vergrijzing is een voorwendsel
Het doorgevoerde politiek-economisch beleid sinds de 80er jaren is gericht op verlaging
van de loonkosten en uitfaseren van uitkeringen. (61. bestaansminimum)
In het verlengde hiervan worden de volksverzekeringen omgebouwd tot belastingtechnisch
te manipuleren programma’s.

Hiervoor wordt de propaganda verspreid dat vergrijzing de collectieve voorzieningen onbetaalbaar maakt. (11. winst in Nederland)
Dit is een leugen. Het zijn de achterblijvende lonen en toenemende belastingvoordelen
voor bedrijven waardoor de premie inkomsten afnemen. (40.3 loonmatiging is het verdienmodel)

verzorgingsstaat
We kennen de verhalen dat de mensen lui zijn gemaakt ten tijde van de verzorgingsstaat.
Door hun zekerheden weg te nemen, worden deze verwende mensen vanzelf mondiger
en weerbaarder. Zo zet je mensen terug in hun eigen kracht, geheel in hun eigen belang,
zo verkondigen neo-liberale ideologen.

Maar zo’n verzorgingsstaat heeft nooit bestaan. De werknemers- en volksverzekeringen
zijn in ruim twintig jaar na 1945 door strijd bevochten om een land met beschaafde arbeidsverhoudingen op te bouwen. Om een menswaardig bestaan te garanderen.
Deze verzekeringen zijn altijd betaald door de premie verplicht van het loon af te houden.
Het resultaat van die strijd is nadien weer afgebroken in het belang van ondernemers, beleggers en andere geldschieters. Nooit is het loonnivo voor de loontrekkenden evenredig hersteld met het vervallen van hun volksverzekeringen.
Dus gaat het om loonkostenverlaging over de rug van de werkende bevolking.

afbouw
In de afgelopen jaren zijn de reserves verdwenen waaruit werknemers- en volksverzekeringen betaald moeten worden. Dat komt doordat de premies te laag zijn vastgesteld.
Bovendien is bij sommige fondsen de opgebrachte premie voor iets anders gebruikt.
Waardoor er te weinig over bleef voor de volksverzekeringen. Dat is moedwillig gebeurd.
Want daarmee daalden de loonkosten voor de werkgevers, zonder dat de werkenden
dat in hun koopkracht merkten.

Door de te lage premiestelling komt het zorgverzekeringsfondstekort. Niet door de vergrijzing. Het moedwillig opgebouwde tekort in dit fonds wordt daarop weer als argument gebruikt om de aansturing en onherroepelijk ook het nivo van de zorg uit te hollen.
Door als overheid de verantwoordelijkheid voor de zorg te ontlopen met overdracht
aan ‘de markt’, -dat wil zeggen, commerciële bedrijven- hoopt de overheid verder te bezuinigen.
Dat gebeurt dan op dezelfde manier waarmee het openbaar vervoer in 15 jaar is uitgekleed. Met behulp van aanbestedingsprocedures voor een steeds lagere prijs een particulier bedrijf inhuren dat vervolgens alleen kan blijven draaien bij verslechtering van dienstverlening en arbeidsvoorwaarden. (59. concurrentie op arbeidsvoorwaarden - OV in de knel)

De AWBZ-pot komt al heel lang geld te kort nadat de binnenkomende premie voor een deel gebruikt werd om belastingvrijstellingen uit te bekostigen. Het daardoor ontstane tekort
voor uitvoering van de AWBZ werd daarna het voorwendsel om te bezuinigingen
op de uitgaven door delen van de aanvullende zorg te privatiseren.

Met de thuiszorg als voorbeeld: de dienstverlening werd voor gebruikers chaotisch;
de arbeidsvoorwaarden zijn belabberd, hoge werkdruk;
veel onprofessioneel en frauderend management.
Vervolgens schuift de regering vanaf 2013 met wetgeving de uitvoering van de AWBZ af naar gemeenten en verzekeraars, onder korting van het budget. Daarop zijn tienduizenden mensen
in 2013 op voorhand ontslagen door de thuiszorgorganisaties. Zo blijft van thuiszorg weinig over.

De WW-pot liep eind 2010 leeg doordat de premie voor werkenden vanaf begin 2009
is geschrapt. Die lege pot is mede aanleiding de propaganda voor een kortere
-dus goedkopere- WW en hogere arbeidsparticipatie. De aanvullende propaganda dat de arbeidsmarkt bij de huidige WW regeling onverantwoord zal verkrappen en daarmee een loonexplosie zou uitlokken, is een drogreden. Want zeer onwaarschijnlijk.
Nog altijd hebben arbeidsmigranten door de eeuwen heen de gaten in de arbeidsmarkt opgevuld.
Bedrijfsleidingen halen die migranten zelf binnen via wervingsburo’s.
Migranten hebben als sinds de 16e eeuw aan de basis gestaan van de welvaart in Nederland.

De AOW-pot is al jaren geleden leeg gelopen. Dat komt om te beginnen door de belastingwijziging van 1990 ten gunste van hogere inkomens. Zij hoeven met een premieplafond nog maar over een beperkt deel van hun inkomen AOW premie betalen. Hierdoor kwam er natuurlijk te weinig binnen. Om dat weer te repareren besloot de regering
het oudedagpensioen aan te vullen uit de overige belastingen. Daaroverheen is er in 2001
een stelselherziening doorgevoerd waarbij sindsdien de binnenkomende premie voor de volksverzekering AOW net als bij de AWBZ wordt gebruikt om belastingvrijstellingen te bekostigen. Door dit oneigenlijk gebruik van de binnenkomende premie voor de AOW blijft er
te weinig achter om de AOW uit te betalen. (ESB 250108)

Inplaats van de volksverzekering die het oorspronkelijk was, wordt het ouderdomspensioen nu betaald uit een gemengd belasting- en premiestelsel. Het plan is dat de AOW op den duur geheel uit de belasting betaald gaat worden. De reden daarvoor is dat niet de AOW premie belast wordt, de AOW uitkering wel. Met de AOW steeds meer uit de belasting te gaan betalen -technisch heet dat fiscalisering-, wordt de belastinginning over het ouderdomspensioen vanzelf naar voren gehaald. In cijfers van 2014 zou de overheid bij onmiddellijke fiscalisering € 9.000 miljoen per jaar extra innen. Verblind door zo’n cijfer zetten sommige bezuinigers dus groter haast achter fiscalisering. In het huidig tempo zal dit proces in 2045 tot 2050 voltooid zijn.

Het financieringsprobleem van de AOW is dus niet veroorzaakt door de vergrijzing, maar door afromen van het vermogen, inkomenspolitiek, belastingtechnocratie en bezuinigingsdrang bij de opvolgende regeringen.

Op de AOW uitgaven is vervolgens bezuinigd door het nivo van de uitkeringen omlaag te brengen. Dat gebeurde door zo af en toe de ouderdomsuitkering te ontkoppelen van de vooruitgang in de cao lonen. Daarmee is tussen 1980 en 2007 het ouderdomspensioen al eens ruim 15% achteruit gezet op de lonen. Om nog verder op de AOW uitgaven te besparen wordt sinds 2010 geroepen dat er tot een 2 of 3 jaar hogere leeftijd moet worden doorgewerkt.

Op een vergelijkbare manier zijn onder valse argumenten de fondsen
voor het aanvullend bedrijfstakpensioen afgeroomd door zowel overheid als bedrijven.
(48.-3 pensioenroof 2014/2016)

bestolen
Het is een leugen dat de kapitaalchaos van 2008, (58. krediet chaos) de speculatie tegen de euro van 2011 (62. loonkosten verlaging in Europa) en vergrijzing de stelselwijzigingen in de volksverzekeringen onvermijdelijk hebben gemaakt. Moedwillig zijn de stelsels in de loop der jaren sluipend afgebroken om de loonkosten voor de werkgevers -dat zijn zowel ondernemingen als overheid-
te verlagen. Door de premies voor volksverzekeringen een paar procent te laag vast te stellen, daalden de loonkosten van werkgevers navenant.

Voor ondernemingen betekent dat subsidie op hun winsten, betaald door het personeel.
De truc hierbij is dat werkenden dat niet direkt merken, omdat het op hun koopkracht geen invloed heeft. Tenminste, zolang ze nog werk hebben. Pas na het werkzame leven merken ze
dat ze zijn opgelicht. Vergeet niet dat de volksverzekeringsfondsen door de werkenden zelf zijn betaald. Onder dwang van wetgeving is de premie daarvoor van het loon afgehouden.

Er is de laatste jaren willens en wetens te weinig geld apart gezet voor de volksverzekeringen. Daar is wel voor gewaarschuwd, maar dat werd weggewuifd door de achtereenvolgende regeringen. Dit wanbeleid wordt verhuld door nu de propaganda te voeren dat de volksverzekeringen onbetaalbaar zijn geworden. Er zou een te groot beroep op gedaan worden.
Dat is dus niet waar, het geld is onttrokken voor andere zaken bij de grootste kiesverenigingen ontbreekt de politieke wil om het gestolen geld terug te storten.
Erger nog, ze vinden het wel best zo.

Ten overvloede uitgerekend de vergrijzing en komende pensionering van babyboomers is absoluut geen onverwacht gegeven. Het is al 60 jaar lang bekend dat het er aan gaat komen. Daarom klopt het ook niet dat nu de leeftijd waarop je aanspraak kan maken op AOW daarom verhoogd moet worden. Het is een diefstal van de bevolking om
èn winsten te subsidieren èn de staatskas te spekken. (47. stilzwijgend sociaal akkoord 2010)

Hier worden ondernemers en overheid zelf rijker van. Daarvoor hebben de diverse regeringen de fondsen domweg geplunderd en laten leeglopen, waarmee hun loonkosten zijn verlaagd. Natuurlijk wordt dat zo niet verteld. Om deze afbraak van arbeidsvoorwaarden toe te dekken wordt de publieke opinie misleid met dat deze voorzieningen door de vergrijzing onbetaalbaar zijn geworden.
(61. iedereen aan het werk, race naar het bestaansminimum)

goudmijn
Al heel lang wordt er gestreden om de zeggenschap over niet alleen de volksverzekeringen, maar over alle sociale verzekeringen, ook de cao fondsen. Ogenschijnlijk gaat het om wie de ingelegde premies beheert, maar in feite wie er zal gaan profiteren van het verplicht opgebouwde vermogen.

Werknemersverzekeringen worden sinds 1945 uitgevoerd door bedrijfsverenigingen, bestuurd door werkgevers en bondsbestuurders gezamenlijk. De fondsen worden gevuld uit de verplichte afhouding van het loon van werkenden. Wat niet wil zeggen dat die werkenden zelf ooit invloed hadden op het beheer van het geld dat ze afdroegen. Al vanaf 1969 tot in de 80er jaren van de vorige eeuw probeerden commerciële verzekeraars de uitvoering van liefst alle sociale verzekeringen over te nemen van de bedrijfsverenigingen.

De strijd binnen en buiten de Stichting van de Arbeid spitste zich toen toe op de uitvoering van de pensioenen. De vakbeweging stelde zich verdeeld op, van ‘tegen’ tot aan ‘als er maar geen winst wordt gemaakt’.

Aangemoedigd door ondernemerslobby’s AWVN en VNO proberen de bedrijven vanaf 2012 bij de cao onderhandelingen op de fondsen voor onderwijs en ontwikkeling, beheerd door de bedrijfsverenigingen naar zich toe te trekken.
Allemaal onderdeel van een strak programma om de loonkosten hoe dan ook te verlagen opdat bedrijven en hun geldschieters een hoger rendement zullen bijschrijven.
(11. winst in Nederland)
In dit kader is al op de AOW ingeleverd met het sociaal akkoord van 2010.
(24. centraal akkoord)
(47. sociaal akkoord 2010).
En de strijd om het uitkleden van het aanvullend pensioen is nog lang niet beslecht.
(48-3. pensioenroof 2014-2016)

Lees hieronder de omstandigheden waaronder de regering de uitvoering van WW en WAO
van de sociale partners afpakte.

Slechte arbeidsomstandigheden en slecht management veroorzaken te hoge werkdruk en daar knappen werkenden op af tot arbeidsongeschiktheid. Die mensen doen dus een beroep op de wao. Zo gaat dat als personeel botweg als gebruiksartikel wordt behandeld. Werkloosheid ontstaat meestal door rampzalige bedrijfsstrategieën of door economische ontwikkelingen waar het management verkeerd op reageerde. Zoiets gebeurt buiten de werkenden om.

Tegen deze voor de individuele werknemer rampzalige risico’s waren de ww en wao een verzekering om de schade enigszins te dekken. De premie voor deze volksverzekeringen werden gelijkelijk omgeslagen over alle werkenden en hun bedrijven samen en in de ww en wao fondsen gestopt. Ruim een halve eeuw beheerden de bonden en de werkgevers samen de pot. Voor werkenden werd de premie op het loon ingehouden.
Deze fondsen zijn dus beslist niet het eigendom van de bedrijven en al helemaal niet van de overheid.

als twee honden vechten
Eind 90er jaren van de vorige eeuw lieten de ondernemers al eens een begerig oog vallen op
de miljarden die in de bufferfondsen voor ww een wao waren opgespaard. Ze meenden
dat de fondsen groter waren dan noodzakelijk en dat zij dus recht hadden op het overschot.
De werkenden die het geld opgespaard hadden, werden niet gevraagd. Hier is nog heel lang over gesteggeld.

Maar in 2001 heeft de regering de uitvoering van de ww en wao genationaliseerd.
En daarmee ook de reservefondsen voor ww en wao ingepikt. Die reservefondsen waren hard nodig om het vermogen van de staat op te krikken in verband met door de EU gestelde eisen aan de staatsfinanciën. De nationalisatie verlaagde de staatsschuld, daar ging het om.

Het is nooit de bedoeling van de overheid geweest om de spaarpot nog langer te reserveren voor toekomstige werklozen of arbeidsongeschikten. Dat bleek al snel, toen er een Haagse diskussie ontbrandde om de toestroom naar de wao af te stoppen. Men vreesde de buit weer kwijt te raken.

Vervolgens probeerden de bedrijven in september 2001 alsnog een graai te doen in deze reserves die bedoeld waren om wao en ww uitkeringen te waarborgen. Ondernemersvereniging VNO-NCW dacht zich ƒ3 miljard toe te kunnen eigenen. De ondernemers waren zo brutaal, omdat eenzelfde truc ze al jaren wel lukte met het vermogen van de bedrijfspensioenfondsen.
(48. pensioenroof)

Als twee honden -overheid en ondernemers- vechten om een been, loopt dan de derde -vakcentrales- er mee heen? Nee hoor, Lodewijk de Waal, voorzitter van de FNV centrale
meende in september 2001 dat een tegemoetkoming aan de werkgevers bespreekbaar moest zijn.

Vreemd genoeg werd dat standpunt door de leiding van de vakcentrales, ondersteund
door de ondernemers nog eens herhaald in 2009. Ingegeven omdat beide zich realiseerden
in de loop der jaren steeds meer de greep op werknemersfondsen te hebben verloren aan de overheid.