bulletin LXIV

loonstrijd blijft nodig

Juichend nieuwsbericht: in 2019 zijn voor het eerst in jaren de cao lonen met 2,5%
stevig vooruitgegaan. Wat?2,5% erbij? Mis.
Alleen in euro’s. Want helaas, de inflatie lag hoger, dus in de praktijk minder koopkracht.
Licht inleveren bij de grote maatgevende cao’s. (44.17 koopkracht cao’s ‘17 ‘18 ‘19)

De laatste 3 jaar stagneert de koopkracht. Loonafhankelijken, maar ook boeren en andere zelfstandigen zien hun koopkracht slinken. Nog wel bij de economische hoogconjunctuur vanaf 2014. (3. loonachterstand)

De voorgespiegelde lastenverlichting smolt weg tegen verhoogde lokale belastingen.
Daarbovenop komen extra heffingen om bedrijven in alternatieve energie te subsidiëren
en peperdure stekkerauto’s. Om de loonkosten te verlagen wordt dit jaar ook nog ons pensioenstelsel uitgekleed . (48-6. pensioenroof)
Om de winsten veilig te stellen, zijn ambtelijk al nieuwe bezuinigingen vanaf 2021 gepland,
die onze koopkracht verder gaan aantasten. (51. macht)
Wat voor toekomst blijft er zo nog over voor de komende generaties?
In wat voor maatschappij willen we eigenlijk leven?

We zijn veel te netjes geweest bij de cao onderhandelingen. We hebben ons laten overbluffen. Bedrijven en overheid blijven op alle manieren de lonen zo laag mogelijk drukken. Draaien onder de gemaakte cao afspraken uit.

Voor koopkracht verbetering is veel beslister optreden nodig.
Een looneis stellen is niet voldoende. Voor een cao akkoord telt alleen het resultaat.
Dat resultaat moeten we opschroeven. Door vast te houden aan de looneis.
De werkvloer kan dat. Dus aan de bak. Overtuig de collega’s vooral als ze geen lid zijn!
(27-4 cao ronde 2020)

En ja, natuurlijk roept dat weerstand op van bedrijfsmanagement en regering.
Nou en?Zij gaan voor tegengestelde belangen.