\Bu.57.LVII. winst stijgt, loon niet

De winsten zijn in 2017 opgelopen naar € 243.100 miljoen.
Op iedere euro omzet is 33 cent winst gemaakt.
Verzwegen wordt dat die winst door onze inzet vorig jaar met 9,5% is verhoogd.

En wat zien wij daarvan terug?
Het gemiddeld cao loon ging in 2017 vooruit met 1,5%.
Maar de inflatie lag op minstens 1,4%, dus wat bleef er over, eigenlijk

De geldschieters zijn er vandoor gegaan met de hele opbrengst van onze inspanningen.

In twintig jaar is de winst meer dan vervijfvoudigd.
Dus biedt onze economie alle kans op een groeiende welvaart voor iedereen.
Toch blijft er een steeds kleiner deel over voor de bevolking.
Zo gaat dit al meer dan 20 jaar. (30. opbrengst voor arbeid en kapitaal)

Een echte vakbond gaat hierover de strijd aan.
Eist een veel groter deel van de groeiende welvaart op voor de werkenden.

Economen en internationale instellingen zoals IMF, OESO en Wereldbank
verbazen zich waarom in Nederland de lonen niet stijgen.
Zelfs het Centraal Planbureau begrijpt het niet.
Al helemaal niet bij de hoogconjunctuur van de laatste jaren.
De Nederlandse Bank geeft aan dat bij groei van de economie
toch het deel voor de werkenden al jaren afneemt,
maar verwacht dat de lonen vanzelf omhoog gaan.

Dat ligt aan de machtsverhoudingen.
Bedrijven en overheden zijn altijd uit op nog weer lagere loonkosten.
Zoals met het over de hele linie terugschroeven van het aantal vaste banen.
Ontduiking van de cao afspraken en overtreden van arbeidswetten, het is vaste prik
in het wegtransport, op de zeevaart in de schoonmaak, tuinbouw en op werven.
Sommige bedrijven weigeren domweg jarenlang cao’s af te sluiten, zodat ze de lonen
voor jongeren kunnen verlagen. Vooral winkelketens zijn daar berucht om.
De overheid onderhandelt niet, doet liever een bod van slikken of stikken.
In de metaal zijn er altijd akties nodig om tot gesprek te komen.
Weer anderen dwingen een zwak staande OR een akkoord af, zoals Jumbo en Action.

Bondsonderhandelaars tegen elkaar uitspelen is een andere truc.
Er zijn bondsbestuurders die onder politieke druk makkelijk te misleiden zijn.
Zwakke bonden met geldgebrek worden met een kleine donatie overgehaald
om een voor het personeel nadelige cao af te sluiten. (43. vakbondstientje)
Kwalijker nog zijn de lieden die aanpappen met het management.
Of degenen die zich door een bedrijf laten inhuren om namens het personeel
een cao mee af te sluiten. Zoals waar AVV zich toe leent.

Dit soort onderhandelaars is herhaaldelijk bereid geweest om in het belang
van de werkgever, vakbonden met een inzet vanuit het personeel te weren uit het cao overleg.
Dus zijn zij medeverantwoordelijk voor de voortgaande roofbouw op werkend Nederland.

Meer dan anderhalf miljoen mensen is een loonsverlaging opgedrongen
door een gebrek aan solidariteit en minachting voor de werkenden.
Bedrogen door wat zich als vakbond afficheert.

Zo ging dat de laatste keer bijvoorbeeld bij de cao dakbedekkers en glas &schilders;
werd het alweer inleveren bij de mode en sport winkels; loonstop in het garagebedrijf;
is er akkoord gegaan met loon inleveren bij de thuiszorg en pas op de plaats
voor de verzorging en verpleging; worden de jeugdloners bij supermarkten
er na 4 jaar uitgegooid voor een fooi; mag het rijkspersoneel het eigen pensioen opeten.

De onzekerheid over de toekomst neemt hard toe met jarenlang flexwerk en steeds meer nul-urencontracten.

Deze neergang stoppen kan alleen door onze eigen vakorganisatie te versterken.
Om een rechtvaardiger deel van de welvaart voor de werkenden op te eisen,
zal er strijd nodig zijn, altijd.
Anderen doen het echt niet voor ons, dit moeten we helemaal zelf doen.
In gezamenlijk optreden, in onderlinge solidariteit. Dat is de enige weg.

Een vakbond is veel meer dan een cao fabriek. Aanvulling met individuele ondersteuning
is niet genoeg. Zelfs het verdedigen van het belang van de werkenden is niet voldoende.
Na de tientallen jaren loonmatiging moet er eindelijk eens vooruitgang worden geboekt.
Een echte vakbond is een organisatie die bereid en in staat is de werkenden daarvoor
te organiseren en te mobiliseren. (43-1. staatsvakbond of vrije vakbeweging)

voor fatsoenlijk werk, rechtvaardiger loon en menselijker arbeidsverhoudingen