bulletin V
loonmatigen zit in de genen
regeringsformatie 2003
Met ontstellend gemak worden cao afhankelijken weer veroordeeld om loon in te leveren.
Al voor de verkiezingen.
Loonmatiging moet, werd verteld.
Als wondermiddel om het falen van oude en nieuwe regeringspartijen goed te maken:
falen in beleid, in politieke creativiteit en in binding met de bevolking, hun kiezers.
De klakkeloos herhaalde beweringen:
het gaat slecht met de economie, dat is echt niet waar:
de nettowinsten gemaakt in Nederland zijn van 1981 tot 2000 gestegen met 687%
de nettowinsten in 2001 en 2002 zijn even hoog als in 1999
(13. Akkoord van Wassenaar)
de lonen zijn te hoog vergeleken met het buitenland, het is een leugen:
(45. loonsomstijging)
loonsomstijging Nederland blijft ver achter bij Engeland, België, Frankrijk, Duitsland
pensioenpremies worden onbetaalbaar, dat is een halve waarheid:
(48. pensioenroof)
pensioenvermogens zijn afgelopen jaren geplunderd om de winsten te spekken
staatsschuld is te hoog, welnee:
staatsschuld is met 52% laag in industrieel Europa.
begrotingstekort moet in 2007 op 0% uitkomen,waarom?
begrotingstekort mag binnen EU tot 3% oplopen;
Italië en Frankrijk komen in 2003
boven de 3% uit, Duitsland gaat al 2 jaar nog hoger;
het grote voorbeeld USA zit
zelfs op 4,3%.
verzwegen politieke werkelijkheid:
- gebrek aan investeringen in Nederland
- systematisch koopkrachtverlies bevolking
- inkomensverschillen groeien zoals in een bananenrepubliek
- snel stijgende belastingdruk lagere overheid
- bestuurlijk systeem kost steeds meer, maar loopt kwalitatief steeds verder vast
zolang hier geen politiek antwoord op komt,
prutst de nieuwe regering door op een doodlopende weg
- PvdA en CDA: de cao lonen en uitkeringen moeten onder de inflatie blijven,
dus wordt de koopkracht verlaagd. Bovendien wordt met de inflatie cijfers geknoeid.
(5. loon & inflatie)
- Inflatie voor 2004 tot en met 2007 is bij decreet op 1,5% per jaar vastgesteld.
Ook al kan niemand dat al weten. Voor 2003 is de inflatie op 2,5% gesteld,
maar eind 2002 was al te zien dat het werkelijke koopkrachtverlies 4% wordt. Of meer.
- Begrotingstekort moet onder 0,5% blijven. Jawel, boekhouden tot religie verheven.
Òf goedkoop bangmaak verhaal, òf bewijs dat partijen vervreemd zijn van sociale realiteit.
adviezen aan de nieuwe regering
-
Hoogervorst, demissionair minister van Financien (VVD) en Wijn, ss EZ (CDA) en Vermeend,
ex minister (PvdA): Reële loondaling nodig, 1,5% per jaar de komende 4 jaar is genoeg,
‘vanwege de werkloosheid, je weet wel’.
-
CPB, het regerings voorspelburo: € 14,5 mrd bezuinigen op lonen, onderwijs en gezondheidszorg.
Het is tijd voor nare boodschappen. Pijnloze ingrepen bestaan niet.
Want de loonsom stijgt te hard, bijvoorbeeld door de pensioenpremies.
Lonen moeten gedrukt worden met maatregelen. Dus moet de arbeidsmarkt verruimd worden met langer werken.
Vroeger had je na je 65 nog 4, 5 jaar te leven. Nu worden we te oud, dat moet rechtgetrokken.
De zorg gaat misschien wel € 5 miljard teveel kosten. Dus is een klein basispakket genoeg,
dat bevordert de concurrentie, sorry, de keuzevrijheid.
-
Ambtelijke werkgroep van Financien en Volksgezondheid: de zorg gaat €4 miljard
teveel kosten.
-
OESO: loonmatiging is de enige oplossing voor alle Nederlandse ondernemersproblemen.
Een oud vooroordeel.
-
Oosterwijk (secretaris generaal EZ): langer werken,
tot 67jaar en geen vervroegd pensioen meer,
dat verruimt de arbeidsmarkt, versoepelt de vergrijzingsproblematiek en spaart pensioengelden:
een win-win situatie, toch?
-
RWI (vroeger het arbeidsburo): handhaaf vooral de onroerend goed belasting.
-
Het sociaal akkoord herfst 2002 tussen ondernemers en FNV betekende een loonsverlaging met 1,5%
Bij de cao onderhandelingen durven ondernemers 4% achteruitgang te eisen.
(47. sociaal akkoord 2003)
-
CEC, de 6 best betaalde topambtenaren, willen €14,5 miljard bezuinigen. Hoe?
Lonen in de marktsector moeten omlaag. Dat zeiden zij ook tijdens de hoogconjunctuur,
een gebrekkig inzicht dus.
En, als de marktlonen niet voldoende achteruitgaan, dan moeten de ambtenarensalarissen omlaag.
En de uitkeringen achteruit. Brengt samen meer op: € 5,5 miljard.
De pensioenen verlagen van 100% naar 70% van het loon, scheelt kosten.
Een eigen risico in de zorg van € 500 levert 3 miljard op, eigen bijdrage op medicijnen een half miljard.
Eigen bijdragen in de AWBZ: driekwart miljard. Ziekenfonds verder uitkleden: € 2 mrd.
Meer onder het hoge 19,5% BTW tarief brengen ipv het lage 6% BTW tarief: opbrengst €1 miljard.
Eigen verantwoordelijkheid van de burger ‘zoek het zelf maar uit’, moet € 3,75 miljard opbrengen.
Hogere prijzen voor het openbaar vervoer, invoeren tolwegen, minder huursubsidie: half miljard.
Profijtbeginsel in het onderwijs moet een klein miljard opleveren;
beperken toelating tot hoger onderwijs door hogere collegegelden.
Belachelijke voorstellen?
Nee hoor, zeggen de topambtenaren:
10 jaar geleden lukte het Kok (PvdA)
als minister van Financiën om 2,8% te bezuinigingen.
Dat moet weer kunnen.
CDA en PvdA een Sociaal Gezicht? Hooguit vóór de verkiezingen.
Daarna bezuinigen ze 4% De CEC plannen zijn overgenomen.
- niets voor cao afhankelijken, die krijgen koopkrachtverlaging, zeker in overheidsdienst;
- uitkeringen worden toch ontkoppeld: komende 4 jaar minder dan 1,5% per jaar vooruit;
- belastingverhoging, niks lastenverlaging;
- beperkingen voor mensen die beroep moeten doen op de gezondheidszorg;
- openbaar vervoer glijdt verder af naar het nivo in een ontwikkelingsland;
- niets voor jongeren en anderen die kennis willen opdoen: het onderwijs is kaal bezuinigd;
- beleid op sociale woningbouw en de huren wordt aan projektontwikkeling overgelaten.
Totale miskenning dat de hulpbronnen van een land allereerst bij de mensen met hun vaardigheden
en talenten liggen.
Ontwikkel die kennis nu eens, in plaats van kortzichtig mensen als kostenpost te zien.
De politieke uitdaging is om nu anticyclisch te investeren voor de toekomst.
Die keuze omzeilen, is kiezen voor het eigen baantje.
Voor ondernemers is een belasting paradijs opgetuigd en liggen ettelijke miljarden subsidies klaar.
Investeringsplicht als tegenprestatie? Daar durven CDA en PvdA niet aan.
Voortzetting van dit beleid is geen investering in de toekomst van Nederland.
Maar geeft nog meer ruimte aan egoïstische graaiers.
Wel meer belasting persen uit de bevolking: € 5 miljard extra belasting voor ‘nieuw beleid’
van de centrale overheid. Die toenemende belastingdruk is vanaf 2000 nu juist de oorzaak
van de hoge inflatie, dus het koopkrachtverlies.
(16. veroorzakers inflatie)
Er zijn alternatieven voor loonmatiging. In plaats van pot verteren kan de overheid
de eigen organisatie doelmatiger inrichten.
integriteit, redelijkheid en billijkheid van bestuur neemt af
dat is het probleem
roepen om loonmatiging betekent instandhouden van deze corruptie
politiek is het maken van keuzes
bezuinigen is politieke lafheid
kiezen voor de staatsboekhouding is kiezen tegen een leefbare samenleving
bestuurlijk systeem loopt kwalitatief vast. De kosten van de overheid lopen op,
terwijl steeds minder verantwoordelijkheid wordt genomen:
- Veel parlementaire drukte en regeringsinspanning is toenemend media gedreven.
Het gaat te makkelijk om onbenullige bijzaken, aan hoofdzaken wordt te vaak
achteloos voorbij gegaan. Zelfs volgens de Raad van State.
- Halfslachtig beleid dat politieke keuzes vermijdt en daarom dure externe buro’s inhuurt
om politieke hangijzers uit de weg te gaan. Tot de belangstelling is overgewaaid.
- Bij wetgeving wordt makkelijk verwezen naar niet bestaande Europese regelgeving.
- De verstikkende burokratie: Nederland is vergeven van duur betaalde managers,
die als de besten weten hoe anderen het moeten doen. Zij verdringen elkaar.
Maar voor opleiding, instandhouding en uitvoering van die taken is steeds minder ruimte.
- Regelzucht op afgeleide zaken, zonder visie hoe de verschillende maatschappelijke
processen in elkaar zitten en onderling afhankelijk zijn.
- Te weinig achterom kijken wat het resultaat is van genomen besluiten.
Daardoor wordt nauwelijks beseft dat wat beleid heet, helaas knoeien is op goed geluk.
- Zo ziet het politiek verantwoordelijk bestuur zelden in dat het op hoofdzaken
de gevangene is van het georganiseerd bedrijfsleven.
belastingdruk:
- Vanaf 1994 neemt de belastingdruk voor de bevolking snel toe.
Op lokaal en centraal nivo. Die opbrengst wordt grotendeels doorgesluisd naar ondernemers.
Zoals het pretpakket Vermeend om voor 87 MNO’s de vennootschapbelasting te verlagen
van 35% naar 7% (kost €1,5 à € 2 mrd per jaar), wat niets bijdraagt aan de welvaart
in Nederland. Net zo min als de ‘normale’ bevoordeling van ondernemers met miljarden
per jaar. Daarbuiten ontgaat zelfs de Rekenkamer steeds vaker de doelmatigheid van
uitgaven.
maatschappelijke verspilling:
- Direkte kapitaal verspilling door slecht functionerende overheid:
15 jaar doorgedouwde ontregeling met privatisering-speeltjes;
systematische verspilling bij uitbesteding van afgestootte taken, zoals bouwfraude;
geen beleid op bereikbaarheid: wèl dure en nutteloze prestige projekten zoals
Betuwelijn; tegelijkertijd afbraak van een matig geïntegreerd openbaar vervoer.
- Staatsschuld is in acht jaar afgelost tot 52%, terwijl de EU norm 60% is,
wat veel EU landen niet eens halen. De € 51 mrd aan meevallers in 2001 en 2002
hadden gereserveerd moeten worden als buffers voor AOW, ziekenfonds, WAO en AWBZ.
- Toenemende scheefgroei in inkomens. Bij reorganisaties en ontmanteling een mager
sociaal vangnet voor het personeel, maar gouden handdrukken voor de schuldige managers.
- Sociale Zekerheid ten dele ontmanteld, ten dele onteigend en vervolgens
genationaliseerd. De uitvoering in 10 jaar organisatorisch niet verbeterd.
- De gezondheidszorg gaat langzaamaan ten onder in eenzelfde maalstroom van deeloplossingen
op korte termijn.
- Landbouwbeleid levert 10 bedrijfssluitingen per week op. Industrie beleid is helemaal afwezig,
en toch verstrikt geraakt in JSF investeringen.
- Kostbare inzet en afgang bij militaire avonturen buiten de EU.
politieke verloedering:
onder het huidige politiek bestel en de verwante misstanden
verdiepen de tegenstellingen zich snel
politieke onvrede kan zich onvoorspelbaar uiten
cao afhankelijken en uitkeringsgerechtigden laten zich niet onbeperkt vernederen
juli 2003