bulletin XLI
loonkosten verlaging
regeringsbeleid brengt toekomst in gevaar
Duitsland kent èn de laagste kapitaalkosten èn de laagste loonkosten van de geïndustrialiseerde
eurolanden.
Voor het europees concurrentiepact zijn de produktiekosten in Duitsland als norm opgelegd.
Hierdoor sturen regeringen in de andere eurolanden op nog lagere lonen dan
de Duitse, om de in die andere landen hogere kapitaalkosten te compenseren.
Uiteraard bovenal in het belang van ondernemers.
Natuurlijk, voor werkenden is er geen enkele reden die loonsverlaging te accepteren.
concurrentiepact
De Duitse regering en de Europese Commissie dwingen sinds 2011 een concurrentiepact af voor alle eurolanden.
Daarmee moeten de produktiekosten in al die landen op gelijk nivo komen te liggen.
In Nederland voeren ondernemerslobby VNO, de regering -met een deel van de oppositie-
dit programma door met hun hervorming van de arbeidsmarkt.
Een regelrechte aanval op lonen en arbeidsvoorwaarden is het. Gelijke concurrentie
met de Duitse produktiekosten als norm, bij hogere kapitaalkosten, kan nu eenmaal niet anders dan
door de lonen in alle andere eurolanden tot onder het Duitse loonnivo te drukken. Kijk maar.
bron: Bloomberg
Duitsland heeft al langer de laagste kapitaalkosten binnen de Eurozone.
Mede door het aangeboden vluchtkapitaal vanuit Griekenland, Portugal, Ierland, Italië en Frankrijk.
bron: Eurostat
Duitsland heeft in West Europa bovendien het laagste loonnivo per eenheid produkt.
- Om te beginnen doordat in Oost-Duitsland sinds de eenwording in 1989 de lonen 20% lager
zijn gehouden dan in West-Duitsland en dat al 25 jaar lang.
- Daarnaast zijn er miljoenen migranten naar Duitsland getrokken, die door Duitse bedrijven
onderbetaald te werk zijn gesteld.
- Minimumloon wordt in Duitsland op z’n vroegst in 2017 ingevoerd, maar blijft zwaar
tegengewerkt door de ondernemerslobby. De lengte van werkdagen is niet geregeld.
Voor overwerk en weekendtoeslag bestaan geen vaste regelingen. Uurlonen tussen € 3,50 netto
en € 8,20 bruto zijn heel gebruikelijk.
- Gerhard Schröder heeft in 2003 – 2005 met Agenda 2010 de eisen van de voormalige Volkswagen
baas overgenomen, zodat de arbeidsvoorwaarden en pensioenen zijn aangetast,
werkloosheidvoorziening beperkt en uitkeringen aan de onderkant van de samenleving onderuit gehaald.
Vakbonden zijn akkoord gegaan met loonmatiging.
- De hervorming van de Duitse arbeidsmarkt dwingt eertijds uitkeringsgerechtigden naar minibanen
van maximaal € 450,- per maand en midibanen van maximaal € 850,- per maand voor bijna 1 op de 5 werkenden.
Bij zwaar verlaagde sociale lasten voor de profiterende bedrijven.
Hierdoor hebben industriële bedrijven in Duitsland tot aan 9% lagere loonkosten dan
in Nederland en België. 13% lager dan in Frankrijk. 8% lager dan gemiddeld in de 12 geïndustrialiseerde
Eurolanden.
bron: Eurostat
gelijk speelveld
De gelijke concurrentie voorwaarden zoals Europa afdwingt, heeft al loonsverlaging in het eurogebied
in gang gezet. De speculatie tegen de euro was daarvoor het aangrijpingspunt.
Het voorwendsel voor de ingezette loonsverlaging zijn de kredietchaos na 2008
(58. kredietchaos) en de speculatie tegen de euro van 2011
(62. loonkostenverlaging in Europa).
Allebei waren dat geen economische crises.
In 2008 zat de internationale financiële sector in een crisis nadat in de jacht op rendement
de rand van de mogelijkheden was opgezocht.
In 2011 zagen financiële instellingen in heel Europa de waarde van hun belegging in staatsleningen
wegsmelten. De landen waarvan de staatsleningen zwaar waren afgewaardeerd werden gedwongen
het ondernemersrisico van de geldschieters over te nemen. Daaraan gingen Ierland, Griekenland, Portugal
en Cyprus technisch failliet.
Met leningen van de andere eurolanden en IMF zijn die staten vervolgens overeind gehouden op voorwaarde
dat de loonkosten drastisch worden verlaagd, de voorzieningen afgebroken.
(58.-1. Griekse tragedie)
Als wisselgeld voor de steun door andere Europese landen en IMF aan Ierland en de Zuid Europese landen
zijn zware hervormingen afgedwongen. Daarmee is de economie van deze landen naar de knoppen geholpen.
Heftige loonsverlagingen. Halvering van pensioenen, niet uitbetalen van uitkeringen.
Eén op de drie mensen is eind 2013 werkloos, bij jongeren één op de twee. En hebben ze wel werk,
dan worden ze onderbetaald. Huren en hypotheken zijn zo niet meer op te brengen, waarop huisuitzettingen
volgen. Voorzieningen verdwijnen.
Zo is een belangrijk deel van de bevolking tot de bedelstaf gebracht.
Jongeren ontvluchten hun geboorteland vanwege de armoede, de werkloosheid en een toekomst
zonder perspectief.
De probleempjes van geldschieters zijn afgewenteld op miljoenen mensen die daar op geen
enkele manier verantwoordelijk voor waren.
bron: Bloomberg
Nederland volgt eenzelfde desastreuze politiek. Restjes ABN werden hals over kop opgekocht
uit de failliete Fortis boedel voor een prijs die nooit meer wordt terug verdiend. ING, Aegon,
Leaseplan, NIBC, SNS zijn onverantwoord hoge garanties verleend. Daardoor liep de staatsschuld
in Nederland op.
Om de zo opgelopen staatsschuld te verlagen wordt de bevolking gedwongen € 14.000 miljoen op te hoesten.
Met loonstops, verlagen van pensioenen en hogere belastingen.
staatsschuld
In Nederland wordt het concurrentiepact verkocht als noodzakelijke hervorming van de arbeidsverhoudingen.
Noodzakelijk om op arbeidsvoorwaarden te concurreren, tot zelfs met Aziatische economieën.
Het gaat dus uitsluitend om loonkosten verlaging.
Hiermee worden de winsten alleen op korte termijn opgepept,
ten koste van verdere verarming van de bevolking.
Toch zijn ondernemers, regering -en haar meest geliefde oppositie- vast besloten met Nederland juist
deze kant op te gaan. Onder voorwendsel van te hoge staatsschuld. Aangevuld met een opgeklopt crisisverhaal.
In feite weigeren ondernemers en managers om zich aan de conjunctuurwijzigingen aan te passen.
Dat hun dromen niet zijn uitgekomen verhalen ze nu op het personeel. Met het invoeren
van de participatiewet -die met loonsubsidie verdringing aan de onderkant van het loongebouw afdwingt-
ondersteunt de regering het onderuithalen van de lonen. Daarin bijgestaan door haar meest
geliefde oppositie. (61. bestaansminimum)
Als dit beleid niet gestopt wordt, blijft slechts een geplunderde bevolking achter.
Een rampzalig doodlopende politiek die vijf jaar geleden in opdracht van de regering werd aanbevolen door
-destijds- TNT baas Peter Bakker.
(XXIII. naar een toekomst die loont)
Ondertussen is vijf jaar later nog steeds niets gedaan aan verhinderen van nog eens een financiële
wanorde. Afdoende regulering tegen het ongebreideld winststreven is niet opgepakt.
Het noodzakelijk scheiden van het zakenbankieren van de consumenten- en spaarbank aktiviteiten
is door de banken gesaboteerd.
Ieder moment kan er dus weer een krediet chaos uitbreken, waarna de bevolking weer gedwongen wordt
voor de schade op te draaien.
Ieder moment kan er ook weer een speculatieve aanval op eurostaatsleningen uitbreken,
met als gevolg nieuwe sociale ontwrichting.
Dat de staatsschuld zonodig nu verlaagd moet worden, moet verlaging van de loonkosten rechtvaardigen.
Niets anders. Want zelden is de rente op staatsleningen zo laag geweest.
Daarmee ontbreekt de noodzaak om de staatsschuld snel af te bouwen.
bron: Thomson Fin. Datastream
Juist de koopkrachtverlaging door loonstops en bezuinigingen heeft geleid tot jarenlange stagnatie
van de Nederlandse economie. De mensen in Nederland hebben sinds 2008 domweg te weinig geld
om uit te geven.
bron: cbs
Bij het opstellen van de bezuinigingen luidde de regeringspropaganda dat de sterkste schouders
de zwaarste lasten zullen dragen. Hiermee zijn we voor de gek gehouden.
De winsten zijn op peil gebleven.
De winstbelasting is zelfs verlaagd.
De gebrachte loonoffers hebben de internationale geldschieters verzekerd van een hoog rendement.
Ten koste van de welvaart voor de werkenden en uitkeringsgerechtigden.
Zonder dat daar ook maar iets tegenover stond. Sterker nog, steeds brutaler eisen ondernemers en regering
loonmatiging en verder inleveren op de arbeidsvoorwaarden.
(44.-13. koopkracht cao 2013)
De laatste twintig jaar hebben we welvaart afgestaan aan bedrijven en overheid.
Door onvoldoende van ons af te bijten.
(2. verdeling van de welvaart)
Dat was onnodig, want hogere lonen waren dus best te betalen. Alleen de politieke wil ontbreekt.
Dus moet je die wil afdwingen. Nu zijn bedrijven en overheid er met de welvaart vandoor gegaan.
bron: dnb, cpb, cbs
Ten overvloede: ook het Nederlands handelsoverschot blijft buitensporig hoog.
Dit betekent dat er door de bedrijven stevig verdiend is aan de export naar voornamelijk
de andere eurolanden.
bron: cbs
verantwoord ondernemen
Er wordt hoog opgegeven over maatschappelijk verantwoord ondernemen.
Maar in de praktijk worden alleen de financiële eisen van geldschieters gediend.
Lonen en pensioenen worden steeds verder teruggeschroefd.
Uiteindelijk tot aan het bestaansminimum.
Daarvoor zijn de werkgeversonderhandelaars van AWVN ingehuurd.
Werkelijk maatschappelijk verantwoord ondernemen houdt in dat het personeel met respekt
wordt behandeld.
Dus garanderen van kwaliteit van leven, voor iedereen. Ook voor loonafhankelijken,
ook voor uitkeringsgerechtigden en gepensioneerden.
Maar bedrijfsleidingen en overheid richten zich uit gemakzucht liever op het vernederen van personeel.
Met het ontduiken van cao’s, tijdelijke contracten, uitbuiten van migranten tot ver onder het minimumloon,
invoeren van schijnzelfstandigheid en een veelheid aan flexcontracten
of Cypriotische uitzendconstructies om sociale lasten uit te sparen.
(61. bestaansminimum)
Zeevaart, schoonmaak, tuinbouw, wegtransport, bouw, beveiliging, baggeraars en de cruisevaart
zijn inmiddels berucht om de systematische ontduiking van fatsoenlijke en overeengekomen
arbeidsvoorwaarden. Het aanbestedingsbeleid voor de laagste prijs van de overheid veroordeelde
tienduizenden in de thuiszorg tot werkende arme.
Het management gaat alleen voor rendement en weigert de eigen bedrijfsprocessen te verbeteren
en weigert creativiteit te steken in verhoging van kwaliteit, techniek en kennis van het personeel.
regeringsbeleid brengt de toekomst in gevaar
Wat vergroten van de concurrentiekracht wordt genoemd, is in werkelijkheid niet meer dan een
operatie om de loonkosten te verlagen. Het gevolg is concurrentie op arbeidsvoorwaarden in heel Europa.
Je merkt het al aan je verlaagde koopkracht, het ontmantelen van de zorg, van ons pensioenstelsel
met verplicht langer doorwerken bij verlaging van de opbouw
(48. pensioenroof) en het afbreken van onze volksverzekeringen.
(52. plundering volksverzekeringen)
Zo blijft er straks helemaal geen welvaart meer over voor onze jongeren.
febr.14