cao loon blijft achter bij de loonontwikkeling46
Ondernemers melden per jaar 6% tot 7% hogere loonkosten te hebben.
Dat moet dan aan eenmalige uitkeringen liggen
en de beloning aan mensen
die boven de cao-schalen vallen.
Want in de cao’s is het niet terug te vinden.
de cao's blijven ver achter bij wat er werkelijk betaald wordt
Het geld voor een hogere beloning was er dus wel !
Moest ook wel, want van 1997 tot 2000 groeide de economie onstuimig.
De winsten explodeerden terwijl dat in de koopkracht van cao’s niet te merken was.
Vanaf 2005 tot in 2008 was het alweer hoogconjunctuur.
(11. nettowinst in Nederland)
Dus: hoezo te hoge cao eisen?
Ondernemers zijn niet bereid cao personeel te laten delen in de welvaart.
Alleen het bedrijfskader en vooral zichzelf.
Vanaf 1996 hebben in het verlengde daarvan ook de aandeelhouders
en financiers zich enorm verrijkt.
(18. loonvorming werkelijkheid)
Zo berekende de Volkskrant dat in 15 jaar tot 2005 het inkomen van beslissers nominaal
met bijna 300% toenam. Tegen dat van cao afhankelijken met 45%. (VK 110605)
Daarmee zijn de inkomensverschillen snel toegenomen.
Ten koste van cao afhankelijken en de uitkeringsgerechtigden.
conclusie:
er is voor de cao's nog veel in te halen
Vakcentrales noemen loonmatiging in de cao’s nog steeds verantwoorde loonvorming.
Onzin, zo zit het echt niet:
- Ondernemers kunnen veel meer betalen dan de cao hen nu verplicht.
- Wat niet in de cao is vastgelegd, gaat verloren voor de cao afhankelijken.
- De koopkracht van de cao blijft door de inflatie op de nullijn hangen.
(5. loon en inflatie)
Dat is niet verantwoord. Niet tegenover de bondsleden.
En niet tegenover alle andere werkenden.
Toch gaat het al heel lang zo:
koopkracht vooruitgang in 20 jaar volgens CPB:
+ 2,5 % voor modaal cao inkomen: (€24.000), van 1977 tot 1997
- 10 % voor minima
+ 1,6 % voor de gemiddelde cao werkende van 1980 tot 1995, volgens CBS
+ 0,2 % van 1981 tot en met 2000 volgens Eurostat
hoezo loonmatiging? dit is loonverlamming
tussen 1977 en 1997, gecorrigeerd voor inflatie,
groeide de economie met 56%
stegen de loonkosten met 11,2% ,
wel een stuk minder, maar dan nog:
betalen werkgevers meer dan de cao verplicht
bron: HFD 200897-1+7
De cao wordt langzamerhand uitgekleed tot een sociaal vangnet, waar bovenop aanvullende individuele
onderhandelingen met de baas noodzakelijk gaan worden. Zoals iedereen dat moet,
die niet onder de cao valt.
De onderhandelaars van de ondernemers gaan de andere kant uit. Al langer koersen ze erop een steeds
groter deel van het cao-loon afhankelijk te maken van de grillen van het management.
Dat noemen zij flexibele prestatiebeloning. Het zou nodig zijn om de individuele prestaties
op een hoog peil te houden, òf om jong talent te prikkelen. Zeggen ze.
Maar in werkelijkheid bedoeld om buiten de vakbond om de loonkosten te drukken zodra
een hogere bedrijfswinst gewenst is
In 2011 zijn bij Philips en vooral de daarvan afgesplitste bedrijven de cao afhankelijken
al tot 20% van het loon overgeleverd aan de welwillendheid van hun baas.
Voor cao afhankelijken bij de banken gaat het inmiddels om 7% tot 15%.
ga door naar: (15. loon en winst)
jan.-12