besteden.
Het is helemaal de vraag of wat de overheid doet
wel zo goed is voor de bevolking. Dit zal altijd een politiek twistpunt blijven.
Zie bijvoorbeeld het slinks laten leeglopen van de fondsen voor de WW, de zorgverzekering, AWBZ, AOW en
WAO. (52. plundering volksverzekeringen)
Andere voorbeelden zijn de nog 10 jaar nauwelijks
te gebruiken Betuwelijn, aangelegd voor € 4.700 miljoen. Of de 4.500 miljoen kostende JSF,
alleen bruikbaar om in dienst van de grote wereldmachten mee te doen bij het veroveren van grondstoffen.
Deze bedragen komen ieder vlakbij de hele voorgenomen bezuinigingsoperatie voor 2014.
conclusie:
een onafhankelijke koers van de vakbeweging
is hard nodig
Een vakbeweging die zich gaat baseren op de behoeften en wensen van de bevolking. Een vakbeweging die dus niet langer de ideologie accepteerd waarmee geldschieters en overheid de economie voorstellen. Dus niet meer de op steeds hoger rendement gerichte maximaal geliberaliseerde economie van aanbieders, zoals economie studenten dit de laatste 30 jaar als alleen zaligmakend krijgen aangeleerd. (XXXIV. vakbeweging heeft de sleutel tot verandering)
Natuurlijk gaat dat bijsturen van de vakbondsinzet niet vanzelf. Daarvoor is nodig dat de leden aktief opkomen voor een beter vakbondsbeleid.
Lees hieronder meer over verdeling van de groei.
Of ga door naar: (3. loon achterstand)aug-13
verdeling van de groei
Vanaf 1993 acht jaar bloeiende conjunctuur in Nederland. 1997 tot en met 2000 waren vier vette jaren. De economie is met 61% gegroeid. Wie is daar wijzer van geworden?
De faktor arbeid (werkenden en uitkeringsgerechtigden) is er 49% op vooruit gegaan.
Mooi? Helemaal niet!
Want: de bedrijven zijn er 61% op vooruit gegaan.
Onze overheid heeft haar aandeel tot liefst 159% uitgebreid.
Dit betekent dat de werkenden en uitkeringsgerechtigden het minst hebben geprofiteerd van de economische groei. Het bedrijfsleven, maar vooral de overheid is ermee aan de haal gegaan!
Hoe dat komt? Loonmatigingsbeleid houdt ons arm, terwijl er geen enkele economische noodzaak is voor die opoffering. Sterker nog: loonmatiging zal leiden tot recessie. Want consumentenbestedingen zijn economisch gezien de andere kant van de faktor arbeid. Consumentenbestedingen zijn dus niets anders dan wat er van lonen en uitkeringen gekocht wordt. Daarmee zijn voor een duurzame economische groei de consumentenbestedingen doorslaggevend. (9. waar komt de groei vandaan) De economische groei neemt af doordat de faktor arbeid wordt kort gehouden.
De volgende grafiek geeft weer hoe de regering zich in 2000 rijk rekende, ten koste van de werkenden:
bron: CPB: 93 &94 teruggerekende cijfers, 95t/m99
conform
nationale rekening, 00 & 01 raming MEV 2001
nationale rekening, 00 & 01 raming MEV 2001
De faktor arbeid produceert het grootste deel van het Nationaal Inkomen en dus van de welvaart.Uit deze grafiek blijkt dat de faktor arbeid van de toegenomen welvaart het minst mag profiteren. En dat dus de consumenten bestedingen zullen achterblijven.
loonmatiging is hetzelfde als consumentenbesteding terugschroeven.
loonmatiging bij dreigende recessie leidt tot economische stagnatie,
daarom: juist dan loonsverhoging eisen, is de redding van de economie.
Wie mocht denken dat het wel goed is dat de overheid zoveel van de economische groei naar zich toe trekt:
- Het is wel dezelfde overheid die snijdt in de gezondheidszorg, in het onderwijs, in de sociale voorzieningen en in het openbaar vervoer. De uitgaven voor deze maatschappelijke voorzieningen zijn zelfs niet in 'overheid', maar in 'arbeid' bijgeteld!
- Het is dezelfde overheid die wel uit kortzichtigheid de staatsschuld terugbrengt, maar weigert hethorten en stoten in de economische groei in gelijkmatiger banen te leiden.
CBS gegevens uit 2005 bevestigen nogmaals dat de overheid het meest van de groei van de welvaart tot zich neemt. Dat lukt de overheid met verhoging van belastingen en heffingen.
bron: MEV 2001 & www.cbs.nl mei 2005, nationale rekeningen
ga door naar: (03. loon achterstand in Nederland)
juli-05