Sociaal akkoorden zijn het instrument om de vakbeweging en daarmee de werkenden te onderwerpen. In 2012 zijn in de aanloop daar naartoe zelfs de jongerenbonden misleid om van
de vakcentrales een akkoord te eisen, nog wel ongeacht de inhoud.
(XXXIX. loondruk is de verborgen agenda)

koersvast, voorspelbaar en onbetrouwbaar
De betekenis van het sociaal akkoord 2013 van VNO-VVD-PvdA-vakbeweging is allereerst dat
de levensvatbaarheid van de regering is opgerekt. Met dit akkoord kan er een begroting worden ingediend bij de Europese Commissie, met daarbij het verhaal dat hier een nationaal draagvlak voor is. De inzet van het VNO bij dit akkoord was om te voorkomen dat ze deze zomer alweer zonder bruikbare regering zou komen te zitten.

De volgende dag al brak de regering het akkoord door de toegezegde opschorting
van € 4.300 miljoen aan bezuinigingen voor 2014, toch alvast op te voeren
in de ontwerp- begroting die naar de Europese Commissie is opgestuurd.
Ook is de onvoorwaardelijke uitvoering van het overeengekomen verbod
op nuluren contracten in de zorg prompt weer onderuitgehaald.
Het personeel onder deze contracten is nog geen week later ontslag aangezegd.

Het VNO heeft als ondernemerslobby wat zij noemen 'modernisering'
van de arbeidsverhoudingen binnengehaald. Verkorting van WW en verwatering
van de ontslagbescherming, ook al is dat nu pas over 3 jaar, ze koerste daar al jaren op.
Dit uitkleden van de arbeidsverhoudingen garandeert een verlaging van de loonkosten
in de toekomst. Daar ging het om.

Liberalen en reaktionairen in regering en bij de oppositie noemen deze inbreuk noodzakelijk.
Maar als je naar de winstcijfers van 2008 tot en met 2012 kijkt, bestaat er absoluut geen noodzaak daartoe. Een heel stabiel en zeer hoog winstnivo. Dus is er sprake van botte machtspolitiek
om het winstvermogen te maximaliseren.

kwalijker
De snel groeiende werkloosheid is èn sociaal èn begrotingstechnisch een nijpend probleem.
Het gaat immers om € 20.000 tot € 25.000 miljoen aan uitkeringen. Dus waar gaan de banen voor 500.000 uitkeringsgerechtigden en 650.000 werklozen vandaan komen?

Tja, daarin is niet voorzien. Het vrije markt geloof predikt immers dat die werkgelegenheid vanzelf wel komt. Er is alleen afgesproken dat er alvast 35 werkbedrijven komen om van werk naar werk te sturen. Gefinancierd uit de O&O fondsen -die gevoed worden uit de cao lonen- en de persoonlijke ontslagvergoedingen. Op deze manier worden werklozen en uitkeringsgerechtigden gedwongen om degenen die wel werk hebben, daaruit te verdringen. Doordat ze verplicht zijn ieder werk te accepteren, ook al is dat voor lager loon. Dit systeem leidt tot verdergaande loonsverlaging. (61. bestaansminimum) We worden misleid dat de coalitie VNO / VVD / PvdA werkgelegenheid zal scheppen. Dat lukt alvast nooit door de lonen te verlagen. Nooit door de WW te bekorten, ontslag te versoepelen en pensioenpremies te verlagen. Uitgerekend de jongeren die een groot deel van hun leven voor zich hebben wordt hiermee weer een stuk zekerheid over hun toekomst ontnomen.

Mark Rutte: de staatsschuld is ondraaglijk.
‘Het moet minder om de komende generaties niet te belasten’.
Onwaar. De ter vergelijking voor Nederland belangrijkste EU landen
hebben al een hogere staatsschuld.
Werkgelegenheid scheppen, daar hebben jongeren pas wat aan.

Mark Rutte: begrotingstekort moet omlaag.
Onnodig. Zelfs IMF en OESO raden af om nog meer te bezuinigingen.

Bij de huidige uitzonderlijk lage rente op staatsleningen is de economie gedurende een paar jaar heel goedkoop op te peppen door te investeren in de toekomst. Doordat de inflatie veel hoger is dan de gevraagde rente, hoeft er straks zelfs minder te worden terugbetaald dan dat er geleend is. Zelden is het zo makkelijk geweest om werk te scheppen door te investeren in openbare werken en onderwijs.

Maar nee, de coalitie van PvdA, VVD en VNO kiest voor rendementsverhoging op korte termijn voor de bedrijven en hun geldschieters. Met loonsverlaging, ontslagen, belastingverhogingen en bezuinigingen. Een politieke coalitie die beweert van een ieder bijdrage naar vermogen te eisen om de economie op nivo te houden, moet allereerst zelf investeren. Geen offers eisen van de werkenden om alleen de belangen van geldschieters te bevredigen.

resultaat
Zeker, de vakbeweging heeft met het sociaal akkoord resultaat behaald op de flexwerk contracten. Zwaar onderbetaalde contractarbeid met behulp van juridische constructies, zoals het inhuren van uitzendkrachten via een Cyprisch bedrijf, bij afdracht van de sociale lasten in Portugal, zoiets wordt straks verboden in Nederland. Maar dit moet nog wel in wetgeving worden omgezet. Dat duurt minstens een jaar of langer. Toezicht op de naleving van zulke wetgeving blijft zwak. De arbeidsinspectie had buitendien al eerder kunnen ingrijpen.

Ook dat iemand binnen 2 jaar maximaal 3 tijdelijke contracten aangeboden mag krijgen en daarna in vaste dienst moet komen, ziet er goed uit. Helaas zal de praktijk zijn dat na 2 jaar op tijdelijke contracten, een half jaar werkloosheid gaat volgen. Om daarna hopelijk hetzelfde werk te krijgen bij hetzelfde bedrijf, maar alweer op tijdelijke basis.

Dat het nullijn diktaat op de ambtenaren- en leraren cao's is opgeheven, wil nog steeds niet zeggen dat de minister nu wel loonsverhoging toestaat. Hetzelfde is aan de hand met het vrijgeven van de nullijn in de zorg. Deze nullijnen blijven nog steeds ingeboekt voor € 2.000 miljoen per jaar aan bezuinigingen. De inspanningsverplichting voor bedrijven om 20% van de uitkeringsgerechtigden werk te geven, kan je helemaal schudden. Dat willen ze helemaal niet.

bizar
Er zijn nog wat afspraken gemaakt voor de periode na 2020. Dus voor de periode nadat
de dappere dealmakers van het toneel zijn verdwenen. Daarmee hebben hun afspraken
ook geen betekenis.

De regeringspropaganda dat met dit sociaal akkoord het consumenten vertrouwen en daarmee
de bestedingen zullen toenemen, is totaal ongeloofwaardig. Na de vele jaren zwaar aangezette crisispropaganda en de zeer tastbare koopkrachtverlaging en lastenverzwaringen voor de bevolking van € 12.000 miljoen binnen vier jaar, zit dat er echt niet in. Nee, dit cijfer is geen propaganda, maar afkomstig van het CPB.

De rekensom die minister Lodewijk Asscher vervolgens voorlegt ziet er zo uit:
1. verkorte WW + invoeren van WW premie voor een mogelijk 3e jaar WW + verlaagde
   ontslagvergoeding = € 2.400 miljoen bezuinigingen op termijn;
2. meer werklozen en arbeidsgehandicapten aan het werk = € 1.900 miljoen bespaard
   (hoe dat lukt zonder nieuwe banen, blijft een raadsel);
3. inperken van het belastingvriendelijk extra pensioensparen = €1.100 miljoen;

Ten opzichte van het regeerakkoord mist er dan nog € 670 miljoen. Maar zowaar stonden er al twee potjes klaar van € 300 en € 250 miljoen, bedoeld om van werk naar werk te begeleiden.
Dus, als je die erbij telt, voldoet het sociaal akkoord aan de doelstelling van het regeerakkoord.

conclusie:

vernieuwing
Zodra de leiding van een vakcentrale wordt geprezen door zijn tegenstanders, staat zij aan de verkeerde kant. De FNV onderhandelingsdelegatie is teruggevallen in de oude dienstbaarheid
van vakcentrales aan ondernemers en regering. Dat is een vakcentrale die binnen de perken blijft
van wat ondernemers en regering toestaan. Een vakcentrale die de achterban in bedwang houdt,
met manipulatie, overvaltactieken en desinformatie. (43.-1. staatsvakbond of vrije vakbeweging)

Daarmee heeft hoofdonderhandelaar Ton Heerts zich gediskwalificeerd voor het voorzitterschap van een vernieuwende vakbeweging. Helemaal nu zowel Bernard Wientjes van de ondernemerslobby als Lodewijk Asscher namens de regering hem prijzen als onderhandelaar. Daarmee geven zij aan dat hun greep op de vakbeweging versterkt is. Meteen geven ze hem de opdracht de werkloosheid aan te pakken. Daarmee wordt bedoeld: de vakbeweging afbraak van de arbeidsvoorwaarden door de strot te douwen.

conclusie:

lees hieronder hoe het pensioenakkoord tot stand kwam
of ga naar: (40. verslaafd aan loonmatiging)

Iedere keer weer is het verbijsterend dat de leiding van de Nederlandse vakbeweging de ondernemers en regering wel tegenspreekt, maar op hoofdpunten geen politieke aktie durft te ondernemen. Alleen op ondergeschikte, afgeleide zaken en over de uitvoering is diezelfde leiding bereid eindeloos te onderhandelen. Het gevolg is dat alleen de scherpste kantjes van ondernemers- en regeringsplannen worden bijgevijld, maar nooit fundamenteel bestreden.
(43. vakbondstientje)

Een treurig voorbeeld hiervan is de gevolgde strategie om de AOW leeftijd op 65 jaar te houden.
Die strategie was bij voorbaat gedoemd te mislukken. Daarmee zijn de leden bij de neus genomen.

bezuinigen en loondrukken
Vanaf 2006 hebben ondernemers, topambtenaren, enkele hooggeleerden en de regering een stevige publiciteitskampanje gevoerd om te bereiken dat er twee jaar langer doorgewerkt moet worden. Naar ze beweerden om de AOW betaalbaar te houden. Dit soort verhalen zijn flauwe kul, ze worden opgelepeld om de aandacht af te leiden.
Het gaat helemaal niet om betaalbaarheid. Het gaat om bezuinigen, verlagen van loonkosten en in de toekomst loonstijgingen voorkomen.

De politieke wil ontbreekt om een oudedagsvoorziening als sociaal vangnet in stand te houden.
Daar begint het mee.
Want twee jaar minder pensioen uitkeren betekent voor de bedrijven en de regering
een lagere werkgeverspremie. Voor de regering bovendien een lagere uitgavenpost aan AOW uitkeringen, terwijl daar wel genoeg voor wordt ingehouden van de lonen.

strategische blunder
Toen de regering in 2009 besloot om de AOW leeftijd 2 jaar later te laten ingaan, kon de FNV vakcentrale al van begin af nooit de regering en de ondernemers via het bestaande overleg op een andere lijn krijgen. Zeker niet binnen de SER. Dat de vakbondsleiding er voor zou zorgen dat de AOW leeftijd op 65 jaar kon blijven was puur grootspraak. Op zich niet zo erg, maar dan moet je als vakbond wel de daarvoor nodige politieke druk opbouwen om waar te maken wat je belooft.

Dus moet je meteen beginnen met een krachtige landelijke mobilisering van de achterban.
Alle medestanders en verder iedereen die het verdomt om twee gezonde levensjaren in te leveren voor hogere winsten voor ondernemers en hun aandeelhouders. Plus iedereen die er niets voor voelt om op te draaien voor het door de staat overgenomen ondernemersrisico van roekeloos egoïstische bankiers. (58. krediet chaos).

Steun genoeg voor zo’n kampanje. Daarmee verschaf je je als vakbond voor jaren een sterke onderhandelingspositie. En die positie heb je nodig om je eisen af te dwingen. Maar precies dat weigerde de vakbondsleiding.
Weer eenzelfde passieve opstelling als in 2004 in aanloop op de Museumplein manifestatie.
Pas toen de aktiedrang niet meer was in te dammen, deed de leiding mee.

verlaging loonkosten
De leiding van de FNV centrale bleef in 2009 passief en afwachtend.
Liet zich smoren in het overleg traject met haar tegenstanders.
De voor pensioenfondsen hoofdverantwoordelijke bij de centrale kreeg naar eigen zeggen pas in augustus in de gaten dat de ondernemers alleen zijdelings geïnteresseerd waren in de AOW leeftijd. De ondernemersdelegatie koerste in de SER bovenal op het verschuiven van het recht op pensioen naar 67 jaar voor de aanvullende bedrijfspensioenfondsen. (24. werkgevers en centraal akkoord)

Daarmee willen de ondernemers werkgeverspremie uitsparen, omdat lagere loonkosten uiteindelijk meer winstvermogen oplevert. Daarmee bleken regering en ondernemers op één lijn te zitten.

Vreemd, dat de vakcentrale dat niet wist, want bondsbestuurders besturen samen met ondernemers de bedrijfspensioenfondsen en het was al een paar jaar bekend dat ondernemers
af willen van hun medeverantwoordelijkheid voor de hoogte van de pensioenuitkeringen.
Zo hebben de vakcentrales een halfjaar kostbare tijd verspild.

1e AOW fiasco
Toen de overlegstrategie in de SER op 1 oktober 2009 uiteindelijk verloren was, was het voor politieke massa mobilisatie al te laat. In de Tweede Kamer werden prompt snel de koppen geteld: de meerderheid bleef achter het regeringsvoorstel staan. Pas na die besluitvorming heeft de FNV vakcentrale nog halfslachtig en ongeïnspireerd wat aktiebijeenkomsten op versnipperde lokaties afgekondigd. Tussendoor werd op een door het CPB veronderstelde loonruimte van 2½%, als tegemoetkoming aan de ondernemers slechts maximaal 1¼% loon verbetering voor 2010 gevraagd. (bulletin XXVII. cao eis 2010)

Daarbovenop is half december in een interview in de kleinste landelijke krant aangekondigd dat de FNV het er wat betreft de pensioenleeftijd verder bij zal laten zitten. Prompt felicitaties van de interim CNV leiding en de ondernemers in het VNO. Daarmee was de onderhandelingspositie van het FNV definitief verloren

verzet onder de leden
De leden van de Abvakabo dwongen in januari 2010 een veel aktievere vakbondsinzet af.
Maar de leiding van de andere FNV bonden liet hen met een machtspelletje in de kou staan.

Jawel, er gaat nog gelobbyd worden door de vakcentrale. Maar daarmee bouw je nooit een tegenkracht op. Bovendien, lobbyen heeft alleen kans van slagen vanuit een sterke uitgangspositie. Er kan alleen nog gebedeld worden bij de PvdA om toch aan de pensioenleeftijd op 65 jaar vast te blijven houden. Maar daaraan vasthouden terwijl de staatsboekhouding verknald is, betekent voor deze regeringspartij vervroegde verkiezingen. Bij de al lange tijd zeer slechte verkiezingspeilingen voor de PvdA beginnen ze daar echt niet aan. Dus weinig kans op succes voor een lobby.

2e AOW fiasco
De leiding van de vakcentrale wil zich hard gaan maken voor behoud van 65 jaar als AOW leeftijd voor iedereen die minder dan €35.000,- per jaar verdient.
Op zich een goed plan, omdat mensen met een laag inkomen een stuk korter leven.

Maar:

• Het had beter negen maanden eerder gepresenteerd kunnen worden om kans van slagen
  te hebben;
• Zo laat je wel stilzwijgend de pensioenleeftijd voor het aanvullend pensioen pas op 67 jaar ingaan, precies zoals de vereniging van ondernemers wil. Een concessie vooraf dus;
• De regering en ondernemers willen voor zoveel mogelijk mensen het aanvullend pensioen en AOW tegelijk laten ingaan, op 67 jaar. Niet alleen om de pensioenen goedkoper te maken, maar ook als loonpolitiek.

loonpolitiek

Er wordt verwacht dat na 2014 de babyboom generatie massaal van de oudedagsvoorziening
wil gaan genieten.

Ondernemers en regering zijn daar bang voor, want als het aanbod van werkkrachten snel afneemt,
is een loongolf niet meer tegen te houden. Precies dat willen ze onomwonden voorkomen.
Ze kweken bewust een overschot aan werkloze werkkrachten -waaronder ouderen-
dat òf uit armoede òf door sollicitatieplicht gedwongen, na 2014 moet blijven zoeken naar werk.
Daarmee worden de lonen laag gehouden.

Het aanbod van werkkrachten wordt vergroot door het pensioenrecht twee jaar op te schuiven.
Dus ook daarom moet volgens regering en ondernemers het pensioen twee jaar later ingaan.

Zo weet je al tevoren dat de vakcentrale voor de tweede keer noch bij regering, noch bij de ondernemers haar politieke gelijk zal krijgen.
De vakbondsleiding maakt zo haar leden voor de tweede keer blij met een dode AOW mus.

hoe verder
Bondsonderhandelaars kunnen nog proberen in de cao onderhandelingen één en ander te repareren.
De vakbondsleden mogen -na het gerechtelijk verbod op staking- stoom afblazen op tandeloze protestbijeenkomsten.

Voor een beoordeling van dit optreden door het bestuur van de vakcentrales staan er vanuit
het belang van werkend Nederland twee mogelijkheden open:

• òf hier zijn amateurs bezig geweest die het politieke spel niet kennen
• òf dienstbaarheid aan ondernemers en regering was steeds de enige inzet

De bond hoort aan de leden. Niet aan het bestuur. Laat je daarom horen.

lees hieronder hoe eerdere sociaal akkoorden tot stand kwamen

of ga naar: (40. verslaafd aan loonmatiging)

Het was de bedoeling begin maart 2009 een centraal akkoord te bereiken tussen vakcentrales, ondernemers en regering. (bulletin XXV. wiens economie versterken)
Zo’n centraal akkoord is hèt middel om de makkelijkst te beïnvloeden onkostenpost voor ondernemers en regering laag te houden: de lonen en uitkeringen (23. beloning en omzet).
En om nog wat kadoot’jes weg te geven onder de noemer van economische stimuleringsmaatregelen.

Het cpb ontwierp alvast een sombere toekomst voorspelling om de publieke opinie over de streep te trekken. Van een echt akkoord is het niet gekomen. Wel van een nieuw regeerakkoord om de door bank avonturen (58. krediet chaos) uit de hand gelopen staatsbegroting op den duur weer op orde te krijgen. (40. verslaafd aan loonmatiging)

Volgens FNV is er op 25 maart 2009 wel een sociaal akkoord getekend met ondernemers en regering. Opvallend dat de inhoud volgens FNV niet hetzelfde is als de versie van de Stichting
van de Arbeid en weer anders dan in de stukken van minister Donner.

koopkrachtbehoud
van Donner en ondernemers hoeft het niet,
FNV voor;
werkzekerheid liever dan hoger loon
Donner en ondernemers: best, als het maar minder kost,
FNV voor;
loonmatiging
Donner en de ondernemers willen dat altijd,
FNV misschien;
openbreken cao’s
Donner voor,
FNV tegen.

Bij normale loononderhandelingen zijn de cao’s over de lange termijn nooit hoger uitgekomen dan koopkrachtbehoud (5. koopkracht en loon).
Koopkrachtbehoud èn loonmatiging is strijdig. Werkzekerheid boven hoger loon betekent altijd inleveren. (59. concurrentie op arbeidsvoorwaarden)
FNV laat zich bovendien misleiden door de onwaarschijnlijk lage inflatie voorspelling van het CPB voor 2009 De cao’s die na 25 maart zijn afgesloten kwamen op 1% uit, terwijl het CBS in de eerste drie maanden al 2% CPI inflatie heeft gemeten. Ver onder koopkrachtbehoud dus.

conclusie:

verlaging van pensioenen
Donner is voor,
FNV is tegen;
AOW leeftijd van 65 naar 67 jaar
Donner is voor,
FNV is tegen.

Tot oktober 2009 heeft het FNV de tijd aan te wijzen waar de regering € 4.700 miljoen vandaan kan halen, anders wordt de AOW leeftijd gewoon wel verhoogd. (40. verslaafd aan loonmatiging)

arbeidsmarktmaatregelen
Donner en ondernemers bedoelen wensen van de commissie Bakker,
(bulletin XXIII. naar een toekomst die loont)    (60. banenpool een sterfhuis)
FNV bedoelt bestrijding van jeugdwerkloosheid.

draagvlak
De FNV centrale hield eind april een referendum over het zogeheten pakket van haar inzet. Slechts 17% van de leden nam de moeite te reageren. Breed werd uitgemeten dat 94% daarvan het voorstel van de leiding accepteert. Dat is slechts 3,1% van de werkende bevolking.
Achter dit bedroevend smal draagvlak verschuilt de vakbondsleiding zich om een dag later
de werkgevers in de ziekenhuizen, de bouw en van gemeenteambtenaren te komen vertellen
dat de eerder door de leden vastgestelde looneis van de aangesloten bonden een vergissing was.
Het wordt slechts 1% tot 1,5%. (bulletin XXIV. wat nou crisis)
Zo ondermijn je de onderhandelingspositie van je eigen mensen.
En verkwansel je de belangen van de werkende bevolking. (27. cao ronde 2009)

conclusie:

Voor bondsleden is er geen reden deze koehandel te accepteren (44.-09. afgesloten cao's 2009)

cpb ongeloofwaardig
Op 17 februari 2009 produceerde het CPB dramatische voorspellingen over de economische ontwikkeling in 2009 en 2010. Wankelt de economie?

Wel nee, een tijdelijke deuk in economische groei,
doordat de financiële sector in geldproblemen kwam (58. krediet chaos).

De opmerkelijke CPB voorspelling is extreem somberder dan die van de internationale instellingen. Ook slechter dan de voorspellingen voor andere Euro landen.
Zo erg, dat verschillende analisten van grote instellingen twijfelen aan de expertise van het CPB.

Ga maar na:
• Een daling van de wereldhandel met 9,75% herkennen zelfs de OESO en IMF niet;
• Een wereldolieprijs van $ 44 per vat is niet meer dan een slag in de lucht;
• Evenals de wisselkoers van € 1 voor $ 1,37;
• Een inflatie van 1% voor 2009 is onwaarschijnlijk laag:
  alleen mogelijk doordat veel prijsverhogingen niet gerekend worden:
  geen verhoging vanenergiekosten;
  niet de premies voor pensioenen en sociale voorzieningen;
  geen belastingen,
  geen accijnzen; geen woonkosten en maar weinig eerste levensbehoeften.
  en dan nog: in de eerste 2 maanden lag de inflatie op net geen 2%. (5. koopkracht & loon)

politieke propaganda
Het CPB is geen onafhankelijke instelling, maar een door de regering ideologisch en politiek aangestuurd -en betaald- voorspelburo. Het produceren van wenselijke cijfers is daarmee onvermijdelijk. CPB voorspellingen zijn altijd onderdeel van een politiek propaganda offensief. Onder Balkenende-I viel dat al op. In 2003 heeft Balkenende-II gestunt met achteraf onhoudbare recessie cijfers om een loonstop af te dwingen. (29. voorspelling of volksverlakkerij)
In 2009 gaat de politieke strijd om het afdwingen van loonsverlaging.

• Een zwaardere achteruitgang dan in Duitsland en Engeland is ongeloofwaardig;
  Want export is voor de Duitse economie nog veel belangrijker dan voor de Nederlandse.
  In Engeland heeft de krediet chaos toegeslagen met 30% waardedaling van woonhuizen.
• De voorspelde hoge koopkracht vooruitgang met 2,25% is gebaseerd op een onmogelijk
  lage inflatie, deze valse voorstelling is bedoeld om bestaande cao’s open te breken;
• De voorspelde hoge werkloosheid is bedoeld om angst aan te jagen.

Ondernemersvereniging VNO beweert aansluitend dat de bedrijven met de rug tegen de muur staan. Borrelpraat. Alleen handelsbanken en enkele verzekeraars boeken over 2008 voor het eerst grof af na hun overmoed in voorgaande jaren. De andere bedrijven maken over het algemeen nog steeds winst. (12. winst in Nederland)

de bedoeling is dat we gaan geloven dat inleveren noodzakelijk is.

laat je niets wijs maken.

Lees verder: (XXV. wiens economie versterken)

De regering Balkenende / Bos is zeer ondernemersvriendelijk.

• de winstbelasting voor bedrijven wordt nog verder verlaagd; kapitaalbelasting verdwijnt;
  vrijstelling op dividend belasting verruimd; royalties verlaagd naar 10%;
• het ondernemingsrecht wordt aangepast naar de wensen van internationaal opererende kapitaalgroepen, naar Engelse en Amerikaanse vorm.

De regering Balkenende / Bos keert zich tegen de werkenden.

• tegenover de lastenverlaging voor ondernemers staat belastingverzwaring
  voor de werkenden, waarmee in 2008 de koopkracht 1% tot 1,25% achteruitgaat,
• de belasting- en premiedruk voor werkenden is in Nederland al een van de hoogste
  binnen de EU; op het nivo van andere landen met een overheid vol ambities,
  gekoppeld aan achterblijvende doelmatigheid. (40. loonmatiging als verslaving)

koehandel
Ondernemers eisten in 2007 èn ontslagversoepeling èn loonmatiging.
Maar, omdat er na een kabinetscrisis toch geen zicht is op een andere coalitie,
wil de ondernemersvereniging VNO-NCW voorlopig afzien van de ontslagrechtversoepeling.

Voor dit sociaal akkoord 2008 is duur wisselgeld betaald:
19 nov 2007: FNV gaat voor een opmerkelijk te lage looninzet van maximaal 3½ %,
ondanks de komende prijsstijging voor voeding, energie en ziektekosten;
ondanks de komende belastingverhogingen;
ondanks de eis van 4½ % van de bondsraad van FNV Bouw;
ondanks de eis van 5% van de bondsraad AbvaKabo.
20 nov 2007: de regering belooft niets tegen topinkomens te ondernemen.

prijsinflatie en lastenverzwaring

• De regering verhoogt de belasting en premiedruk in 2008 met € 5.800 miljoen.
  Dat komt op een koopkrachtverlies van 1% tot 1,25%. (sept 2007)
• Daar bovenop komt geldontwaarding door prijsinflatie:
  De Nederlandse Bank verwacht 2,6% voor 2008 en 3,1% in 2009 (dec 2007)
  Rabobank schat 2,75% (sept 2007)
  De Europese Centrale Bank voorspelt voor 2008 een prijsinflatie van 2,3% (nov 2007)
  De prijzen van industrieprodukten zijn al met 8,7% gestegen (dec 2007)
  Het koopkrachtverlies komt minstens op 3½% tot 4%

FNV zet in op maximaal 3,5% cao verbetering; CNV ook.
Dit is volstrekt onvoldoende.
Het betekent op voorhand verlaging van de koopkracht. (5. loon & koopkracht)
Alweer onnodig inleveren tijdens hoogconjunctuur en bij stijgende winsten, net zoals in 2000.
(11. nettowinst Nederland)
Onverantwoordelijk voor onderhandelaars die optreden uit naam van de werkenden. (1. loonmatiging)

Ondernemers klagen dat ze niet genoeg personeel kunnen vinden. Gezeur.

• bij een goede bedrijfsvoering hoort opleiding door het bedrijf; personeel dat alle kunstjes al kent, bestaat nergens; Nederlandse bedrijven geven zulke opleidingen wel in India,
  dan kan het hier ook;
• loyaal en creatief personeel is alleen te krijgen als het met respekt wordt behandeld,
  en dus fatsoenlijk betaald.

In de huidige hoogconjunctuur betalen veel bedrijven allang veel meer loon dan de cao verplicht stelt. Het geld is er echt wel. Maar de cao’s worden veel te goedkoop weggegeven.

Op de arbeidsmarkt kan de werkende het nu voor het zeggen krijgen.
Die markt kans moet je grijpen.
Een ondernemer doet dat altijd, zodra het hem uitkomt. Het is niet anders.
Gebruik je de marktpositie nu niet, dan laat je voor jaren over je lopen.
Zo werkt dat in een vrije markt maatschappij, zoals juist de ondernemers die zo graag zien.

De gevestigde macht wil graag dat de werknemer van de toekomst voor zijn eigen inzetbaarheid moet opkomen?
Dat kunnen ze krijgen, maar niet op hun voorwaarden:

• versterk daartoe je onderhandelingsmacht,
• dwing de vakbond je belangen beter te behartigen, en
• stel alsnog een looneis hoger dan 3½%
  opdat de werkgevers je weer serieus zullen nemen.
  (34. cao eisen & resultaat FNV)

let op waar de overleggers opuit zijn,
hun ideale werknemer van de toekomst is er een uit de Middeleeuwen:

• ‘is zelf verantwoordelijk voor zijn toekomst en economische inzetbaarheid’,
• ‘is een financieel onafhankelijke, zelfstandige ondernemer’
  Alexander Rinnooy Kan (vz SER, ex RvB ING, ex vz VNO op symposium arbeidsovereenkomst
  begin november 2007)
• ‘de verscheidenheid aan beroepen rechtvaardigt geen collectieve loonafspraken meer’,
• ‘werknemers zijn veel mondiger dan 100 jaar geleden, dus vakbonden zijn overbodig’
  Piet Hein Donner (minister van Soc Zaken, op symposium arbeidsovereenkomst
  begin november 2007)
• ‘de arbeidsmarkt functioneert steeds slechter, dat is een bedreiging voor de welvaart;
  daarom moet iedere werknemer zich verplicht en in eigen tijd bijscholen’
  Loek Hermans (voorz. MKB, ex minister onderwijs; ex commissaris van Friesland,
  begin november 2007)
• ‘een werknemer moet flexibel en overal inzetbaar zijn, na ontslag gaat de werkloze zich verplicht bijscholen, om opgewaardeerd en wel, weer optimaal economisch dienstbaar
  te zijn’ Wouter Bos (minister van Financiën, in zijn boek ‘Nederland kan zoveel beter’
  (40. loonmatigen als verslaving, mei 2006)
• ‘opgelegde collectieve voorzieningen houden mensen uit hun kracht,
  doet geen recht aan de mens zoals God die heeft bedoeld’
  Herman Wijffels (bewindvoerder Wereldbank, formateur kabinet Balkenende/Bos,
  strateeg CDA, ex vz SER, ex vz RvB Rabo; ex secr NCW; in Friesch Dagblad 24 nov 2007)

De gevestigde macht is duidelijk uit op het afschaffen van de cao.
Men koerst op individuele arbeidsovereenkomsten.
Daarmee kan je het personeel goed tegen elkaar uitspelen.
En zo de loonkosten verlagen. Hun ideale werknemer is een wegwerpartikel.

Ondernemers verlangen voor zichzelf een gelijk speelveld.
Ten opzichte van alle concurrenten, en wereldwijd.
Maar hun personeel ontzeggen ze dat recht.
Met een verdeel en heers tactiek op arbeidsvoorwaarden
proberen ze steeds weer de lonen zo laag mogelijk te krijgen.

neem jezelf serieus
grijp je kansen
overtref de te lage inzet van de bonden

Al tijden zoeken ondernemers een mogelijkheid om makkelijker en vooral goedkoper
van hun personeel af te komen. Maar hoe krijg je de vakbeweging daarin mee?
Anderhalf jaar SER overleg leverde niets op. Eind 2006 kwamen er ineens verkiezingen:
ligt het hele politieke bedrijf weer stil. Daarna opwinding over topinkomens.
Niet gunstig voor ondernemers.

Oplossing: De regering biedt in de zomer van 2007 tijdens de participatietop formeel 50% loonsubsidie aan en alle ziektekosten voor verdringingsbanen. Iedereen moet geloven dat daarmee de werkgelegenheid wordt vergroot. Van de ondernemers wordt als tegenprestatie
een vrijblijvende toezegging verlangd hun achterban te vragen om per jaar 70.000 van zulke participatiebanen af te nemen voor maximaal 1 jaar, via een uitzendburo.
Van de vakbeweging wordt als tegenprestatie verlangd een eenvoudiger ontslagprocedure
toe te staan. Raar, op het oog hebben deze twee zaken niets met elkaar te maken.

De Stichting van de Arbeid moest hierover vóór 1 september 2007 advies uitbrengen,
maar is daar zoals verwacht niet uitgekomen. En dus is de regering vrij haar eigen gang te gaan.
De regering zorgt dan dat een kantonrechter zich nooit meer met ontslagzaken bemoeit
en verbiedt de rechter een loonafhankelijke ooit nog een ontslagvergoeding toe te kennen.
Ging het daarom? Nee.
Het is de bedoeling dat de ondernemer straks alleen nog achteraf een ontslagvergunning bij het CWI hoeft aan te vragen. Zoveel gedoe om makkelijk van kritisch en politiek bewust personeel
af te komen? Er moet nog iets anders zijn: waarom is voor vergroten van de werkgelegenheid
een soepeler ontslag nodig?

De dubbele agenda hierachter is:
de ondernemer is vrij het personeel aan de voordeur eruit te trappen,
CWI dwingt ze door de achterdeur terug te gaan.
doel:
verlaagd loon voor de slachtoffers,
loonsubsidie voor de ondernemer.

Dit blijkt in 2007 precies het scenario te zijn bij TNT voor 11.000 postbodes en hun collega’s.
Na een mislukt mobiliteitstraject wordt dan het CWI als dwangmiddel gebruikt om loonsverlaging door te voeren. (bulletin TNT oktober 2007)
Hetzelfde proces is trouwens al langer aan de gang in de thuiszorg en bij het streekvervoer.
De truc is hier alleen iets omslachtiger: De aanbesteding door overheden gaat naar bedrijven die een prijs bieden waarmee ze nooit aan de geldende cao kunnen voldoen. Vervolgens wordt het personeel door de directie gedwongen in te leveren op arbeidsvoorwaarden, met de dreiging dat anders het bedrijf failliet gaat. Na faillissement kan het personeel bij de nieuwe concessiehouder op dezelfde baan solliciteren, voor minder geld. Wil het personeel niet? Dan dwingt het CWI wel. Jawel: voor nog lager loon en slechtere arbeidsvoorwaarden.

In de propaganda gaat het over ‘vergroten van de werkgelegenheid’. In de praktijk betekent dit regeringsbeleid gedwongen tewerkstelling van uitkeringsgerechtigden, die de bestaande werkgelegenheid verdringt. Het beoogde effect daarvan is uithollen van arbeidsvoorwaarden.
De regering is met haar voorstellen dus twee keer de ondernemers terwille, geheel ten koste van de werkenden: 1 makkelijker dumpen van personeel en 2 verlaging van de loonkosten.
Dus, verkiezingspartijen die zich met veel bombarie verzetten tegen het oprekken van de ontslagprocedures, zijn halfslachtig bezig. Want met de gedwongen tewerkstelling toe te staan, keren zij zich alsnog tegen de werkenden.

Het CDA was altijd al een ondernemers partij. In hun belang zaaide de CDA / VVD regering in 2003 en 2004 paniek met getrukeerde cijfers over de economie om de vakcentrales te misleiden. (29. voorspelling of volksverlakkerij)
PvdA leider Bos is in zijn Londense tijd bij de personeelsafdeling van Shell goed geleerd dat de moderne mens bovenal economisch dienstbaar hoort te zijn.
(zoals hij in 2005 vastlegde in: ‘dit land kan zoveel beter’) Dus: moderne, kosmopolitiese mensen zijn verplicht te participeren in de economie, en flexibel om te gaan met alle nukken van hun werkgever. Onthoud dat.

Gouden handdrukken van topmanagers, die eerder zoveel verontwaardiging opriepen, laat de CDA / PvdA regering buiten schot. (50. vertrekpremies) Vanwege het vestigingsklimaat, ach ja.

ga door naar: (40. loonmatiging als verslaving) òf
lees verder hoe de cao lonen 2004 en 2005 laag werden gehouden.

Iedere TV kijker moet geloven dat er op 14 oktober 2003 geschiedenis is geschreven.
Hoezo? Omdat de vakcentrale FNV aanvaardt de cao lonen te zullen bevriezen in 2004.
En -als het even kan- ook in 2005. Dat was dan het najaarsoverleg in 2003.

De ondernemers dreigen al langer niet meer met de vakcentrale FNV te willen praten,
nu deze zelf haar machtspositie heeft afgebroken. (24. werkgevers & centraal akkoord)
De regering Balkenende ziet loonkosten en uitkeringen, net zo als gezondheidszorg,
openbaar vervoer en onderwijs, alleen als overbodige onkosten. (51. nieuw kabinet)
De media hebben vanaf 2001 hardnekkig de stand van de economie verdraaid voorgesteld,
als zeer slecht. Op z’n best om na te praten, maar toch niet waar. (VII bulletin september 2003)
De vakcentrales zelf hebben de politieke confrontatie al jaren geleden opgegeven,
willen alleen graag blijven meepraten binnen de SER en Stichting van de Arbeid. (43. vakbondstientje)

• de waanzinnige ziektekosten-, vut- en prépensioenplannen van de regering leken bij voorbaat onuitvoerbaar; en dus wisselgeld bij onderhandelingen.
  (Achteraf gezien heeft de regering grotendeels toch haar zin gekregen)
• de WW en WAO verslechteringen zijn niet ingetrokken, maar een jaar uitgesteld, erger:
  de WAO boete voor ondernemers verdwijnt. Aanvulling op de WAO uitkering moet nu niet alleen meer door de ondernemer, maar ook door de werkenden worden opgebracht.
• er is een vreemde, vage belofte dat uitgerekend de ondernemers de bijstandtrekkers
  een extraatje gaan geven, daar zullen we dus wel niets meer van horen.

resultaat

ondernemers kopen een jaar arbeidsrust
regering heeft in 2004 aan het overheidspersoneel 800 miljoen euro lagere loonkosten
vakcentrales worden nog even geduld in SER en Stichting van de Arbeid

Iedereen gelukkig dus?
Nou nee, de cao afhankelijke moet hiervoor betalen:
de koopkracht wordt 2% gekort
Nederland wordt een achterblijvend lage lonen land

De Nederlandse Bank verwacht in oktober 2003
een inflatie van bijna 2% voor 2004.
De overeenkomen loonstop bij het najaarsakkoord 2003 betekent dat dit
koopkracht verlies niet gecompenseerd zal worden

ga door naar: (40. loonmatiging als verslaving) òf
lees verder hoe de cao lonen in 2003 laag werden gehouden.

Rond het najaarsoverleg 2002 van vakcentrales, ondernemers en regering stonden de media bol van de spanning tussen onverantwoorde looneisen en slechte economie. Een heftige strijd? Helaas, slechts een schijngevecht met valsspelers en komedianten.

Minister De Geus probeert in het overleg op 9 november loonmatiging voor meerdere jaren vast te leggen. De partijgebonden FNV houdt dat tegen in het zicht van de verkiezingen in januari.
De Geus noemt dat onverantwoordelijk en zal zich verder beperken tot loonmatiging in 2003.
Nu voelt Terpstra van CNV zich gepasseerd, want hij had al ingestemd met meerjarige loonmatiging. Ook De Boer van MKB -midden- en kleinbedrijf- valt de Geus af. De Raad voor Werk en Inkomen -arbeidsbureau- haalt snel een paars recept uit de kast: 'werk boven inkomen' en spreekt over 'crisis op de arbeidmarkt'. (7. minder loon = minder werk)

Sneren over en weer van Balkenende, De Waal en De Geus worden breed uitgemeten. CNV roept de regering op om weer boven de partijen te gaan staan. Alsof dat ooit zou kunnen. In het parlement verwijt een voormalig bondsonderhandelaar -als Groen Links oppositievoerder- het de regering dat er nog geen loonmatiging akkoord is afgedwongen. De discussie gaat over veel afgeleide onderwerpen, maar niet over de hoofdzaak: de lonen worden afgeknepen tot koopkrachtverlies.(5. loon en inflatie)

Na het weekend van 16 november is de inzet van FNV Bondgenoten, AbvaKabo, FNV Bouw van 4% verlaagd tot +3,5%. De Waal benadrukt dat het slechts als maximum is bedoeld.

optreden
Op 18 november 2002 een bezoek aan het midden- en kleinbedrijf: Minister Hoogervorst:
'De looneis voor 2003 van de bonden van +3,5% is a-sociaal, maximaal +2,5% is genoeg'.
Dat is dus gelijk aan wat het CPB aan inflatie belooft voor 2003. Hoogervorst onthult dat in 1993 en 1994 door een geslaagd propaganda offensief de reële lonen ook al gedaald zijn, dus waarom nu niet weer:'nul is nodig, nul is voldoende' (9. waar komt de groei vandaan)
Hoogervorst: 'De ondernemers moeten de druk op de bonden opvoeren.'

De Boer, voorzitter van MKB: 'Wij (werkgevers) hebben te vaak toegegeven, wij zijn te bang geweest', 'Daarom willen de bonden het onderste uit de kan. Het wordt tijd dat we ze het deksel op de neus geven.' Ondernemersvoorzitter Schraven (VNO):
'Hopelijk kan de vakcentrale haar bonden uitleggen dat looneisen taboe zijn'.
Hoogervorst: 'De bonden moeten hun leiderschap tonen.
'Hoezo, geleide loonpolitiek 38 jaar geleden afgeschaft?
Of verklapt hij per ongeluk dat het geen verschil maakt? (43. vakbondstientje)

De volgende dagen wordt de nadruk gelegd op groeiende werkloosheid, zoals het CPB al eerder beloofd had voor 2003. Op 20 november 2002 moet het CPB bekennen dat de werkloosheid het laatste halfjaar helemaal niet is toegenomen.

Uit het cijfergegoochel van regering, Centraal Planbureau en werkgevers blijkt hun verborgen agenda:

sociaal akkoord 2004
Dat kunstje is ze gelukt in de vette jaren tot 2001, dat laten ze zich niet zomaar ontlopen.

Door economische rampen te suggereren wordt doodgezwegen dat de afgelopen jaren de winsten zijn geëxplodeerd, (11. nettowinst Nederland) de topmanagers zich gigantisch hebben verrijkt
(20. moeilijk doen over loon) en de cao lonen met drogredeneringen kort zijn gehouden (17. onheilstijdingen)
of zelfs verlaagd. (5. loon en inflatie)

vakbond legt zichzelf loondictaat op
De Waal (FNV) en Schraven (VNO) komen woensdag 20 november 2002 tot een akkoord:
de looneis 2003 wordt maximaal +2,5% als de regering ook akkoord gaat. De federatieraad FNV -van aangesloten bondsvoorzitters- gaat al op 25 november mee. Nog dezelfde dag wordt ook de ruzie om de cao voor 120.000 Rijksambtenaren doorbroken: akkoord op 2,46% -omgerekend voor een jaar-. Dat betekent alvast 1,74% loonsverlaging. (36. cao overheid) Het definitieve loonmatiging akkoord op 28 november met de regering was daarna een formaliteit.

De woordenstrijd in de aanloop tot het najaarsoverleg heeft maar één doel:
de tegenpartij provoceren om te zien hoe vasthoudend die tegenpartij is en hoe de achterban zal reageren. De ondernemers mobiliseerden èn de leden èn de media. De regering, met een begroting gebaseerd op loonmatiging, zat ook daarom al op één lijn met de ondernemers.
En de vakbeweging?
Tja, niet eens geprobeerd iets te mobiliseren.
Of de loonmatiging propaganda te bestrijden.
Dus krijgen de ondernemers hun zin.

tegenstellingen binnen eensgezindheid

De verschillende belangen van ondernemers, regering en
vakcentrales bij het gehannes rond het najaarsoverleg 2002:

• ondernemers: laag houden van de verplichte cao lonen, vrijwillig betalen ze veel meer.
  (46. cao loon en echte loonkosten)
• regering: hoe dan ook de staatsschuld verlagen ten koste van personeel en sociale uitkeringen
  (binnen Europa is dat het gedrag van het domste jongetje van de klas).
• vakcentrales: tegenover de regering haar positie verdedigen als exclusieve overlegpartner van de ondernemers bij sociaal economische besluiten.

Zo is ook te begrijpen waarom als enige de centrale FNV vasthoudt aan het akkoord over de wao regeling met de ondernemers eerder in 2002. De centrale verloor die positie al in de medezeggenschap over de WAO en WW uitkeringen door nationalisatie. Verdere aantasting van die positie zou het politieke einde van de centrale betekenen.

het onstellende resultaat van deze rondedans tot het centraal akkoord is dat
de vooruitgang van contractlonen systematisch achterblijft bij het koopkrachtverlies

Bij alle zin en onzin over de hoogte van het cao loon: een rechtvaardige beloning van werkenden voor hun opofferingen?

ga door naar: (40. loonmatiging als verslaving)