zomer bulletin II

De ondernemers doen er alles aan om loonmatiging voor cao lonen als noodzakelijk voor te stellen. Omdat 80% van de bevolking min of meer cao afhankelijk is, wordt ons voorgespiegeld
dat de economie slecht gaat. Meer loon zit er even niet in, dat is steeds weer de boodschap.
Vooral de loononderhandelaars van de vakbeweging moeten dat geloven.

Ook de regering verleidt de vakcentrales tot loonmatiging. En als de regering er even niet is, doen topambtenaren dat wel.
Nadat bij de verkiezingen de poppetjes waren gekozen, vulden deze topambtenaren binnen een week het programma in: 9.500 tot 14.500 miljoen Euro doorsluizen naar de ondernemingen.
Soms met punten die in geen enkel verkiezingsprogramma zijn terug te vinden.
Dat zou betekenen dat de bedrijven hun aandeel in de verdeling van het nationaal inkomen in één klap met ruim 25% zouden verhogen! De ondernemers stelden zelf even kostbare eisen.

Het Centraal Bureau Statistiek en De Nederlandse Bank stellen dat de gevoelde prijsverhogingen alleen tussen de oren zitten: 'het kan echt niet door de Euro komen'.
Nee, nogal wiedes: wat de mensen voelen is het koopkrachtverlies dat niet gecompenseerd wordt in de cao's. Puur loonsverlaging dus.
CBS dreigt nog met werkloosheid als de lonen te hoog worden. DNB en Centraal Planbureau zien alleen loonmatiging als oplossing. Maar ach, dat doen ze altijd.

en de bonden?
Die laten zich inpakken. Cao coördinator FNV Henk van der Kolk meldde op 28 maart 2002 nog dat de cao resultaten met 3,5% economisch in balans zijn. -ook al was de eis 4% +0,5% en het resultaat hooguit 3,1%- Toch, op 8 mei weet hij plotseling dat de cao eis omlaag moet naar 3%.
En verwijt hij op 21 mei de werkgevers dat ze meer betalen dan met de vakbonden is afgesproken!
Vooral niet erkennen dat bij de loononderhandelingen kennelijk veel bleef liggen.

De nieuwe AbvaKabo voorzitter Guus van Huygenvoort pleit op 28 mei voor een extra belasting om de problemen in de zorg en bij het onderwijs op te lossen. Alsof de loonafhankelijken verantwoordelijk zijn voor het ontbreken van politieke wil bij de beleidsmakers.
Natuurlijk komen er dan meteen werkgevers die proberen de werkweek structureel met 10% te verlengen. Daar vraag je om.
Over de gemaakte winsten hoor je deze vakbondsleiders niet: die kennen ze niet.

Op een symposium op 6 juni met ondernemers onthult een cao hulpje van FNV Bondgenoten alvast dat 4% de looneis voor 2003 zal zijn. Dat is de uitslag van de ledenraadpleging die nog gehouden moet worden. De cao coördinator van de ondernemers vindt daarop dat de vorige cao's te hoog zijn uitgevallen. En dat onderhandelingen met de bonden beter vervangen kunnen worden door peilingen binnen het bedrijf, uitgevoerd door de directie.
Jaap Jongejan van CNV Bedrijvenbond voert voorzichtig aan dat de cao resultaten toch erg bescheiden zijn gebleven, vergeleken bij de eis.

Zie daar het resultaat van het FNV beleid: arbeidsvoorwaarden flexibel inpassen binnen raam cao's, leidt ertoe dat de bonden hun eigen positie hebben afgebroken.

Het loven en bieden voor de nieuwe cao's voor 2003 is pas begonnen.
Maar waarom zetten de leiders van de erkende vakcentrales nu al in op verlies?
Onvoorstelbaar, ook zij kunnen toch niet om de volgende economische feiten heen:

• De inflatie in Nederland was in 2001 5,2% volgens Eurostat.
  Iedereen merkt heel goed dat het leven duurder is geworden.
  Van juni 2001 tot juni 2002 is het koopkrachtverlies nog altijd 4,8%.
  De veel lagere cao eis betekent alweer op voorhand koopkracht weggeven.
  De oorzaak van de inflatie? Vooral belastingverhogingen.

• De bedrijven betalen al jaren veel meer dan de cao verplicht stelt.
  In 2001 kwam er door alle bedrijfstakken heen 7,5% bij.
  Terwijl de afgesloten cao's bleven steken op hooguit 3% erbij.
  Dus is toen 4,5% loonruimte niet als recht geïnd.
  Die ben je dan ook weer kwijt zodra de arbeidsmarkt iets ruimer wordt.
  En ja hoor, de cao's die voor 2002 zijn afgesloten houden allemaal inleveren op koopkracht in:
  een loonsverlaging van 2,2%. Zo kan het dat de loonsomstijging voor ondernemers
  in Nederland sinds 1983 een stuk lager blijft dan in het buitenland.
• De topinkomens zijn met 21,6% gemiddeld per jaar vooruitgegaan sinds 1994.
  De vooruitgang van de cao lonen bleef in dezelfde periode steken op 1,2% tot 3,2% per jaar.
  Voortgezette loonmatiging voor cao afhankelijken is puur discriminatie.
• In de 4 jaar van 1997 tot en met 2000 kende de Nederlandse economie een hoogconjunctuur. De groei van het bruto binnenlands produkt lag 4 jaar lang ieder jaar rond 4%.
  In niets hebben cao afhankelijken geprofiteerd van deze onstuimige groei,
  die veel groter was dan in alle buurlanden.

• Nog buiten de sterk groeiende belastingdruk heeft de groei van de economie
  de Staat in 2001 minstens een slordige 26.000 miljoen Euro aan meevallers opgeleverd.
  In het eerste halfjaar 2002 is nog eens 25.700 miljoen Euro aan meevallers geboekt.
  Als werkgever kan de overheid het uitvoerend personeel dus best beter betalen.
• Met de nettowinst van de bedrijven gaat het uitstekend.
  Die is voor de 109 grootste ondernemingen sinds 1982 gegroeid met liefst 873 %.
  In 1982 maakten zij nog fl 13.400 miljoen nettowinst, in 1999 al 8,5 keer zoveel.
  In 2000 kwamen zij op fl 116.300 miljoen schone winst.

Dus: heeft het bedrijfsleven het zo moeilijk in Nederland?

Welnee, de bedrijven verdienen geld als water.
Dankzij loonmatiging.
En dat willen ze graag zo houden. Met behulp van de regering.
Of die nu paars is of reactionair.

Jarenlang is er onnodig ingeleverd.
Ten behoeve van hogere winsten, hogere belastingen en hogere topinkomens.
Nu mogen en moeten de cao afhankelijken in Nederland ook beloond worden.
Het geld is er.

O ja, en dan zijn er nog mensen die bang zijn dat hun uitkering achteruit zal gaan bij forse loonsverhoging. De sociale fondsen waaruit hun WAO en WW betaald worden, hebben een reusachtig vermogensoverschot. Dat overschot bedroeg in 2001 fl 20.000 miljoen, in 2002 is het fl 25.000 miljoen (11.344 miljoen Euro). Herfst 2001 probeerden de ondernemers daar nog een deel van achterover te drukken. De uitkeringsgerechtigden worden door de ondernemers bedreigd, en niet door de werkenden.

• Om de loonverlaging in 2001 en 2002 te repareren is minstens een resultaat van 6% nodig in de cao 2003,
• Het onderhandelingsresultaat is meestal maar tweederde van de eis,
• Dus moet de eis minimaal 9% worden.
• En dan hebben we het nog niet eens gehad over wat er jarenlang is achtergehouden.

gebruikte gegevens zijn uitsluitend afkomstig van CPB, CBS, Eurostat, VNO, FNV, Hay Consultants, Het Financieele Dagblad en DNB