Onder het mom van een crisis eisen de bedrijfsleiders in 2013 een loonstop, en de heel brutale zelfs loonsverlaging. (XL. regering keert zich tegen bevolking) De personeelsmanagers worden betaald om
te morrelen aan atv dagen, de uitkering bij ziekte, de vakantiedagen, overwerkvergoedingen, weekend toeslagen vrije- en snipperdagen inleveren. Meer overwerk, minder opleiding.
Bij supermarkten worden de pauzes en het overwerk niet meer betaald. Personeel wordt gechanteerd met het openbreken van cao afspraken of er wordt -zoals in de thuiszorg- gereorganiseerd met vele duizenden gedwongen ontslagen om daarna alleen voor slechtere arbeidsvoorwaarden door te mogen gaan.

De overheid houdt voor 2013 halsstarrig het personeel op de nullijn. Onderwijzers en leraren
zijn er na 4 jaar nullijn al minstens 10% op achteruit gegaan. Nu wordt erop aangestuurd de pensioenpremie en daarmee de pensioenrechten te verlagen om de loonkosten te drukken.

Ook de cao onderhandelaars van het AWVN koersen -namens de ondernemers- op een nullijn. Voor meerdere jaren zelfs, ondanks de grote lastenverzwaringen voor werkenden in 2013.
En ongeacht de royale winsten die in de vorige jaren zijn gemaakt. (11. winst in Nederland)
Openlijk verklaart het AWVN dat bedrijven er niet op de wereld zijn om overheidsmaatregelen
te repareren voor het personeel. Bedrijven zoals Philips gaan nog verder, zij willen het loon winstafhankelijk maken.

Al in april 2013 was duidelijk dat de regering een lastenverzwaring van 6,75% voor de inkomens tot € 25.000,- per jaar doorvoerde. Deze lastenverzwaringen worden nauwelijks meegenomen in de inflatiecijfers. Dus komt deze extra koopkrachtverlaging nog bovenop de inflatie van ergens tussen de 2,5% en 3% in 2013. (5. koopkracht en loon)

In afwachting van regeringsbeleid rond de afbraak van pensioenen en de WW- en ontslagrechten, rekken de bedrijven de cao onderhandelingen. Begin 2013 was de vernieuwing van 158 in 2012
te vernieuwen cao’s voor een miljoen werkenden nog steeds niet afgerond. Van de 450 voor 2013
af te sluiten cao’s waren er pas 50 afgehandeld. Sommige cao’s liepen door het traineren een achterstand van 2 jaar op, zoals bij Cargill. In de uiteindelijke akkoorden komen steeds vaker éénmalige uitkeringen voor, die bij de volgende onderhandelingen opnieuw bevochten moeten worden.

Onderhandelingsresultaten voor cao’s zijn de laatste jaren slechter verantwoord. Niet direkt bij de onderhandelingen betrokken personeelsleden krijgen daarmee een incompleet beeld van de akkoorden voorgeschoteld. De opgegeven totale verhoging over de looptijd van de cao vertekent bovendien veel te rooskleurig, doordat een groot deel van de verhoging pas tegen het aflopen van de cao wordt uitgekeerd.

Hieronder zijn alleen cao-akkoorden opgenomen op grond van begrijpelijke en complete informatieverschaffing. Maatgevende cao’s zijn groen gekleurd.

Voor cao’s afgesloten in 2012,
klik naar: (44.-12. cao’s 2012 )

Om te zien hoe ver de lonen achterblijven bij de winst ontwikkeling,
ga naar: (35. loon 1982-2007)