06. kapitaalinkomen & investeringen

Het verhaal gaat dat meer winst voor de ondernemers meer investeringen zou opleveren.
Zo ziet de werkelijkheid er uit:

De variaties in het investeringsnivo van bedrijven blijven vanaf 2001 sterk achter
bij het kapitaalinkomen.

En waarom zou het ook anders zijn:
De Nederlandse economie is niet gesloten, maar zo lek als een mandje. Destijds met het Marshall plan afgedwongen, daarna bevestigd met de deelname aan de Wereldbank en het IMF en vervolgens de vorming van de EU en invoering van de euro, kan het kapitaal vrijelijk in- en uitstromen.

En dat doet het dan ook: voor een deel verdwijnen de in Nederland behaalde winsten ongehinderd naar buitenlandse aandeelhouders. Een ander deel wordt zeker na 2007 toenemend vanuit het eigen bedrijf in het buitenland geïnvesteerd. Dit is te zien aan de in het buitenland opgebouwde vermogens:

Bijvoorbeeld in de periode 2004 tot in 2017 werd door op de Amsterdamse beurs genoteerde bedrijven aan dividend en aandeleninkoop 1/3 van het bruto resultaat uitgekeerd aan de voor 75% buitenlandse aandeelhouders. (55. Hollands Glorie)
Shell, Arcelor, banken en verzekeraars niet eens meegerekend.

De kapitaalinkomsten worden dus al op voorhand voor een groot deel uitgekeerd en niet binnen Nederland geïnvesteerd.

Daar komt nog eens bij dat in de 90er jaren bij de als ‘Nederlands’ aangemerkte bedrijven vooral de USA een geliefd investeringsland was.

Bijvoorbeeld in 2011 was er vanuit Nederland ter grootte van meer dan 3 keer de Nederlandse economie in enkele buitenlanden belegd. Ook al betreft dit veelal voordelige belastingtechnische constructies, dit illustreert toch dat de kapitaalbezitters absoluut niet geïnteresseerd zijn in het opbouwen of in stand houden van de Nederlandse economie. (63. belastingparadijs)

Bovendien bestaan er naast investeringen in de reële economie nog veel andere mogelijkheden om kapitaal winstgevend aan te wenden. Zoals de termijnhandel in grondstoffen of de valutahandel. (56. grondstoffen prijzen)
Of financiële constructies die niets meer van doen hebben met de reële economie. (53. zwerfkapitaal)
Na 2000 is er wereldwijd meer verdiend met financiële hoogstandjes dan door te investeren in produktie. Wat uiteindelijk de krediet chaos in 2008 veroorzaakte. (58. krediet chaos)

Zodra geldverschaffers zich wel bezorgd tonen over de Nederlandse economie, bedoelen zij enkel de winstgevendheid van hun belegging. Niet de bestendigheid van de economie en zeker niet de toekomst van de bevolking in Nederland.

Tot in 2018 werd er gezeurd dat de groei van de Nederlandse economie achterblijft bij de kennelijk hoger gespannen verwachting. Een te lage arbeidsproduktiviteit moest de schuldige wezen.
Maar uit onderstaande grafiek blijkt dat het investeringsnivo van bedrijven vanaf 2009 sterk is teruggeschroefd. Onvermijdelijk dat daardoor ook de groei van de economie is geremd. Duidelijk te zien aan het afflauwen van de toename van de economie. Tja, investeringen zijn nu eenmaal een voorwaarde voor het gedijen van een economie.

Daarbij komt nog dat ook de overheid na 2009 halsstarrig blijft weigeren de economie toekomstbestendiger te maken, terwijl staatsleningen sinds 2012 weinig tot niets meer kosten. Er voor staatsleningen zelfs geld op toe wordt gegeven. (67. staatsschuld)

Zelfs OESO, IMF en de Europese Commissie dringen er vanaf 2016 bij de Nederlandse regering op aan meer te investeren in de eigen economie. Maar nee hoor.
Een gezonde economie komt de gehele bevolking ten goede en niet alleen de geldschieters. Die omslag weigeren de huidige beslissers.