bulletin XXXI

Geen stap terug

Eigenaren en beleggers weigeren pijn te lijden nadat bankavonturen zijn geёindigd in een kredietchaos. Ze eisten tienduizenden miljoenen op. Daar moeten anderen voor bloeden.
(58. krediet chaos)

De hele bevolking wordt gedwongen te bezuinigen. En zo het ondernemersrisico over te nemen.
Dus: minder loon, lagere uitkering en schraler pensioen.

een lager levenspeil voor iedereen
en minder bestaanszekerheid
om de kansarme beleggers in banken en verzekeringen
een onbezorgde toekomst te garanderen

geen stap terug
De tijdelijke omzetdaling door de krediet chaos is nu ruim een jaar achter de rug. Toch blijven ondernemers een structurele loonsverbetering weigeren. Maximaal 1% eenmalig voor alle cao afhankelijken. Dat is veel minder dan de komende prijsstijging. De regering is nog respektlozer. Die eist een loonstop voor het eigen personeel. Korporaals, onderwijzers, vuilophalers, brandweermensen, leraren, politieagentes en kantonniers moeten 2 jaar lang koopkracht inleveren en verhoogde werkdruk accepteren. Brutaal, want in loon blijft het overheidspersoneel al ruim 30 jaar achter op de markt cao's. (36. cao overheid)

Dom ook van ondernemers en regering. Want iedere macro-econoom vertelt dat hoger loon betekent dat de bedrijven meer omzet gaan draaien. Dat is economische groei en juist daar gaat het om. Zegt de regering zelf.

winst subsidie

• De "tijdelijke" belastingverlagingen voor bedrijven blijven van kracht.
  Per jaar tussen de € 1.250 miljoen tot € 2.500 miljoen subsidie aan bedrijven.
• In 2011 gaat de winstbelasting omlaag naar 25%. De regering wil die winstbelasting
  nog verder verlagen. Handige multinationals die ondermeer via Nederland hun belastingen
  afrekenen, betalen feitelijk nog minder dan 3%.
• De regering heeft buiten de begroting om € 327.000 miljoen aan bank- en betaalgaranties
  afgegeven voor bedrijven, terwijl geen enkele financier zo gek was die risico's te dragen.
  Zodra die garanties worden opgevraagd, gaat Nederland failliet,
  net zoals IJsland en Ierland.

bestolen
In afgelopen jaren zijn de loonkosten voor bedrijven en overheid verlaagd
door de premies voor de volksverzekeringen AWBZ, het zorgverzekeringsfonds,
de WW en ook de pensioenen te laag vast te stellen.

• de AWBZ-pot komt zo al jaren geld te kort: voorwendsel om te gaan privatiseren;
• de zorg wordt gedeeltelijk vermarkt: om de verantwoordelijkheid te ontlopen;
• de WW-pot raakt eind 2010 leeg: daarom kortere WW, arbeidsparticipatie omhoog;
• de AOW pot is al jaren leeg;
• de fondsen voor het aanvullend pensioen zijn in het verleden beroofd door overheid en bedrijven:
  het beste pensioensysteem in de geïndustrialiseerde landen is stilletjes gesloopt.
  (48. pensioenroof)

Het is een leugen dat crisis en vergrijzing stelselwijzigingen onvermijdelijk maken.
Moedwillig zijn de stelsels sluipend afgebroken om de winsten te verhogen.
Daardoor lijken deze volksverzekeringen nu onbetaalbaar, maar zijn dat niet. (61. bestaansminimum)
Ondernemers en overheid weigeren domweg hun verplichtingen tegenover het personeel na
te komen: de potten moeten aangevuld worden.

loonverlaging
De huidige loonverlaging is al veel langer stap voor stap voorbereid. De jeugdlonen zijn de laatste jaren minstens 12% verlaagd. Nu komt de aanval op de mensen in de collectieve sector. En ook op iedereen die leeft van een inkomen dat ergens tussen een uitkering en slecht betaald werk in zweeft.

Bij bonden in de marktsector wordt verondersteld dat hun achterban de dans zal ontspringen. Daarmee laten zij zich tegen de bonden in de publieke sector uitspelen. Niet slim, want bedrijven saboteren de onderhandelingen voor markt cao's systematisch. Bij veel nieuw afgesloten cao's is dit jaar de koopkracht achteruit gegaan. (44.-10. cao's 2010) En in het komend sociaal akkoord komt loonmatiging centraal te staan. (47. sociaal akkoord)

vakbondsmacht
De vakcentrales boden al een halfjaar geleden aan de WWduur te bekorten
en de ontslagbescherming op te geven.
Ook drie links genoemde neoliberale partijen namen de ondernemerspropaganda
over dat deze concessies noodzakelijk zijn.
En tóch gaat allebei even niet door. Het kan dus wèl tegengehouden worden.
Dat bleek in de regeringsformatie.

Dit bewijst dat de vakcentrales de verkeerde strategie volgen bij wat zij belangenbehartiging
voor de werkenden noemen. (47. stilzwijgend sociaal akkoord 2010)
De vakbeweging had zelf die sterke onderhandelingspositie kunnen opbouwen.
Niet door aan te pappen met de gevestigde orde, maar door druk op de ketel te zetten.
Daarmee valt iets te winnen in het belang van de werkenden. (43. vakbondstientje)
De leiding van de vakcentrales weigert om onafhankelijk politieke actie te mobiliseren,