koopkracht van cao’s 2017, 2018 en 2019 44-’17, ’18, ‘19
Blij toen de media meldden dat de cao resultaten over 2019 in jaren niet zo hoog waren uitgevallen?
Misleiding, want dit is slechts het halve verhaal. De geldontwaarding kwam hoger uit.
Daardoor werd het licht inleveren over 2019.
Onderhandelingsakkoorden zeggen pas iets over koopkracht zodra de inflatie verrekend kan worden. Dat is na afloop van het jaar te overzien. Eerst dan kan je inschatten hoe een cao akkoord heeft uitgepakt.
Over de jaren 2017, 2018 en 2019 is hieronder het resultaat voor de koopkracht weergegeven voor de 17 maatgevende cao’s in Nederland. Bijna de helft van alle loonafhankelijken hebben recht op de gemaakte afspraken in deze cao’s. Dat biedt nog geen garantie, want niet alle bedrijven houden zich aan deze afspraken. Tot de orde roepen moet het personeel in zo’n geval zelf doen.
In 2019 afgerond een koopkrachtverlies van 0,3%.
Voor dit overzicht is het cao onderhandelingsresultaat verwerkt met de CPI zoals het CBS die afgeeft als indicatie voor geldontwaarding. De werkelijke koopkracht komt lager uit doordat in de CPI niet alle lastenverzwaringen zijn meegenomen. (33. inflatie)
In 2018 ruim 0,1% koopkracht vooruitgang.
Een verschil in koopkracht uitgerekend tot 1 cijfer achter de komma ziet er zeker indrukwekkend uit. Maar 0,1% stelt op een inkomen tot aan middelloon heel weinig voor. Hooguit een fooi van een paar tientjes voor een heel jaar.
tegenwerking
Onze koopkracht gaat niets vooruit door de systematische tegenwerking van de werkgevers.
AWVN als onderhandelaar en adviseur voor de bedrijven blinkt uit in propaganda verhalen om de lonen altijd
verder te verlagen opdat de winsten hoger uitkomen.
(11. winst in Nederland)
Niet alleen bedrijven maken zich schuldig aan dit maximaal drukken van de lonen,
de overheid gaat net zo slecht om met het personeel.
(40-3. loonmatiging is het verdien model)
blijven steggelen, onderhandelingen rekken tot meer dan een jaar, is standaard;
cao onderhandelingen onder druk zetten met een valse voorstelling van zaken
(KLM, Nedcar, overheid, Tata);
jarenlang weigeren een cao af te sluiten (winkelbedrijven);
pas aan tafel komen als personeel herhaaldelijk staakt voor haar cao (metaal);
4 jaar loonstop (overheid);
echte verbeteringen pas tegen het eind van de cao periode toekennen;
meerjarige cao afsluiten, die waarschijnlijk de inflatie niet bijhoudt;
vakbond uitsluiten (supermarkten, Hema, zorg, detailhandel, Ikea, Bijenkorf,
levensmiddelen groothandel, Rijk);
geen cao, maar persoonlijke regeling afdwingen (Jumbo, Gall&Gall, Action);
jeugdloon als verdienmodel hanteren (winkels, supermarkten, horeca);
huurlingen betalen als ‘vakbond’ om een cao mee af te sluiten.
omzeilen cao
overwegend tijdelijk personeel inhuren (distributiecentra, horeca);
personeel laten bungelen aan jarenlang tijdelijke contracten (overheid);
vrijstelling van cao en de wet op minimumloon (zeevaart en wegtransport);
gedwongen zzp (bouw, overheid);
contracting en normuren voor schijnzelfstandigen (PostNL, ING)
fraude
onderbetaling (verdienmodel in schoonmaak, cruisevaart, tuinbouw, thuiszorg);
geen uitbetaling van overwerk of verblijfkosten (wegtransport)
inhuren van Midden Europeanen als zelfstandigen op tijdelijke
detacheringsconstructies, ver onder de Nederlandse cao;
hoge huisvestingskosten inhouden bij arbeidsmigranten;
bijstandsgerechtigden zonder loon inzetten als werkervaringsplaats (PostNL);
Filipijnen inhuren onder valse voorwendsels en met dubbele contracten;
uitbuiting (tuinbouw, champignonkwekerijen, constructiebedrijven);
Vanaf deregulering in 1999 een wildgroei aan frauderende uitzendbedrijven
en koppelbazen met wanbetaling, belasting- en premieontduiking,
plus turbo-liquidaties als verdienmodel.
In 2017 een koopkracht vooruitgang van nog geen 0,1%.
Het cao resultaat van de jaren 2017, 2018 en 2019 blijft zo’n beetje rond de geldontwaarding hangen, maar ook niets meer. Dat gaat zo al minstens 40 jaar door. (05. koopkracht en loon)
Met het verhaal dat de concurrentiekracht omhoog moet, worden de sociale stelsels binnen alle eurolanden uitgehold. De arbeidsvoorwaarden en het levenspeil zijn al drastisch verlaagd in Griekenland, Ierland, Portugal en Spanje, met als resultaat hoge werkloosheid, verdere verpaupering en slecht toekomst perspektief voor jongeren. (62. loonkostenverlaging in Europa)
De Nederlandse regering weigert versterking van onze economie.
(67. staatsschuld)
Tot vreugde van de ondernemerslobby VNO is er volop ingezet om in Nederland de loonkosten nog verder te verlagen.
Platform constructies waarbij werkenden ieder recht is ontnomen, worden vrijelijk toegelaten.
Daarmee worden we verder voortgeduwd in de race naar de laagste loonkosten.
(27-4 cao ronde 2020)
Laten we ons nog langer kort houden?
Dankzij de werkende mensen is de economie hard gegroeid.
Maar eerlijk delen in de welvaart is van geldschieters teveel gevraagd.
(30. opbrengst voor arbeid en kapitaal)
Nu is het tijd een groter deel van die welvaart op te eisen voor een betere toekomst.
Verbetering van onze kwaliteit van leven, daar zullen anderen niet voor zorgen.
Dat moeten we zelf doen. De cao resultaten moeten hoger uitkomen.
De werkvloer kan dat bewerkstelligen, samen met de vakbond. Overtuig de collega’s!
zonder strijd is er ook geen overwinning
Voor eerdere cao resultaten, klik naar: (44-16 cao’s 2016 )
Om te zien hoe ver de lonen achterblijven bij de winstontwikkeling,
ga door naar:
(35 loon 1982-2007)
jan-20
