Vanaf 2011 zijn veel secundaire arbeidsvoorwaarden in de cao’s verloren gegaan.
Zoals minder reiskosten, minder atv-dagen en vakantiedagen, een lagere bijdrage aan
de ziektekostenverzekering, minder dertiende maand, het schrappen van winstdeling,
geen lease auto meer, of mobieltje, iPad of laptop van de zaak.
Waarom? ‘te duur’, ‘niet van deze tijd’, ‘crisis’, ‘concurrentievermogen in gevaar’
en nog meer van zulke management verhalen.

Het cao onderhandelingsbedrijf AWVN van de ondernemerslobby heeft voor 2014 ingezet
op het bevriezen van de loonsom.
Voor 2014 moet de loonvorming afhankelijk zijn van de mogelijkheden van een bedrijf of sektor.
De rendementen zouden meer loon niet toelaten. Onzin natuurlijk, want de winsten blijven
al jaren op hoog nivo hangen. (12. hoeveel winst wordt er gemaakt?)
Het komt er alweer op neer dat de winst wordt opgeschroefd op kosten van het personeel.

Veel minder akkoorden worden er gesloten vergeleken met andere jaren. Vele cao’s zijn
al meer dan een jaar verlopen en niet vernieuwd door sabotage van de onderhandelaars
namens de bedrijven.
Zo wordt er begin 2014 nog onderhandeld over een cao die eind 2011 is afgelopen.
In een ander geval moet nog de cao worden uitonderhandeld die alweer in 2013 afloopt.
Met dit traineren willen bedrijven tijd winnen in afwachting van hoe de Tweede Kamer
de verslechtering van de arbeidsvoorwaarden vast gaat stellen.

Toch -zo beweert het AWVN- heeft de koopkracht van het personeel wel degelijk de aandacht.
Die koopkracht kan zelfs omhoog. Maar dan wel door inleveren door het personeel van atv dagen;
door langere werkweken te draaien; met opgeven van eventuele winstdeling;
het verkopen van vakantiedagen en wat nooit openlijk zo gebracht is:
door de pensioenpremies te verlagen. Dat daardoor het pensioen later schraler zal zijn,
wordt weggewuifd. (48.-2. pensioenroof)

Zo blijft koopkrachtverhoging een offer van de werkenden zelf. Verwonderlijk?
Nee, dat is nu eenmaal het onveranderlijke streven van geldschieters en managers
in de vrije markt economie. Personeel? Het zijn nuttige mensen, maar ze vormen
een kostenpost die het rendement verlaagt.

De overheid is nog botter, die zet al jaren in op de nullijn voor het uitvoerend personeel.
Dat betekent dat hun koopkracht ieder jaar verder daalt met de inflatie en hogere lasten.
Maar, als je het personeel zo minacht, hoe houd je dan die mensen gemotiveerd?
Dat is juist helemaal niet de bedoeling. De overheid wil vermageren en dus van z’n personeel af.
Hoe meer mensen zelf opstappen, hoe minder gedwongen ontslagen.
In de semipublieke sector wordt dezelfde truc toegepast. Dat de zorg en het onderwijs
zo de vernieling worden ingeholpen, het interesseert de regering niet.

Voor 2014 heeft de regering een lastenverzwaring van € 6.000 miljoen ingepland voor de ongeveer 8 miljoen werkenden. (62. loonkostenverlaging in Europa)
Bij een vrij beschikbaar inkomen van € 25.000,- per jaar betekent dat € 750,- inleveren per persoon per jaar, ofte wel 3% minder koopkracht. Tezelfdertijd wordt voor 2014 een inflatie van ongeveer 1,2% verwacht. Samen een beleidsmatige koopkrachtverlaging van minstens 1,7%.

Hieronder zijn alleen cao-akkoorden opgenomen op grond van begrijpelijke en complete informatieverschaffing. Maatgevende cao’s zijn groen gekleurd.

Voor cao’s afgesloten in 2013, klik naar: (44.-13. cao’s 2013 )

Om te zien hoe ver de lonen achterblijven bij de winstontwikkeling, ga naar: (35. loon 1982-2007)