bulletin X

Heel 2003 en 2004 hebben ondernemers en regering aanhoudend een valse propaganda gevoerd van ‘sombere tijden door slechte economie’. O,ja, de groei was eruit, zoals in
de hele westerse wereld. En zeker, de export was even minder, zoals de hele wereldhandel.

Maar die deuk werd in 2001 opgelopen en niet in 2003 en 2004.
Oorzaak was het spatten van de internet hype, een collectieve verstandsverbijstering
bij topmanagers en speculanten. Na 4 jaren onhoudbare hoogconjunctuur, die werden doodgezwegen. Vanaf 2002 was het economisch herstel al te merken, maar dat werd ook weer doodgezwegen. Sterker nog: de regering en ondernemersorganisaties ontkenden het.
Om de lonen laag te houden. Met het najaarsakkoord van 2003 is ze dat gelukt.
(47. sociaal akkoord 2004)

loonsverlaging propaganda
Ondernemers en regering zijn daarmee wel in hun eigen kuil gevallen:
de bevolking heeft in 2004 geen vertrouwen meer in de economie.
Is onzeker geworden en geeft zo min mogelijk geld uit.
Heeft ook veel minder koopkracht na 5 jaar inleveren.
Zo wordt de economie de put in geholpen. (9. waar komt de goei vandaan)

Aart Jan de Geus en Laurens Jan Brinkhorst oreren over de noodzaak
de arbeidskosten te verlagen, de arbeidsparticipatie te verhogen,
de arbeidsproduktiviteit op te voeren.
In Nederlands: jij minder loon, jij langer werken en jij beter je best doen.

Dit is de demagogie van slavendrijvers die niet begrijpen dat niet de hoeveelheid,
maar de kwaliteit van het werk doorslaggevend is.
Ondertussen slokken de topinkomens een steeds groter deel van de arbeidskosten op.
Zo zakt Nederland af tot achtergebleven lagelonenland. (3. loonachterstand)

arbeidsverhoudingen
De vakbeweging heeft in de zomer 2004 het loonstop akkoord opgezegd.
Gaat nu de confrontatie met de regering aan rond het voortbestaan van pre-pensioen en vut,
zo moeten wij geloven. In werkelijkheid gaat het om de strijd over wie in Nederland de arbeidsverhoudingen bepaalt: òf de regering òf FNV samen met VNO.
De regering is daarover al vanaf 2001 de direkte confrontatie aangegaan met de vakbeweging
en met name de FNV.

Maar de centrale FNV wil haar positie als gesprekspartner van VNO en regering behouden, zoals dat sinds 1946 gaat binnen de Stichting van de Arbeid en de Sociaal Economische Raad (SER). (43. vakbondstientje)
De FNV zoekt voor haar positie tevergeefs steun bij de VNO werkgevers.
Dat deed FNV ook al toen de regering in 2003 het WAO akkoord van VNO en FNV afwees.
Maar het VNO geeft ook nu niet thuis, want de ondernemers zijn heel tevreden met
de CDA / VVD regering.

politieke onafhankelijkheid
Dus blijft het FNV niets anders over dan zich te profileren als politieke faktor.
Daarom is de leiding van de centrale FNV voor het eerst in 13 jaar bereid de straat op te gaan.
In 1991 deed ze dat ook rond de WAO ingreep, maar zette toen niet door, omdat de PvdA
in het kabinet zat. In 2004 zit de PvdA niet in de regering. Dus kan de centrale FNV verder gaan.
En doet dat ook, maar niet voor hoger loon -want dat zou de gewenste goede verhouding
met de ondernemers verzieken- wèl tegen de regering. Kijk maar: de centrale FNV aanvaardt nog steeds de door ondernemers gewenste loonsverlaging, want de door FNV gestelde looneis van +1,25% voor 2005 kan het koopkrachtverlies van 2,5% over 2005 nooit kompenseren.
(5. loon & inflatie)

Pre-pensioen en vut zijn onderdeel van de arbeidsvoorwaarden. Daar wordt massaal voor opgekomen op 2 oktober, dus is doorgaan voor de hoofdzaak: hoger loon, binnen handbereik.

Eind september 2004 duikt de PvdA op in de vakbondsakties tegen de CDA / VVD regering. Dit insluipen van partijpolitiek is een gevaar. Niet alleen voor de vakbeweging, maar voor iedereen die onder een cao valt. Te vaak is de centrale FNV als verlengstuk opgetreden van een PvdA regering: de vakbondsleden werden door de FNV van akties afgehouden, omdat het de regering niet uitkwam. Een vakbond moet zich vrij kunnen opstellen als belangenbehartiger van de leden die onder een cao vallen, zonder ruggespraak met politieke partijen.

De PvdA verbindt zich met de uitingen van onvrede uit eigenbelang. Omdat de onvrede groter blijkt dan gedacht. En alleen om de door de vakbeweging georganiseerde politieke aktie naar de PvdA te kanaliseren. Om daarmee uiteindelijk deze regering te vervangen. Wat dat inhoudelijk gaat betekenen? Vooral geen loonsverhoging, en verder een beleid dat niet wezenlijk verschilt van deze regering. Echt waar, op hoofdlijnen had de PvdA in 2003 nagenoeg dezelfde loonmatigings- en bezuinigingsplannen als Balkenende-2. (51. nieuw kabinet)

Te veel spraakmakers suggereren dat regering en vakbeweging het altijd eens moeten zijn.
Onzin.
Regering en vakbondsleden hebben nu eenmaal verschillende belangen. Die moet je erkennen, anders kom je nooit tot werkbare overeenkomsten. Een referendum over het prepensioen, zoals sommigen opperen, is slechts een afleiding van de politieke inzet. Het lost de achterliggende strijd niet op, want die gaat over wie in dit land de arbeidsverhoudingen bepaalt.

Een PvdA regering lost ook niets op: uitgerekend een PvdA regering is die strijd gestart in negentiger jaren, met eerst het onteigenen en later het nationaliseren van de werknemersverzekeringen WW en WAO. En uitgerekend PvdA ‘er Kok heeft als vakbondsleider in 1982 de loonmatiging aanvaard en heeft later als minister en premier de uitverkoop van de sociale verworvenheden aangevat. Daarna werd hij commissaris bij Koninklijke Olie, ING, TPG en KLM. (36. cao overheid)

hoe verder?
Het enige perspectief voor werkelijke politieke vooruitgang is een onafhankelijke vakbeweging, vrij van partijpolitieke binding.

het gaat erom de vakbeweging te versterken
èn in slagkracht èn naar inhoud:
de diskussie aangaan om nu eindelijk de direkte belangen
van de leden te behartigen,
niet de belangen van ondernemers of regering:

• Koopkracht verdedigen met loonsverhoging;
• Van de hoogconjunctuur hebben alleen ondernemingswinsten geprofiteerd,
  de cao lonen niets. Bij de onvermijdelijk volgende laagconjunctuur
  wordt op de cao lonen gekort. Dat is politiek onaanvaardbaar. (11. nettowinst in Nederland)·
• FNV Bondgenoten en CNV Bedrijvenbond onderhandelen vóór december 2004 niet over welke cao dan ook.
  De onderhandelingen voor zelfs enkele grote cao’s zijn dan al bijna een jaar gesaboteerd door de werkgevers.

Nederland verdient beter
Zorg dus dat de cao onderhandelaars zullen weten dat ze alleen met een fatsoenlijk resultaat
terug kunnen komen. (34. cao eis & resultaat)

daarvoor de straat opgaan is heel nuttig