bulletin XXX

mondige vakbeweging

De regering en zeker een reaktionair kabinet, beschermt steevast de grote ondernemers en hun financiers tegen onderbetaalde werkenden.

Daarom moeten de werkenden zelf hun loon opeisen.
Niemand anders zal voor onze belangen opkomen.
Ook de huidige vakbondsleiding is daar niet toe in staat.
(43. vakbondstientje)

aktie
De afgelopen jaren houdt de vakbondsleiding de bonden systematisch van akties af.
Met zoethoudertjes en door misleiding. Het verhaal is steeds weer dat met onderhandelingen
meer te bereiken is dan met akties. Dat kan soms zo zijn, maar deze bondsleiding laat zich in onderhandelingen steeds weer inpakken. Dat leverde de laatste tijd alleen maar verlies op.

voorbeeld 1:
Met het akkoord om vanaf 1 april 2009 voor 3½ jaar voor drie bedrijven geen post-cao te eisen, hebben de bondsonderhandelaars concurrentie op arbeidsvoorwaarden uitgelokt. Zo konden de avonturiers die ooit met Selekt Mail en Sandd begonnen, hun belang winstgevend doorverkopen. En TNT is geholpen om van 15.000 mensen in vaste dienst af te komen. De bondsleiders hebben daarmee èn hun leden èn alle postbodes verraden. Dezelfde onderhandelaars hebben ook tot twee keer toe een principe akkoord met TNTpost gesloten, dat daarna door de leden overweldigend werd afgewezen. (59. concurrentie op arbeidsvoorwaarden)

voorbeeld 2:
Twee jaar geleden noemde de vakbondsleiding verhoging van de pensioenleeftijd voor
de AOW een onbespreekbare bezuinigingsmaatregel. Maar ondersteunende akties werden door dezelfde bondsleiding verhinderd. Toen de onderhandelingen over de AOW -met de ondernemers inplaats van met de regering!- verknald waren, hadden akties geen zin meer.
(47. stilzwijgend sociaal akkoord 2010)

Diezelfde vakbondsleiding is vervolgens in de lente van 2010 ook voor de eisen van de ondernemers gezwicht. Om de winst op te voeren wordt de pensioenleeftijd voor
aanvullende pensioenen verhoogd. En zekerheid over het pensioen is verder weg dan ooit.
(48. pensioenroof)
De bondsraad bij Bondgenoten heeft het pensioenbeleid van de FNV vakcentrale in grote meerderheid afgekeurd. Maar de voorzitter heeft maling aan vakbondsdemocratie en stemde als afgezant in de Federatieraad toch vóór.

In de politiek gaat onderhandelen altijd samen met ondersteunende akties. Daarmee wordt druk opgebouwd. Dus, als de grote meerderheid van de bondsleden in aktie gaat tegen de dictaten van overheid en ondernemers, levert dat juist een versterkte onderhandelingspositie op.
De aktiebereidheid bij de genoemde voorbeelden was en is groot. Ook buiten de vakbeweging.
Een beter resultaat voor de werkenden lag binnen handbereik. Maar de politieke wil bij de vakbondsleiding ontbrak. Een vakbondsleiding die zich zo door de werkgevers laat gebruiken, doet het verkeerd.

In het strategisch meningsverschil binnen de bonden neemt de ondernemersvereniging VNO
de vakbondsleiding in bescherming en maakt de demokratische oppositie verdacht.
Het VNO verspreidt in de media de leugen dat in de vakbeweging moderne beroepsbestuurders gegijzeld worden door een radicaliserende minderheid en een paar bejaarde vakbondsleden.

Duidelijk dat de ondernemers vrezen voor een zich verjongende vakbeweging die wel opkomt voor verbeteringen voor de werkenden. Eigenlijk geeft het VNO zo zelf aan dat er nog veel valt
te winnen met een mondiger opstelling van de vakcentrales. (24. ondernemers en centraal akkoord)

agenda VNO
Wat ondernemers willen is allang bekend. Op korte termijn is dat:

• Meer ontslag vrijheid voor de werkgever;
• Ongewenst personeel gaat in de aanbieding op internet;
• WW wordt gekort, zodat ieder werk tegen lager loon geaccepteerd moet worden;
• Afschaffen van de cao’s en de algemeen verbindend verklaring, want met individuele contracten is het personeel beter tegen elkaar uit te spelen en dus goedkoper.

Het staat in het rapport van de ‘commissie Bakker’, van juli 2008. Nu twee jaar later heeft de vakbondsleiding hiertegen nog steeds geen strategie ontwikkeld. Integendeel, makkelijker ontslag en de WW korting zijn bespreekbaar verklaard, in ruil voor een loze belofte dat er meer werk zal komen. (bulletin 23. XXIII, ‘naar een toekomst die loont’)

sociaal akkoord
De vakcentrales willen weer een sociaal akkoord afsluiten met de ondernemers
in de herfst van 2010. Raar. Want alleen vakbonden laten zich binden met zo’n sociaal akkoord. De werkgevers -bedrijven èn overheid- houden zich zelden aan zulke afspraken.

• Van beloftes en inspanningsverplichtingen door werkgevers komt weinig terecht.
• In de loononderhandelingen keren werkgevers zich toch steeds tegen loonverbetering.
• Altijd wordt er beknibbeld op de overige arbeidsvoorwaarden. Daartoe verzieken ze graag de onderhandelingen. In 2010 zijn zo weer veel cao’s afgesloten die al een jaar of meer verlopen waren. De afgesloten cao’s worden door werkgevers te vaak ontdoken.

bedrijven teren op bescherming
De Nederlandse overheid garandeert het rendement van bedrijven en hun financiers.
Daarvoor is een risico van € 327 miljard aan bank- en garantieregelingen genomen.
Banken en beleggers vinden zo’n risico te groot. Daarom zadelde de regering ons er mee op.
Dit risico van ruim € 19.000,- per inwoner is niet gedekt.
Dus, zodra het mis gaat en de garanties betaald moeten worden, wordt het geld weggehaald
bij de werkenden en uitkeringsgerechtigden. Dat komt nog bovenop de bezuinigingen en belastingverhogingen die nu worden voorbereid.

Bij de komende bezuinigingen wordt van beleggers in banken en andere bedrijven geen enkel offer gevraagd. Ook niet van de multinationale ondernemingen die per jaar een bedrag van bijna 10 keer de Nederlandse economie via Nederland belastingtechnisch witwassen.