loonsverlaging
hoe werkt dat?

Als je al langer in een bedrijf werkt merk je er zelf nog niet veel van.
Maar alle nieuwe collega's moeten wel stuk voor stuk slechtere voorwaarden accepteren. De directies bepalen voor hen de lengte van de werkdagen, de vrije dagen en verlangen ook nog eens extra weekeinddiensten zonder toeslag te betalen. Want, zeggen ze, in het belang van het bedrijf moet je flexibel zijn en niet zeuren over je rechten. Wees blij dat je mag werken.

Truc speciaal van Sociale Zaken: daar eisen ze dat in de CAO's nieuwe schalen worden opgenomen onder het laagst betaalde loon. Met de dreiging dat anders geen Algemeen Verbindend Verklaring afkomt, die nu juist noodzakelijk is om de mensen in andere bedrijven binnen de bedrijfstak zekerheid te bieden.
Zo worden bedrijven uitgelokt hun personeel minder te gaan betalen.

Het nieuwste van het nieuwste is dat het minimumloon voor de zoveelste keer weer op de helling staat. Het lijkt Kok en Melkert een goed idee om langdurig werklozen een paar jaar onder het minimumloon te laten betalen. Leren ze werken van, zeggen ze in Den Haag.

Melkertbanen
En neem nou die Melkert-banen: werkervaring opdoen heet dat. Klinkt natuurlijk wel leuk, maar invoering van die Melkert-banen betekent dat je voor maximaal 120% van het minimumloon aan de slag moet. In normale bedrijven verdienen de laagst betaalden al meer.
Bovendien zijn de Melkertbanen voor de bedrijven belastingvrij! Dat is subsidie aan bedrijven en niet aan werklozen.
Als er nu maar nieuw werk was voor deze mensen, maar nee.
Dus wordt het dringen om het bestaand werk.

Bij de bestaande cao's betekent toelaten van Melkert-banen puur onderbieding van het tarief. Zo wordt ieder bedrijf uitgelokt om de mensen die rechten en ervaring hebben opgebouwd te vervangen: voor half geld zijn er nieuwe loonslaven te koop.
Zelden onervaren, maar zonder spatjes. Want ze moeten wel, anders wordt hun uitkering ingetrokken.

Na twee jaar nieuwe ervaring een vaste baan voor die banenpooler, toch ?
Ja, dat kan je vergeten.
Dat wordt het bedrijf te duur.
Er worden tegen die tijd gewoon weer andere Melkertbanen-poolers ingekocht.
In Amsterdam kan dat bij NV WERK, met die holle kreet: 'Mokum Werkum'.

En de collega's die al rechten hadden opgebouwd?
Die krijgen straks als laatste te horen dat ze marktconform moeten inleveren op hun loon.
En dat krijgen ze gezegd door lieden die voor een slordige f 200.000,- per jaar en meer hun babbels verkopen.

Lagere lonen leveren toch meer werk op ?
Welnee.
Nog nooit iets van gemerkt.
Veel bedrijvenorganisaties zeggen zelf dat ze liever mensen hebben die goed geschoold zijn dan dat ze goedkoop zijn. Maar als ze lager loon kunnen betalen zullen ze het uiteraard niet laten.

Het komt er dus gewoon op neer dat Kok en Melkert willens en wetens de werkgevers uitlokken om zoveel mogelijk personeel met opgebouwde rechten te vervangen door anderen die geen keuze hebben. Zo worden sluipend alle rechten onderuit gehaald die in de loop der jaren zijn opgebouwd en vastgelegd in cao's.

Uiteindelijk leidt dat beleid tot verarming van de bevolking, ten behoeve van hogere winsten van de bedrijven. Daarom is het nodig dat we vaste banen verdedigen die fatsoenlijk betaald worden. Dat is nodig voor ons, voor onze collega's en voor de Nederlandse economie.

ach Melkert toe, verdring niet meer

volg de markt
Bolkestein, Melkert en Wijers drammen dat volgens 'de markt' vanzelf werk onstaat als het minimumloon omlaag gaat of geschrapt wordt.
Maar:
de organisatie van het midden-&kleinbedrijf -toevallig wel de bedrijven die de meeste nieuwe banen scheppen- verklaart zelf dat verlaging van het minimumloon voor hen niet doorslaggevend is, zij zoeken goed opgeleide mensen.
Tegelijkertijd wordt op onderwijs en bedrijfsopleidingen hard bezuinigd.

Dus zijn de heren politici zelf niet zo erg marktconform bezig.

EUROPA ?
Waar ligt dat ? Heb ik daar iets mee te maken?
7 redenen waarom wel:

• Voor dat Europa is de sociale zekerheid al ingeleverd. Daarvoor zijn ziektewet, WAO en WW afgebroken.
• Niks gezondheidszorg, wel meer betalen voor je ziekteverzekering.
• Niks beter onderwijs, je moet het zien als een investering in de toekomst, als je zonodig jezelf wilt scholen, sluit er dan maar een lening op af.
• Niks werk. De regering kan dat wel beloven, maar ondernemers maken dat zelf uit en de regering wil ze niet dwingen.
• Niks betaalbare tram, bus of trein, daar moet voortaan geld aan verdiend worden en anders worden lijnen opgeheven.
• Niks democratie, de regering voert alleen nog Brusselse richtlijnen uit en als het even kan eerder en ingrijpender dan in enig ander land.
• Wèl moet je je overal legitimeren, ook op straat en zeker als je er als buitenlander uitziet.

En je moet aanvaarden dat als je geen héél grote bek opzet, er over jou en je medemensen alleen nog wordt gesproken als een kansarme achterstands groep die hooguit stroop om de mond krijgt gesmeerd als er verkiezingen op komst zijn.
Een democratisch en sociaal Europa is ook best mogelijk: maar dat moeten we dan zelf maken, met elkaar. Dat kunnen we niet aan anderen overlaten.

 
de Euromunt wordt duur betaald

sociale zekerheid
De sociale zekerheid is ervoor uitgehold. Want een slechtere volksverzekering kost minder geld.
Nu heeft iedereen altijd al zelf de premie voor de volksverzekeringen moeten betalen. Maar de regering moest de uitbetaling garanderen. Dat was de afspraak .
En dat verdomt ze verder.
Zo heeft de regering minder verplichtingen aan de bevolking van Nederland. Dus een kleiner begrotingstekort, waardoor ze net kan meedoen met de Euromunt. Mogelijk als enige.

privatisering
Nuttige overheidsbedrijven zoals de PTT, spoorwegen, de streekbussen en electriciteitscentrales zijn geprivatiseerd -of als tussenstap verzelfstandigd- om het voor internationale beleggers mogelijk te maken geld te verdienen aan onze voorzieningen.
Ook het monopolie op de dienstverlening door deze bedrijven wordt voor die beleggers en speculanten opgeheven. Gevolg: electriciteit, openbaar vervoer en telefoon gaan duurder worden.
En als zo'n belegger in financiële moeilijkheden komt -wat nog wel eens voorkomt-, houdt zo'n voorziening gewoon op te bestaan: de bus rijdt dan niet meer, de stroom valt uit, of er kan even niet gebeld worden. Na een tijdje wil hopelijk een ander bedrijf het wel overnemen, maar uiteraard weer duurder.

In feite worden we twee keer bestolen. Ten eerste is ons eigendom verkocht zonder dat we ooit een cent van de opbrengst hebben gezien. Ten tweede betalen we nu veel meer voor slechtere voorzieningen.
Voor het personeel dat bij deze bedrijven werkt betekent privatisering dat ze voor een andere en daarmee meestal slechtere CAO's aan de slag moeten. Veel vaste banen worden ook vervangen door flexibele contracten. Lekker marktconform.
En dat allemaal omdat de regering het vertikt om betrouwbare voorzieningen in stand te houden voor de bevolking en in het algemeen: de economie van Nederland. Bovendien is de regering te beroerd om haar personeel bestaanszekerheid te bieden.
Liever staat onze regering bekend als vriendelijk voor kapitaalbeleggers over de hele wereld.
Dat heet nu marktwerking.

verkoop staatsbedrijven
De regering heeft vele belangen in grote en kleinere bedrijven verkocht aan beleggers in binnen- en buitenland. Een grote hap was de verkoop van KPN -vroeger PTT-, KLM en DSM, de voormalige Staatsmijnen. De opbrengst is niet gebruikt voor nieuwe werkgelegenheid, ook al hebben sommige ministers daar hun mond van vol. Nee, een deel van de staatsschuld is er mee afgekocht aan beleggers: banken, verzekeringsmaatschappijen, pensioenfondsen en beleggingsmaatschappijen. En door die lagere staatsschuld mag onze regering meedoen met de Euromunt.

euromunt Om toegelaten te worden tot de Euromunt moeten alle deelnemende landen een begrotingstekort kleiner dan 3% van het nationaal produkt en een staatsschuld kleiner dan 60% van het nationaal produkt hebben. Daarin is onze regering geslaagd.
Maar van alle andere landen in de Europese Unie is uitgerekend Duitsland de eerste jaren nog niet zo ver; Frankrijk ook niet; Engeland en Italië zeker niet; Denemarken en Ierland misschien; Griekenland, België, Spanje en Portugal niet. Alleen Luxemburg en Nederland wel.

Al die opofferingen en bezuinigingen zijn dus eigenlijk voor niets geweest?
ALS het om de euromunt zou gaan, wel. Maar blijkbaar gaat het om andere zaken.
Dat betekent dat Kok en zijn maatjes ons stevig belazerd hebben en dat wij dat allemaal maar hebben laten gebeuren.
Helaas is dat zo.
Een voorbeeld: ons is in 1995 verteld dat onze sociale zekerheid moest worden afgebroken in vergelijking met het buitenland. Maar in de herfst van 1996, een jaar later, werd in Frankrijk en Duitsland door de regeringen daar juist Nederland geprezen als het voorbeeld waarom en hoe de sociale zekerheid nu ook bij hen afgebroken moet worden. En dit jaar wil men in Duitsland de belastingen voor bedrijven gaan verlagen tot hetzelfde peil als in Nederland.

Het euromuntje is slechts een dekmantel voor het verlagen van de arbeidskosten. Al dat inleveren was dus ook niet nodig. Dus is er ook geen enkel bezwaar tegen om terug te eisen wat afhandig is gemaakt.

loonsverlaging politiek

Al een aantal jaren blijven de lonen in Nederland achter.
Weliswaar krijgen de meeste mensen iets meer in het handje dan vorig jaar, maar de inflatie is groter: de prijzen en huren stijgen sneller dan de lonen.

De bedrijven nemen steeds minder mensen in vaste dienst. Liever nemen ze tijdelijke werkers: die zijn zo weer te dumpen. Het aantal flexiwerkers neemt snel toe, vooral onder jongeren en in deeltijd werkende vrouwen. Zij werken vaak buiten de geldende cao om en ook niet de meeste andere rechten van de vaste werkers gelden niet voor hen. Vandaar.

De regering verergert deze verarming met het niet verbindend verklaren van CAO's die boven het minimumloon beginnen met hun loonschalen. Want, zo wordt beweerd: dan komt er vanzelf meer werk.

Er wordt helemaal geen serieuze werkgelegenheidspolitiek gevoerd: het leger werklozen wordt niet kleiner en de uitkeringen waar deze mensen van moeten leven worden lager.
Ook de Melkertbanen hebben niets te maken met werkgelegenheid: ze leveren het bedrijfsleven f 40.000,- per jaar op aan subsidie als het slachtoffer langer dan een jaar werkloos is en f 18.000,- per jaar als het een Melkert-2 baan heet.
Met deze loonsubsidies worden de vaste arbeidsplaatsen verdrongen. Moedwillig.

Zo worden werklozen gedwongen slechtere arbeidsvoorwaarden te accepteren.
Zo wordt het de ondernemers aantrekkelijk gemaakt om hun vast personeel te vervangen door flexiwerkers.
Zo worden de werklozen tegen de werkenden opgezet en de flexiwerkers tegen de mensen in vaste dienst.

De werkers en werklozen valt niets te verwijten. De paarse regering des te meer.

Een 'ingeleende' uitzendkracht kost een bedrijf meer dan iemand in vaste dienst. Niet dat de uitzendkracht meer verdient. Maar die kan wel zondermeer gedumpt worden. En daar wordt grif voor betaald.
Uitzendburo's en koppelbazen verdringen vaste banen.

euromania
Natuurlijk is het mogelijk dat het Verdrag van Amsterdam dat Kok zo graag wil sluiten een zeperd wordt. Het ligt zelfs voor de hand, nu Engeland zich zo lang afzijdig heeft gehouden binnen de Europese Unie en Frankrijk en Duitsland het hoogste woord voeren. Dat kan niet goed gaan.
En toch moeten we ons niet doodstaren op dat euromuntje. Waar we ons zorgen over moeten maken is de propaganda waarmee het euromuntje is aangeprezen.

Want dat euromuntje is gebruikt:
om de sociale zekerheid de nek om te draaien,
om de lonen hier lager te houden dan in Duitsland,
en ook:
om de belasting op winsten hier lager te houden dan in Duitsland.
Ons wordt voorgelogen dat de bedrijven in Nederland te hoge belastingen, te hoge lonen en te hoge premies voor de sociale verzekeringen moeten betalen.

Het is niet waar.
Ondernemers hebben het in Nederland voordeliger dan in Duitsland.
Altijd zullen ze blijven klagen en proberen nog meer voordeel te halen.

Lubbers & Kok hebben ons voorzieningen nivo aangetast ten behoeve van het bedrijfsleven.
Kok & Melkert zullen daar mee doorgaan.

globalisering
Al een paar jaar doen verhalen de ronde dat het voor bedrijven heel eenvoudig is geworden om zo maar te vertrekken naar een ander land, waar de mensen hen minder kosten dan hier.

Er wordt dan gezegd dat de telekommunikatie, het transport en de vrije geldhandel dat juist nu mogelijk maakt.
Terwijl dat natuurlijk binnen het kapitalisme altijd heeft gekund, maar lang niet altijd gebeurde.
De bedoeling van deze bangmakerij is chantage: bedrijven beweren er over te denken naar Zuid Europa of zelfs Azië te vertrekken, maar willen daar vanaf zien als wij loon inleveren.
Trap er niet in !

Het doem-verhaal over globalisering is niets anders dan propaganda om verwarring te zaaien en zo politieke weerstand te breken. De meeste bedrijven kunnen helemaal niet zo makkelijk weg.

• Bedrijven trekken niet zo maar weg uit een land als iets ze niet bevalt. Zolang er geld valt te verdienen, blijven ze, graag zelfs.
• Heel veel bedrijven zijn als toeleverancier onderling van elkaar afhankelijk. Dan is het niet mogelijk ver van leveranciers en klanten af te zitten. Bij dienstverlening, onderhoud, handel en transport moeten ze binnen een paar uur opgepiept kunnen worden.

En in veel gevallen zijn de klanten andere bedrijven die in dit deel van de wereld zitten en in de eigen taal en naar de eigen gewoontes geholpen willen worden.

• Alle grote kapitaalinvesteringen worden alleen gedaan in landen die voor bedrijven politiek betrouwbaar zijn. Nederland heeft alleen maar regeringen gekend vol begrip voor beleggers. En lage belastingen voor ondernemingen. Allemaal absoluut betrouwbaar voor investeerders.

Voor al dit soort bedrijven is het zelfs een ramp als de bevolking van Nederland verarmt, omdat daarmee ook de koopkracht en dus hun afzet verdwijnt.
Daarom is het ook economisch juist heel verantwoord als wij ons levenspeil verdedigen.

europese concurrentie
De toenemende vrije concurrentie in Europa is ook weer zo'n sprookje. Heel, heel veel bedrijven, kantoren en fabrieken in Nederland en de rest van Europa zijn voor een deel of helemaal eigendom van buitenlandse kapitaalgroepen. Dat is al sinds de Middeleeuwen nooit anders geweest.

Wat wel verandert met Europa, is dat de verschillende lidstaten van de Europese Unie zich door die internationale kapitaalgroepen nog meer tegen elkaar laten uitspelen.
Nu al gebeurt het dat de regeringen elkaar sterker gaan beconcurreren.
Het ene land na het ander probeert zich verder dienstbaar te maken aan de verlangens van bedrijven.

Zo zijn de regeringen in alle Europese landen tegen elkaar aan het opbieden in het afbreken van de sociale zekerheid.
Zo worden in sommige landen de belastingen voor bedrijven verlaagd en die voor de bevolking verhoogd. In andere landen worden dan weer de lonen verlaagd.
Zo worden in veel landen grote wegenbouwprojecten en de aanleg van industrieterreinen doorgedrukt: om dienstbaar te zijn aan het kapitaal.

Europese concurrentie is concurrentie tussen lidstaten waarbij ze elkaar aftroeven op:

• verlaging van de loonkosten: door afbraak van de sociale zekerheid en door loonsubsidies aan bedrijven.
• inperken van de vrijheid van personeel door het uithollen van ontslagbescherming en terugdraaien van de democratie op het werk.
• grote prestige projecten in de infrastructuur:
  + daaraan danken we de overbodige Betuwelijn;
  + verdere vervuiling door uitbreiding van Schiphol;
  + een Maasvlakte II die weinig nieuw werk zal opleveren;
  + een peperdure Hoge Snelheidslijn die slechts 10 minuten tijdwinst oplevert; en de spectaculaire Amsterdamse Noord-Zuidlijn die niet tegemoetkomt aan de  vervoersbehoefte.
• een leger van 20 miljoen werklozen dat in alle Europese landen ingezet kan worden als loondrukker.
• allerlei belasting- en vestigings voordelen voor bedrijven.

euromars
op Amsterdam

Op 15 en 16 juni vergaderen de hoogste en allerhoogste ministers van Europa op de hoogste verdiepingen van de Nederlandse Bank. Om een ronde tafel met kleurige vlaggetjes. Kok en Van Mierlo dromen van een Verdrag van Amsterdam, als vervolg op het Verdrag van Maastricht. Maar ze hebben niet alleen problemen met gekke koeien en koffieshops.

De examen eisen voor de Euromunt stuiten op groeiende weerstand onder de bevolking van de europese landen. In Duitsland, Frankrijk, België, Griekenland en Engeland worden de gevolgen van die Maastrichtse criteria aangevochten.

In Nederland treft het 'Platform voor een Ander Europa' voorbereidingen om half juni ook een ander Europees geluid te laten horen. In deze Top van Onderop van 12 tot en met 17 juni komen vrede, milieu, vrouwenrechten en democratie aan de orde. Allemaal zaken die de euro-ministers links laten liggen. Als letterlijke aanloop op deze alternatieve top worden er Europese marsen op Amsterdam gelopen.
Vóór een sociaal Europa en tegen werkloosheid, armoede en sociale uitsluiting.
Uit de diverse landen en langs verschillende routes zullen de duizenden wandelaars op 14 juni in Amsterdam samenkomen om een krachtig protest te laten horen.

aktiejaar
banenpool & JWG

De AbvaKabo heeft dit jaar uitgeroepen tot aktiejaar voor de Banenpool en JWG. Daar is alle reden toe. Om te beginnen was er in februari een aktiebijeenkomst in Utrecht, waar bijna duizend banenpoolers uit het hele land bijeen kwamen. Deze aktie was georganiseerd door de AbvaKabo en BOON, het landelijk platform van ondernemingsraden in de banenpool.
De mensen in de banenpool lopen al jaren te hoop tegen hun uiterst beroerde arbeidsvoorwaarden. In Utrecht bleek weer eens hoe diep de frustraties zitten bij de mensen in de banenpool.

Zij zitten uitzichtloos op het minimumloon en ze bouwen geen enkel pensioen op.
Dikwijls doen zij hetzelfde werk als directe collega's die een beter CAO-loon hebben.
Desondanks worden ze vaak als tweederangs personeel behandeld.
Werkplekken in de banenpool komen maar al te vaak in de plaats van reguliere banen die eerder wegbezuinigd zijn.
Zo worden goede banen verdrongen door slechte banen.

Volgend jaar moeten de banenpool, de JWG en een deel van de Melkertbanen opgaan in een nieuwe wet: de WIW. De AbvaKabo en de ondernemingsraden willen dat er dan een fatsoenlijke CAO komt, met ondermeer functielonen en een pensioenvoorziening.
Maar het zal nog een harde strijd vergen om die goede CAO te krijgen. Want Melkert wil een vrije onderhandeling over een CAO onmogelijk maken. Hij wil de mensen in de WIW op een gedwongen deeltijdbaan van 32 uur zetten: dus met een deeltijdloon. Om te beginnen op het minimumloon. En dan mogen de mensen in de loop van vele jaren niet verder doorgroeien dan tot 120% van het minimumloon. Dat schiet natuurlijk niet op.

Bovendien wil Maatwerk -de stichting die in Amsterdam de banenpool en JWG uitvoert- dit jaar de arbeidsvoorwaarden verslechteren. Directeur Bugter vindt de banenpool een te warm bedje. Hij beweert dat zo de mensen in de banenpool doorstromen naar een reguliere baan. Maar waar zijn al die goede reguliere banen dan?

Vele honderdduizenden mensen zijn in Nederland op zoek naar een baan. In Europa zijn meer dan 20 miljoen mensen werkloos. Dit jaar gaan we de strijd aan voor een goede CAO voor de WIW. Dat wordt een moeilijk gevecht. Iedereen heeft er belang bij dat die goede CAO er komt, ook de mensen die nu nog een reguliere baan hebben.
Weest dus solidair!

wij zorgen voor werk, ook al pikken we het van anderen (Kok?)
minimumloon is het bedrag dat u nog niet eens maximaal waard bent (Melkert?)

een volle baan en toch arm
Langer dan een jaar werkloos?
Dan mag een inventieve ondernemer je voor 70% van het minimumloon van straat plukken en 2 jaar lang zoethouden. Want werklozen moeten volwaardig deelnemen aan de samenleving.

Daar is volgens de regering maar één manier voor: betaald werk. Of dat werk genoeg betaalt, is niet belangrijk.
Oh, je kunt niet rondkomen van 70% van het minimumloon? Dan leef je volgens Kok op te grote voet. Want door de privatiseringen en dereguleringen ben je tegenwoordig goedkoper uit met je woonlasten, reiskosten en ziektekosten. Toch?

Banenpoolers hebben hiermee al ervaring kunnen opdoen. In Rotterdam zit driekwart van hen flink in de schulden. In de rest van Nederland is het niet veel anders.

werk, werk, werk en toch arm.
wat een geluk.

50 jaar loonmatiging
Bijna de hoogste arbeidsproduktiviteit ter wereld wordt door de mensen in Nederland geleverd.
Toch zijn de lonen hier al 50 jaar lager dan in de buurlanden. Hoge arbeidsproduktiviteit betekent veel stress: op het werk en thuis. Niet voor niets worden er zoveel mensen afgekeurd.
De felle stakingen rond de jaarwisseling in Zuid Korea zijn juist gericht tegen de hoge werkdruk die ze daar kennen. Kunnen wij nog wat van leren.

In Nederland heerst een cultuur van topoverleg tussen de sociale tegenstanders.
Wat zijn we daar mee opgeschoten? 50 jaar loonmatiging.
Al die tijd zijn in Nederland voor bedrijven de loonkosten lager gebleven dan in de omringende landen. Omdat het nog niet gelukt is met z'n allen gezamenlijk aan de basis op te treden.
In alle Europese landen zijn er akties geweest tegen de a-sociale kanten van het verenigd europa van de grote werkgevers. Alleen in Nederland niet.

In België en Duitsland zijn in 1996 omvangrijke acties voor het behoud van de sociale zekerheid gevoerd. En dit jaar massale akties voor behoud van werkgelegenheid. In Griekenland en Italië zijn door aktie belastingverhogingen tegengegaan. In Frankrijk is een deel van de privatisering tegengehouden en bij het openbaar vervoer en wegtransport is met succes vervroegde pensionering afgedwongen, als compensatie voor de werkdruk. In het Engelse Liverpool staken havenwerkers al anderhalf jaar tegen uitholling van hun cao.

Maar in Nederland, met bijna de hoogste arbeidsproduktiviteit, wordt sluipend zelfs de VUT afgeschaft.
Overleg en arbeidsvrede klinkt dan wel leuk, maar het werkt alleen in ons nadeel: we laten over ons lopen.
Met verzet en initiatief is duidelijk heel wat meer te bereiken.

loon inleveren maakt geen werk, loon inleveren maakt armoede

diskriminatie
Migranten zijn hier gekomen om een bestaan op te bouwen. Door hier te komen werken. Meestal daartoe overgehaald door bedrijven in Nederland. Een weg terug is er voor migranten niet. Voor een migrant is voortaan Nederland zijn land. Net zoals Hollandse boeren in Canada alleen daar nog iets hebben.

Om de nieuwkomers beter te doen functioneren in de Nederlandse samenleving hebben de migrantenverenigingen destijds pionierswerk verricht met taalcursussen, vakopleidingen en integratieprojecten.
Aanvankelijk nog zonder dat plaatselijke overheden dat nodig vonden. Later aangemoedigd en in overleg met sommige gemeenten. Maar het uitgetrokken geld ervoor is zelden bij de migranten organisaties terecht gekomen. Want achteraf vond de lokale overheid maar al te vaak emancipatie en integratie toch niet zo hard nodig. Of het geld is opgegaan aan raamnota's en kantoormeubilair op de stadhuizen.

Achterstandsposities worden niet met nota's opgeheven. Onderwijs voorrangsbeleid bestaat nog altijd alleen op papier.
In de praktijk doen veel gemeenten niets aan integratie.

De migrantenorganisaties willen wel. Ja zeker!
Maar in veel buurthuizen wordt men als groep geweerd.
In oude wijken halen Hollandse ouders zelfs hun kinderen van 'zwarte scholen'.
Hoe kan je dan integreren, als de Hollanders weigeren?
Daarmee wordt verdeeldheid in de bevolking in stand gehouden.
Daarom blijven migrantenorganisaties als verdediging bestaan.
De gemeenten bezuinigen nu op het budget van de migrantenorganisaties. Tegelijkertijd balken politici links en rechts dat migranten moeten integreren. Zelf doen ze niets. Integreren moet wel van twee kanten komen.

Migranten willen geen discriminatie.
Ook geen bevoogdende positieve discriminatie.
Ze hebben recht op gelijkwaardigheid: gelijk werk, gelijk loon, gelijk onderwijs.
Het is niet belangrijk of iemand eruit ziet als een Turk, een Hollander, een Marokkaan,

of wat dan ook. We hebben dezelfde belangen.

Als men je contracteert en overhaalt,
als je het werk moet doen van drie personen,
als je met acht mensen in een kamer moet slapen,
dan pas begrijp je dat het in den vreemde hard is.

Dichte deuren bij partijen, vakbonden en buurthuizen,
Mijn God! Wat moet ik doen, is mijn plaats op straat?
Je kunt geen kant uit, je kan ook niet teruggaan.
Dan pas begrijp je dat het in den vreemde hard is.

Bij instanties of organisaties is geen kans om te praten.
Er is geen vereniging, geen gebouw om iets te creëren.
Je moet alleen maar werken, alsof je geen mens bent.
Op een dag kom je in opstand, als het zo doorgaat.

Laat je niet weerhouden samen iets op te bouwen,
bij te dragen aan de maatschappij waarin je leeft,
mensen te ontmoeten en als mens te leven,
je in te spannen voor integratie.

Wees jezelf, overal waar je bent:
dat zal geen Nederlander schaden.
Als je integreert dan is dat goed voor allen,
zo niet dan is dat slecht voor iedereen.
                                       I.P. Amsterdam 1973

 
looninleveren
Bij KLM deden ze het tijdelijk. Omdat hun bedrijf het moeilijk had. Na de afgesproken anderhalf jaar dacht de directie dat ze er recht op had!

Bij Fokker hebben ze ettelijke keren loon ingeleverd. Om hun bedrijf te redden. En wat hebben ze daar nu van ?

Bij EBS in Rotterdam leveren ze nu 9% loon in, om hun ex-collega's de komende 5 jaar uit de WW te houden, de directie is daar niet toe bereid.

pas op! het is niet alles kommer en kwel: de mensen bij Avebe en bij Hoogovens hebben pas nog laten zien hoe a-sociale verlangens van de direktie zijn tegen te houden

 
groeiende markt :
werk vernietigen

Aan reorganisaties valt goed te verdienen. Externe adviseurs en interim managers verhuren zich graag om bedrijven meer winst te laten maken. Of om instellingen te laten bezuinigen. Vast recept: personeel ontslaan, dus werk vernietigen. Ieder jaar krijgen hun buro's 20 % meer opdrachten. Om ons te vertellen dat we te duur zijn en dus moeten oprotten.

Deze consultants en hun organisatie-buro's verdienen grof geld aan de ellende die ze anderen aan doen.
Zo vangt

De gemiddelde loonkosten voor een weg gereorganiseerd personeelslid liggen op f 70.000 per jaar. Kan je zelf uitrekenen hoeveel ontslagen er moeten vallen om zo'n huurling rendabel te maken.

 
werk maken
hoe doe je dat?

Werk maken is in Nederland niet moeilijk. Als je maar een onafhankelijke politiek durft te voeren en gebruik maakt van de kwaliteiten onder de bevolking en de voordelen die het land biedt.

Nederland Distributieland is al jarenlang een Haags misverstand.
Ertsen, machines, veevoer, allerlei apparaten en nog veel meer aan halffabrikaten komen door Nederland om over zee, de rivieren of de weg verder vervoerd te worden. Het komt binnen en gaat er meestal netzo weer uit.
Daar kan je veel meer mee doen.
Door die produkten hier verder te bewerken in plaats van ze zondermeer door te voeren.
Dat schept werkgelegenheid.

Nederland heeft een reusachtige gasvoorraad die al veertig jaar voor het grootste deel naar het buitenland wordt verkocht. Inplaats daarvan kan je op basis van deze goedkope energie beter arbeidsintensieve industrieën vestigen.
Dat schept werkgelegenheid.

In Nederland wordt hard gewerkt. Bijna de hoogste arbeidsproduktiviteit ter wereld wordt hier behaald. Dat betekent veel stress, ziekte en afkeuring op latere leeftijd voor de werkers. Verkorting van de werkweek maakt het leven menselijker. Dat kan zelfs met behoud van loon, want de bedrijfswinsten blijven stijgen. De zo vrijvallende uren zijn dan voor nieuwe collega's.
Dat schept werkgelegenheid.

Daarvoor is een andere regeringspolitiek nodig dan die van Paars. Want dat wijkt steeds voor de druk van het georganiseerd bedrijfsleven.
Er is een andere politiek nodig. Een politiek die de belangen van de bevolking voorop stelt en niet die van het kapitaal.
Dat moeten we organiseren.
Zo scheppen we werkgelegenheid.