bulletin XXV

wiens economie versterken

In juni 2008 opende de ondernemersorganisatie VNO-NCW een charme offensief naar de FNV centrale. Sindsdien zet deze vakcentrale zich ijverig in voor de belangen van ondernemers.
(27. cao ronde 2009)

In januari 2009 verwachten ondernemers dat hun omzetten in 2009 sterk inzakken als gevolg van de ontregeling van het kredietwezen en het tijdelijk inzakken van de wereldhandel. Ze zijn bang dat hun winst gaat afnemen en dat vinden zij en hun aandeelhouders niet leuk. Dit is nu juist het veel geroemde ondernemersrisico waar zij anders zo trots op zijn. Maar wat doen ondernemers in zo’n geval? Hun risico zoveel mogelijk afwentelen op het personeel en op de regering.
Met alle middelen. Zoals het kweken van een panieksfeer.

centraal akkoord
Stemmingmakers hebben sinds de herfst van 2008 onafgebroken onzekerheid en recessie rond gebazuind. Velen geloven daar nu in. Daarmee is het politiek klimaat omgeslagen. Maatschappelijke hervormingen die acht maanden geleden nog politiek onhaalbaar waren, worden nu doorgedreven onder het mom van een economisch aanvalsplan dat Nederland vooruit moet brengen in de wereld:

Op dit moment bekokstoven ondernemers, vakcentrales en regering een centraal akkoord dat alle cao afhankelijken in Nederland bindt. De suggestie is dat daarmee een economische ramp wordt gekeerd. De werkelijke bedoeling is de winstuitkeringen aan aandeelhouders op een hoog peil te handhaven. (11. nettowinst in Nederland). Ten koste van de lonen en de staatsbegroting.
Voor maart 2009 is dit akkoord gepland. (24. werkgevers en centraal akkoord)

Na het door beslissers in de financiële sector gevoerde wanbeleid van winstbejag, zelfverrijking,
collectief kuddegedrag en het daardoor ontsporen van het financieel stelsel,
heeft de regering de financiële sector een ongekend kostbaar steunprogramma aangeboden.
(58. krediet chaos)

Prompt eisen bedrijven in alle sectoren forse staatssubsidie en belastingvrijstelling.
Aannemers verlangen grote projecten zoals versnelde wegenuitbreiding in de Randstad en de voorbereiding van een nieuwe kerncentrale. Om dat allemaal te financieren gaat de regering heel veel geld lenen.
De daardoor verhoogde staatsschuld moeten de werkenden de komende jaren weer terugbetalen.

inleveren
Regering en ondernemers noemen het steunprogramma aan de ondernemers een ‘structurele versterking van de economie’, waarvoor loonoffers nodig zijn. De vakcentrales werken eraan mee onder de leuze ‘dat we er met z’n allen de schouders onder gaan zetten’.
Dat houdt in:

• ontslag via banenpools; (60. banenpool, een sterfhuis)
• loonmatiging voor wie aan het werk blijft; (40. loonmatiging verslaving)
• bezuinigingen op openbare voorzieningen en zorg;
• belastingverhoging op de eerste levensbehoeften;
• omscholingsplicht voor banenpoolers onder verantwoordelijkheid van de vakcentrales;
• verhoging van de pensioenleeftijd, uitstel AOW;
• verhoogde inflatie, dus koopkrachtverlies.

Treurig dat de leiding van de vakcentrales veronderstelt dat als het ondernemers en aandeelhouders goed gaat, dat vanzelf ook geldt voor loonafhankelijken.
Niets is minder waar.
Steun aan internationaal opererende bedrijven is geld storten in een bodemloze put.

(7. meer winst = meer werk)
Nog zo’n misvatting is dat meer winst door loonmatiging tot meer investeringen leidt.
Ook dat is onjuist. Meer winst leidt tot meer kapitaalexport en daardoor minder werk.
(6. kapitaalinkomen en investeringen)
Alleen als er goede lonen betaald worden, zijn hoge consumenten bestedingen mogelijk en juist dat keert een economische malaise.
(9. waar komt de groei vandaan)
Daarmee is de looneis van 3½% tot 4% voor 2009 nog heel bescheiden.
(44.-09. afgesloten cao’s 2009)

Maar de ondernemers blijven op verdere uitholling van de cao’s koersen.
Zij willen meer individuele arbeidsovereenkomsten om de werkenden beter tegen elkaar uit te kunnen spelen en zo de loonkosten te verlagen.