Ook in tijden van economische stilstand eisen ondernemers loonmatiging.
Zoals altijd.
(25. loonmatiging moet)
Als reden daarvoor geven ze graag een hoogst noodzakelijke verbetering
van de concurrentiepositie voor hun bedrijven op.
Dat wil zeggen: door de arbeidskosten minimaal
te laten stijgen, bij een voortgaande geldontwaarding, proberen ze de produktiekosten van hun bedrijven
tot onder het nivo bij hun concurrenten te wurmen.
handelsoverschot
Spraakmakende economen houden diezelfde misvatting in stand. Echter, de Nederlandse economie drijft
helemaal niet op produktie, maar allereerst op handel, financiering verdere dienstverlening
en arbeidsextensieve chemie. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het ongekend hoge handelsoverschot.
Geen land in Europa heeft een handelsoverschot dat groter is dan het overschot voor Nederland.
En dit handelsoverschot groeit. In het eerste kwartaal van 2013 kwam het zelfs uit
op 15% van de Nederlandse economie, terwijl de Europese Commissie een handelsoverschot van maximaal 6% gezond acht.
Dit geeft aan dat financiering van de export vanuit Nederland -voor ¾ naar de andere eurolanden-
zeer concurrerend is.
Dat met deze handel ook veel winst wordt binnen gehaald, mag blijken uit de winstcijfers van de afgelopen
jaren. Gestadig gestegen naar grote hoogtes.
De concurrentiepositie van Nederlandse bedrijven als geheel is buitengewoon goed!
(32. concurrentievermogen)
investeringen nemen af
Sinds 2009 wordt er veel te weinig geïnvesteerd om de produktie van Nederlandse bedrijven op peil te houden.
De korte opleving in 2011 compenseert bij lange na niet de kapitaalonttrekkingen in de jaren daarvoor.
Dit is de belangrijkste oorzaak voor de huidige economische stagnatie en werkloosheid.
loonmatiging
Economische stagnatie wordt blijvend door de jarenlange loonmatiging. Door de lonen onder
de inflatie te houden, is de koopkracht van de werkenden afgenomen tot onder het kritieke nivo.
De jarenlange nullijn bij bijvoorbeeld de rijksoverheid, zorg en onderwijs, betekent na 4 jaar
al 10% koopkrachtverlaging. Gevolg is dat er te weinig geld onder de mensen is,
om uit te geven en dus wordt er minder gekocht. Dat gaat dan weer ten koste van werkgelegenheid in vooral
de winkel bedrijven en in het verlengde daarvan ook in de toeleverende bedrijven.
Als toppunt van haar afknijp beleid is de regering van plan het eigen personeel ook
de volgende jaren op de nullijn te houden. En bovendien het personeel in de zorg en bij het onderwijs.
Daarmee haal je de Nederlandse economie nooit uit het slop, maar verarm je moedwillig
de werkende mensen nog eens extra. Bovendien wordt zo een baan in die sectoren steeds minder aantrekkelijk,
wat op den duur personeelstekorten zal veroorzaken.
gestapelde bezuinigingen en belastingverhoging
Op grond van haar laissez-faire ideologie weigert de regering een economisch stimuleringsplan
op te tuigen. In plaats daarvan kiest zij voor voortzetting van het
gemakzuchtig bezuinigingsprogramma zonder enig ander beleidsdoel dan besparing.
Dit leidt ertoe dat allerlei gemeenschaps voorzieningen zoals openbaar vervoer, zorg
en infrastructuur nog verder ontregeld worden, zodat de mensen het verder zelf maar moeten uitzoeken
om hiervoor een vervanging te vinden. Uiteraard kost dit geld. Geld dat werkenden
en uitkeringsgerechtigden uit hun krimpend vrij besteedbare inkomen moeten aanvullen.
Of er verder helemaal van afzien.
Aangevuld met belastingverhogingen zoals de btw met 2%, heffingen van lagere overheden
en een gemiddelde huurverhoging per 1 juli 2013 van 4,5%, verdiept de economische malaise zich,
ten gevolge van het bevolkingsvijandige regeringsbeleid.
propaganda
Door regering en de bedrijfslobby is afgelopen jaren zwaar de propaganda aangezet dat Nederland
in een economische crisis zou zijn gedompeld. De uitmergeling van de bevolking
in Zuid Europese landen
en Ierland is opgepompt tot een Europese crisis.
Verzwegen wordt daarbij dat de bevolking van die landen geslachtofferd wordt om op te draaien voor aangegane staatsschulden, opgelopen bij het weer op poten zetten van vooral in Duitsland, Frankrijk en Ierland gevestigde banken die door hun roekeloos avonturisme kopje onder gingen. (62. loonkosten verlaging in Europa)
Deze vervalsing van de Nederlandse werkelijkheid is bedoeld om loonmatiging, bezuinigingen en lastenverzwaringen voor de bevolking te rechtvaardigen. Het vertaalt zich in het sterk afnemen van het consumentenvertrouwen.
Feitelijk wordt met de crisispropaganda verhuld dat het hervormingsprogramma
de welvaart
van de bevolking wegsluist naar beleggers, banken en andere geldschieters,
die vervolgens hun opbrengsten buiten Nederland inzetten.
Dit propagandaoffensief blijkt te zijn doorgeslagen. Loontrekkenden -en niet alleen
de laagstbetaalden- zijn heel benauwd geworden om nog een grote aanschaf te doen,
zoals eerder wel gebeurde.
Dit wanbeleid van de regering wordt nog eens extra verdoezeld met de leugen dat de staatsschuld
onhoudbaar hoog zou zijn.
Dit is grote onzin, want de rente op 10-jaarsleningen staat al 2 jaar lang onder de geldontwaarding.
Wat betekent dat internationale geldschieters heel graag uitlenen aan de Nederlandse overheid.
Dat ze daarvoor een verlies van ongeveer 1% voor over hebben.
Dus zelfs bewaarloon willen betalen.
De Nederlandse regering krijgt dus geld toe op leningen voor overheidsinvesteringen,
maar weigert daarvan gebruik te maken!
(40. verslaafd aan loonmatiging)
koopkrachtverlaging
De inflatie in Nederland lag het eerste halfjaar van 2013 op 3,1% naar de Europese maatstaven.
Ruim het dubbele van de hele Eurozone. Het CPB berekende in april 2013 al een lastenverzwaring
voor de bevolking van 6¾% voor 2013. Met de in het eerste halfjaar gerealiseerde cao afspraken
veel te magere loonstijging van 1,5% komt dat neer op een koopkrachtverlaging van minstens 6% dit jaar.
De looneis van 2,5% voor 2013 was jammerlijk veel te laag gesteld.
Zowel de omvangrijke geldschepping door de ECB, als een hoge omloopsnelheid van het geld leiden tot hoge inflatie.
In Nederland trekken bedrijven hun investeringen terug. De banken vergroten nu nog liever hun buffers dan dat zij nieuw krediet geven. Daarbij komt een hoge vraaguitval van consumenten door de verlaagde koopkracht. Gevolg is dat de bestedingen zwaar achter blijven. Daarmee is de omloopsnelheid nu nog laag. Toch is de inflatie in Nederland al meer dan een jaar het dubbele van de eurozone.
Dit betekent dat er nu al hoge looneisen gesteld moeten worden om nog verdere verarming tegen te gaan.
conclusie:Alleen, precies dat is de door de ondernemerslobby aangestuurde regering niet van plan.
belastingen
Dat bij de hervormingen de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen, is onwaar.
Integendeel, het uitzonderlijk hoge winstnivo van bedrijven en hun internationale
geldschieters wordt ontzien.
(11. winst in Nederland)
De belastingvrijstellingen voor bedrijven zijn verruimd. Zonder dat daar enige investeringsplicht
in Nederland tegenover staat.
Bedrijven worden steeds lager belast. Tot ver onder het officiële tarief.
Europees concurrentiebeleid is loonpolitiek
Onder Duitse politieke druk is er in de hele eurozone een programma ingezet om de loonkosten
te drukken. De Duitse ondernemerslobby en regering, de Europese Centrale Bank en de
Europese Commissie dromen al langer van een gelijkgeschakeld Europa.
Nu verlangen ze dat Zuid-Europa een even grote concurrentiekracht ontwikkelt als de Noord-Europese landen,
met Duitsland als norm. Met als voorwendsel dat daarmee de ongelijkmatige ontwikkeling binnen
de eurozone wordt opgeheven.
Doordat Duitsland de grootste economie binnen de eurozone huisvest en daarom ook de hoogste garanties
heeft afgegeven om de banken op de been te houden, wordt dit geaccepteerd door
de andere eurolanden.
Aanleiding voor dit programma tot loondruk -aanvankelijk gesteund door
de IMF- is
de speculatie door financiers wereldwijd tegen de Euro zoals die eind 2009 inzette.
Dankzij kapitaalvlucht -daaronder vanuit Zuid Europa- hebben sindsdien de in Duitsland gevestigde bedrijven binnen de eurozone de laagste kapitaalkosten. Duidelijk is dat de produktiekosten in alle andere eurolanden daardoor altijd hoger zullen liggen, tenzij er gesneden wordt in het nationaal loonnivo. Vanuit dit voordeel eist de Duitse regering dat de Zuid-Europese landen en Ierland het loonnivo drastisch verlagen.
Precies zulke loonkostenverlaging is ook wat bedoeld wordt zodra binnen de eurozone ‘hervormingen’ worden geëist. (62. loonkostenverlaging in Europa)
conclusie:Daar komt nog bij dat in Duitsland de lonen zwaar gedrukt worden door werkenden tegen elkaar uit te spelen. Door bedrijven wordt op grote schaal misbruik gemaakt van arbeidsmigranten door deze mensen onder te betalen. Een minimumloon is in de meeste bedrijfstakken nog steeds onbekend. In Oost Duitsland liggen de lonen al 25 jaar 20% lager dan in West Duitsland. Bijvoorbeeld een uurloon van nog geen € 5,- bij een 60-urige werkweek is in de vleesverwerking normaal.
van een politiek in het belang van geldschieters, naar kwaliteit van bestaan
De massaontslagen, grove loonsverlagingen, verlaagde uitkeringen, gestripte pensioenen en geliquideerde voorzieningen hebben in Griekenland, Spanje, Portugal en Ierland bij de getroffen bevolkingen grote armoede veroorzaakt en diepgewortelde politieke woede ontketend.
De onevenwichtige economische ontwikkeling binnen de eurozone kan ook anders aangepakt worden. Niet door wurgende verarming in de tekort landen ten behoeve van het financiële systeem. Het is in het belang van de hele Europese bevolking om de lonen in de Noord- Europese landen extra te verhogen. Ook dat vergroot weliswaar de loonverschillen binnen Europa, maar zo worden de Zuid-Europese en Ierse economie concurrerender zonder dat de bevolking daarvoor verarmt moet worden. Zowel het IMF, de OESO en in mindere mate de Rabobank en het CPB raden deze politiek sinds begin 2013 aan. Echter, voor ondernemers en bedrijfsmanagers is het makkelijker van personeel af te komen dan van hun verplichtingen aan geldschieters.
fabeltjes
Over loonstijging worden door de ondernemerslobby en hen welgezinde economen
veel fabeltjes verspreid.
Loonstijgingen in Nederland zouden niet werken omdat de consument vooral
buitenlandse producten koopt.
Onzin: iedere euro in Nederland uitgegeven blijft voor ¾ in Nederland. Loonstijging versterkt de lokale
economie dus wel degelijk.
Extra loonstijging zorgt voor extra inflatie.
Natuurlijk zullen bedrijven loonsverhogingen in de prijs doorberekenen. Maar dat gebeurt lang niet
één op één. Een loonsverhoging met 2% leidt hooguit tot een ½% prijsstijging.
Extra loonsverhoging geeft dus wel degelijk extra koopkracht. Bedenk dat we al jaren
te maken hebben met prijsinflatie, niet met looninflatie.
Sommige propagandisten -zelfs binnen de vakbeweging- stellen dat de economische
toestand begin jaren ‘80 gelijk is aan die in 2013. Omdat de werkloosheid nu hoog is
en er goede vooruitzichten zouden ontbreken. Dit is een heel valse gelijkstelling.
(13. de schade van het Akkoord van Wassenaar)
Want er is een heel groot verschil tussen toen en nu.
Begin jaren ‘80 lagen de kapitaalkosten hoog na een periode van uitzonderlijk hoge rente tot wel 14%.
(26.-2. misbruik)
In mei 2013 lag de rente voor produktiebedrijven rond de 3,5%.
Een jarenlange gierende inflatie -tot ver boven 5%- had ondertussen begin jaren ’80
de koopkracht uitgehold. Dus niet de loonhoogte was destijds een probleem.
Maar daar is toen wel alles op verhaald.
Het grootste verschil tussen 2013 en 1981 is echter dat de bedrijven in Nederland na 1994
een winstexplosie realiseerden. De groei van de lonen bleef daar schandalig bij achter.
investeringen, verhoogde koopkracht
en grotere, kwalitatief betere werkgelegenheid.
Dat is waar de bevolking van Nederland om vraagt.
Daar hebben we een vrije vakbeweging voor nodig,
onafhankelijk van regeringspartijen.
(XL regering keert zich tegenbevolking)
Een vakbeweging die van zich af kan bijten.
lees hieronder hoe in andere jaren op de nieuwe cao ronde werd ingezet,
of ga door naar: (24. werkgevers en centraal akkoord)
De afgelopen jaren is duidelijk gedemonstreerd dat financiële instellingen met heel iets anders bezig zijn dan de economie draaiende te houden. De banken, verzekeraars -en de beleggers daar weer achter- parasiteren op de economie. Winst maximalisatie, hoe dan ook, dat is waar ze op uit zijn. Dat bleek in 2007 en 2008. In 2011 weer. (58. kredietchaos)
Dit vrij avonturieren met kapitaalstromen door financiers bedreigt hele landseconomieën en daarmee ook de toekomst van de bevolking in ieder land. Dus moet het financieel stelsel hoognodig geherstructureerd worden. Hoe doe je dat?
Door heel veel geld aan de financiers te lenen en nog meer toe te zeggen voor het geval er meer gewenst
wordt. Geld dat er natuurlijk niet is. Dus geleend moet worden bij, jawel, bij financiers.
De rente die zij daarvoor vragen en het terugbetalen van de lening, dat moet de bevolking opbrengen.
Daarvoor worden lonen bevroren, belastingen verhoogd, de dienstverlening door de overheid ingeperkt,
de sociale voorzieningen verder beknot. (58.-1. Griekse tragedie)
Want ja, zo liggen de machtsverhoudingen.
inzet regering voor 2012
Dat alles om de verhoogde staatsschuld terug te betalen.
Met bezuinigen wordt dat alleen steeds lastiger. Want zo wordt juist de koopkracht verlaagd.
Daarmee wordt de economie afgeremd in plaats van gestimuleerd of op peil te houden.
Maar ook al heeft ze er de mond van vol, dat is ook helemaal niet waar het de regering om gaat.
overheveling
Het beleid is erop gericht meer welvaart van bevolking naar financiers over te hevelen.
De nieuwste plannen daartoe zijn al langer, ook onder de vorige regeringen voorbereid en uitgewerkt.
(61. bestaansminimum)
Het wachten was nog op het bruikbare voorwendsel. De schuldencrisis in Europa bood
die dekmantel.
Allemaal bedoeld om de bodem uit het loonstelsel weg te slopen en zo de loonkosten voor bedrijven te verlagen. (40. verslaafd aan loonmatiging) Aan de andere kant is in de herfst van 2011 in alle stilte wel de winstbelasting naar 15% verlaagd voor de gehaaide invullers. Terwijl afrekenen van de winstbelasting via Nederland voor grote multinationals toch al niet hoger uitpakte dan 1%, hooguit 2%.
Nog nooit is er in Nederland ieder jaar zoveel rendement gedraaid als in de laatste tien jaar.
(14. winstquote)
Het gemak waarmee bankbeleggers zware subsidies binnensleepten, heeft ondernemers
alleen maar brutaler gemaakt. Het bedrijfsleven heeft het dus o zo moeilijk, moeten we nu geloven.
Zo moeilijk dat iedere loonstijging onverantwoord, onrealistisch en rampzalig is.
Het eeuwige liedje: ondernemers grijpen iedere gelegenheid aan om hun personeel minder
te betalen. (17. stelen van het personeel)
Ook nu weer. Want niet het loonnivo in Nederland veroorzaakt minder economische groei,
maar de regeringsbezuinigingen en de inzakkende omvang van
de wereldhandel bepalen dat. De lonen worden al jaren en jaren gematigd, daar kan het echt niet
aan liggen. (4. verloren loonruimte)
inzet bazen voor 2012
Deze wensen komen van ondernemerslobby VNO-NCW, hun onderhandelaarbedrijf AWVN en het midden- en kleinbedrijf. Bereiken ze deze doelstellingen het komend jaar niet, dan komen ze daar volgende jaren op terug.
inzet belastingunie
progressief beleid
De economie is juist nu goedkoop te stimuleren met investeringen.
Want de rente op staatsleningen ligt voor Nederland op 2,2%, dat is lager dan de inflatie.
Kapitaallenen op de wereldmarkt kost de regering op dit moment dus helemaal niets.
Ook verhoging van de lonen vergroot de koopkracht en houdt daarmee de binnenlandse economie op gang, houdt de inkomsten voor de schatkist op peil en verlaagt het chronisch overschot op de lopende rekening.
reactionair beleid
Maar nee, inplaats daarvan wordt er zwaar bezuinigd, belastingen verhoogd en de lonen afgeknepen,
dus koopkrachtverlaging en afremmen van de economie.
Zonder het financieel stelsel te herstructureren.
Dit maakt het afbetalen van de schulden steeds moeizamer en veroorzaakt onnodige armoede.
De enigen die daar voordeel bij hebben zijn beleggers en financiers.
Zij slaan nu hun slag.
IMF, ECB en Europese Commissie schrijven dit beleid voor. In Griekenland, Spanje, Portugal en Ierland is daardoor tot aan een kwart van de werkende bevolking werkloos. Van de jongeren heeft één op de twee geen werk. Voor wie in die landen nog kan, is landverhuizen de beste oplossing.
vakbeweging
Om Nederland leefbaar te houden moet het potverteren op de welvaart door financiers en ondernemers
gestopt worden. De subsidies en belastingvrijstellingen voor bedrijven gaan ten koste van de leefbaarheid
voor de bevolking.
Vasthouden aan de 2½% eis plus € 300,- prijscompensatie voor 2012 is wel het minste.
De koopkracht gaat harder achteruit. (5. koopkracht en loon)
Om de verarming te keren is een zelfbewuste, sterke vakbeweging nodig. Een vakbeweging die de belangen
van de werkenden en uitkeringsgerechtigden centraal heeft staan. Een vakbeweging die niet een vermeend
algemeen belang dient, zoals dat door de ondernemers wordt gedicteerd.
(bulletin XXXIV vakbeweging heeft de sleutel)
Kortom, een vakbeweging die bereid is tegenwerking van regering en ondernemers te trotseren.
Het VNO maakt zich zorgen over de zich vernieuwende vakbeweging. Dat is maar goed ook.
Anders stelt vernieuwing niets voor. Te lang heeft het VNO de sociale verhoudingen beheerst.
Dus laat je niet misleiden door verdachtmakingen in de media. Het gaat er nu om dat er meer wordt
tegemoetgekomen aan de belangen van werkenden en uitkeringsgerechtigden.
De laatste jaren is er teveel ingeleverd.
lees hieronder hoe in andere jaren op de nieuwe cao ronde werd ingezet,
of ga door naar: (24. werkgevers en centraal akkoord)
FNV laat zich inpolderen
Doordouwen op ontslagversoepeling betekent voor de ondernemersvereniging VNO
een aanvaring met een deel van de vakcentrales. De politieke verbindingen tussen FNV
en de PvdA hebben het risico dat het CDA / PvdA kabinet opgeblazen wordt.
Is dat wenselijk? Alleen als er een alternatief is.
Het VNO schat haar traditionele bondgenoot VVD bij eventuele verkiezingen heel zwak in,
omdat twee afgescheiden fractieleden veel stemmen wegtrekken.
Bijgevolg is een regering met VVD niet reëel. VNO moet het daarom wel met de CDA -PvdA regering doen.
Het VNO laat dus enkele punten van de commissie Bakker voorlopig rusten
(bulletin XXIII)
en streeft zoals altijd op loonmatiging. Hoe?
Wientjes zelf en zijn voorganger Schraven hadden vroeger het FNV al eens gedreigd ieder overleg
te stoppen.
Daarmee had hij de leiding van de vakcentrale FNV bij de staart. Want die wil hoe dan ook erkend worden
door haar tegenstanders, niet persé als belangenbehartiger, maar wel als gesprekspartner.
(24. werkgevers en centraal akkoord)
Dus paait het VNO de FNV centrale door het gesprek te openen.
En zo startte het VNO vanaf juni 2008 overleg met de centrale FNV en Donner van Sociale Zaken.
In alle stilte in achterkamertjes en bij uitsluiting van de andere vakcentrales.
Uit dat overleg kwam als eerste: uitstel voor de verhoging van de pensioenleeftijd.
Ook inkorting van de WW periode werd op de lange baan geschoven, net zoals het persoonsgebonden
ontwikkelingsbudget
à 4% van de loonsom. Verruiming van de arbeidsmarkt blijft, omdat het CNV
dat al wel heeft omarmd.
Afschaffing van het werknemersdeel van de WW premie door de regering, moest als lokkertje
lagere looneisen opleveren voor het VNO.
(17. stelen van het personeel)
Voor cao lonen scheelt dat ongeveer 1%. En ja hoor, centrale FNV hapt toe.
Het FNV boog voor de propaganda en de belangen van ondernemers en regering. En vergat dat
de belangen van haar leden principieel tegengesteld liggen. Vandaar dat VNO voorzitter Wientjes zich
zeer tevreden toonde.
In zo'n klimaat is het voor elkaar te krijgen dat vakbondsbestuurders
de belangen van ondernemers
zullen verdedigen.
(59. concurrentie op arbeidsvoorwaarden)
buiten de achterkamerIn Duitsland eist IG Metall 8%
Dat vindt de FNV centrale niet verantwoord.
Net als de ondernemers,het is dus maar aan wiens kant je staat.
In België landelijke akties en een manifestatie voor koopkrachtbehoud.
Het zegt de FNV centrale niets.
In Nederland gaat de koopkracht in 2009 met minstens 4% achteruit.
(bulletin XXIII)
De FNV centrale eist slechts 3,5% en zal dus nog minder binnenhalen.
Dat is koopkracht inleveren.
(34. cao eis en resultaat)
Chauffeurs in het wegvervoer eisen 6% om op het nivo te komen van collega’s op de weg.
Daar heeft de FNV centrale geen boodschap aan.
In de bouw is een eis voor 4% geformuleerd.
De regering gaat het Fortis avontuur aan voor € 3.100,- per inwoner. (58. krediet chaos)
dooie mussen van het najaarsoverleg:
lees hieronder hoe de cao ronde in andere jaren werd voorbereid,
òf ga door naar: (24. werkgevers en centraal akkoord)
In 2008 en 2009 zullen de lonen in de marktsector met +4% vooruitgaan.
Zegt de Nederlandse Bank (DNB 20 juni 2007)
Moet ook wel, want de geldontwaarding zal minstens 2,7% bedragen,
volgens diezelfde Nederlandse Bank.
Dan blijft dus hooguit 1,3% koopkracht verbetering over.
Heeft de vakbondsleiding dit opgepikt? 4% erbij?
Of gaat ze de cao eis voor 2008 ook weer te laag stellen? Nee toch?
De economische ruimte voor een forse loonsverhoging is ruimschoots aanwezig:
Na de vele jaren van inleveren mogen nu ook de werkenden wel eens gecompenseerd worden
Willen de ondernemers aangesloten bij het VNO terug naar de duistere Middeleeuwen?
Heeren die het voor het zeggen hebben, met horigen die aan hen onderworpen zijn?
In hun nota Arbeidsvoorwaarden 2007 voeren ondernemers die heel platte klassenstrijd.
Gespecialiseerd vakmanschap wordt ontkend, iedereen is inwisselbaar alsof het om steenkloppen gaat. Het gaat in Nederland al tientallen jaren om meer innovatieve en gespecialiseerde vakkennis. Bij het VNO is dat nog niet doorgedrongen. Een achtergebleven lobbyclub dus, niet meer van deze tijd. Ook het Centrum voor Directeuren is de weg kwijt. Mogelijke OR bemoeienis met de topinkomens wordt gezien als arbeiders zelfbestuur.
Krapte op de arbeidsmarkt leidt tot hogere lonen. Natuurlijk. Zo werkt dat op de vrije markt zoals het VNO dat zo graag ziet. Maar, zodra het om loonvorming gaat, is het VNO tegen vrije marktwerking. Zal ook niet te beroerd zijn om regeringsingrijpen te eisen zoals zij dat in 2002 ook gedaan heeft. Dat is dan het bewijs dat door het VNO alleen hypokriete gelegenheidsargumenten worden gebruikt. Op dit nieuwe bewijs zitten we niet te wachten. Er is reden genoeg om hoe dan ook nu meer loon te eisen na zeven jaar koopkracht verlies bij stijgende winsten. (5. loon & koopkracht)
Zonder slag of stoot komt er niets bij:
De afgesloten cao elektrotechniek lijkt met +0,2% in het eerste halfjaar van 2007 niet onredelijk. Toch is het veel te mager, want de cao loopt vanaf januari 2005, met over de eerste twee jaar geen cent erbij. Toen is er een koopkrachtverlies van 3,1% geleden. Met eenzelfde opzet werden de cao onderhandelingen 2007 voor Rijksambtenaren maandenlang door de vorige minister van Binnenlandse Zaken getraineerd. (www.rijkscao.nl)Bij Smit Internationale was het management nooit te beroerd om offers te vragen van het personeel op de havensleepboten.
In de modebranche en horeca zijn cao’s afgesloten met een bond
die nauwelijks leden
heeft in deze bedrijfstakken.
Nieuw personeel wordt met deze truc 8% tot 12% achtergesteld in arbeidsvoorwaarden;
In het openbaar vervoer wordt op arbeidsvoorwaarden geconcurreerd met tot 20%
verslechterde cao’s bij overgang van de concessie;
In grote gemeenten presten de burgemeesters de beroepsbrandweer 9 maanden lang
om alsnog af te zien van de door het Europese Hof bevestigde 48-urige werkweek.
De burgemeesters vonden 6 onbetaalde overuren per week wel zo voordelig.
Pas op voor de Duitse ziekte. Duitse moederbedrijven hebben er een handje van gekregen
te dreigen met bedrijfssluiting, om uiteindelijk de werkweek te verlengen onder vage beloften
van werkgelegenheidsgarantie.
In de praktijk betekent het een koopkrachtachteruitgang van 8% tot 10% in het eerste jaar.
Maar zodra het er op aankomt, later, kan je die werkgarantie nergens afdwingen.
De regering wil een nieuwe postwet die concurrentie toelaat, zonder dat die de post cao moet volgen.
De regering koerst dus op concurrentie op arbeidsvoorwaarden.
TNT gaat daarom na het verdwijnen van het postmonopolie verder als prijsvechter.
TNT spiegelt nu de postbezorgers voor
dat loonmatiging wel 4000 banen kan redden.
Naast de 7000 die er zondermeer in 3 jaar uit moeten. Oproep tot solidariteit?
Jazeker, de directie roept het personeel op een loonoffer te brengen ten behoeve van de aandeelhouders.
Die aandeelhouders hebben afgelopen jaren al dikke dividenden opgestreken.
Voor miljoenen heeft TNT ook nog aandelen ingekocht zodat de winst onder een kleiner aantal aandeelhouders
verdeeld kon worden.
Echte solidariteit tussen personeel, aandeelhouders en management is er pas, als die miljoenen waren
gereserveerd om het personeel tegemoet te komen dat nu moet afvloeien.
Dat de nieuwe bedrijfsstrategie eraan zou komen, was al jaren geleden duidelijk.
Maar directie en aandeelhouders zorgen alleen voor zichzelf.
(20-2. moeilijk doen over loon)
En praten het personeel een schuldcomplex aan.
Werkenden moeten zelf voor de eigen belangen opkomen. Helemaal niet erg, want aktie loont.
Kijk maar naar de rijksambtenaren, het streekvervoer en bij de havenslepers van Smit.
(44. afgesloten cao’s 2007)
Vanaf mei 2007 stelt Donner als minister van Sociale Zaken de grenzen open
voor alle ingezetenen van de EU in alle bedrijfstakken.
In Midden Europa is de levensstandaard nu nog lager dan hier.
Om de loonkosten in Nederland te verlagen dwongen de ondernemers opening van de grenzen af.
Want als het even kan, betalen ze deze nieuwe werkkrachten niet naar de Nederlandse cao.
De CDA / PvdA regering verruimt dus de arbeidsmarkt willens en wetens om de lonen te drukken.
In de praktijk zal het de eerste jaren vooral nog om tijdelijke en inwisselbare arbeid gaan.
Maar de politieke gevolgen zijn veel groter, want hogere looneisen in Nederland
worden voortaan afgedaan met: ‘voor jou een ander’.
Houd je bond scherp.
De leiding van de centrales gaat intensiever om met ondernemers dan met vakbondsleden
en is daardoor toegeeflijker aan ondernemers
(43. vakbondstientje).
Is daardoor al jaren bereid op voorhand loonmatiging op te leggen aan aangesloten bonden.
Alleen onder druk van de leden kon in 2005 en 2006 deze foute oriëntatie van het FNV worden
opgerekt. Daarmee is de leiding van de FNV centrale nog niet beter geworden.
Het CBS becijfert in april 2007 voor het eerste kwartaal 1,4% vooruitgang in het cao loon.
Begin maart 2007 rekenden de ondernemersonderhandelaars van het AWVN voor dat de nieuwe cao’s in 2007
bij een maximale eis van 3% slechts 2,16% opleveren voor de werkenden.
Vertelt Wilna Wind
van FNV verontwaardigd dat er veel meer, wel 2,8% is binnengehaald.
Het is maar wie je voor de gek wilt houden. Daarmee keert de FNV zich tegen de werkenden.
Inplaats van dat leden en leiding gezamenlijk strijden tegen de ondernemers,
moet er ook nog gestreden worden binnen de bonden.
Dat is jammer, maar het moet dan maar.
Ministers Balkenende, Zalm en De Geus kwamen begin augustus 2006 terug van vakantie en het eerste dat ze zeiden was: werkenden mogen niet profiteren van de aankomende hoogconjunctuur zoals dat eind 90er jaren volgens hen zou zijn gebeurd. De looneisen voor 2007 moeten gematigd blijven.
Wie profiteerden er van de vorige hoogconjunctuur?
En dan volhouden dat hardwerkende mensen tevreden moeten zijn met 1,5% erbij in 2007?
Waar halen ze het lef vandaan.
Niks loonmatiging, een inhaalslag is op z’n plaats.
uithollen arbeidsvoorwaarden
Respectvol managen van menselijke talenten? Motiveren van personeel?
Mooie woorden. De praktijk is anders:
de politiek
Je moet wel gek zijn om straks weer een regering te kiezen die zich zo tegen je keert.
vakbeweging
FNV: voor 2007 eerst een terughoudende eis: 2% in 2007, alsof onderdanigheid werkzekerheid oplevert.
Daarna toch maar 2½%. Onder voortdurende druk van de leden verhoogd naar 3% in november 2006.
CNV: 1½ tot 2½% erbij zou leuk zijn, in december 2006 werd in noodgevallen 3% toegestaan.
MHP voorzitter ziet 5% als reële looneis, maar zijn bond vindt 3 tot 3¼% al genoeg.
dus: dwing je bond om je belangen beter te behartigen
Zie ook:
(04. verloren loonruimte)
(45. loonsomstijging)
(44. afgesloten cao’s 2006)
