de prijs van de arbeid
Na 2008 is er heel veel ingeleverd op loon en op arbeidsvoorwaarden. Omdat ons werd wijsgemaakt dat het noodzakelijk is om de economie te redden. Daarmee zijn we voor
de gek gehouden. Want: de winsten zijn gestegen, terwijl de banen verdwijnen.
Als we dit laten doorgaan, dan wordt ons land leeggeroofd. (07. minder loon = meer werk?)

Met toegeven aan de steeds terugkerende eis van werkgevers tot verdere loonsverlaging wordt dit proces alleen maar versterkt. Natuurlijk gaan zij voor steeds lagere loonkosten. Dat doen ze altijd, om nog hoger rendement te behalen voor hun geldschieters. Maar die beleggers investeren hun verdiensten echt niet weer in de reële economie van Nederland, maar wel elders in de wereld. Of ze gaan speculeren in financiële derivaten. (08. winst en kapitaalexport)

Aan het consumentenvertrouwen van de laatste jaren is te zien dat de Nederlanders
geen vertrouwen hebben in het economisch beleid. Voor een omslag, om onze Nederlandse economie in stand te houden, is een hogere koopkracht nodig en om dat te bereiken:
hogere lonen. (XLIII. wie niet aan zijn toekomst bouwt, heeft er geen)

Dit is ook het advies voor Nederland van de Europese Commissie, de OESO, Klaas Knot
van de DNB en het IMF. Zij dringen al veel langer aan op een hogere binnenlandse consumptie.
Dat betekent hogere lonen. Daarmee wordt de opbouw van onze economie minder eenzijdig afhankelijk van export. Allemaal in het voordeel van de werkenden in Nederland.
(02. verdeling van de welvaart)

Onderdeel van het europees stabiliteitspact is dat het handelsoverschot van een euroland onder de 6% van de landseconomie moet blijven. Een regel om de onevenwichtigheden binnen de eurozone te beperken. Onder druk van de vermogenbeleggers weigert de Nederlandse regering hier gehoor aan te geven.
Terwijl deze economische onevenwichtigheid binnen de eurozone eenvoudig
is op te lossen door de binnenlandse koopkracht in Nederland te verhogen.
Hoe?
Door de lonen te verhogen.
Dus ook het afschaffen van jeugdlonen.

Zelfs de Britse conservatieve regering begrijpt dit en gaat in stapjes het minimumloon verhogen. Want zeggen ze daar: lage lonen leiden tot minder investeringen.

conclusie:

radikalisering
Maar ondernemers in Nederland zoeken de konfrontatie met het personeel. Personeel dat onmisbaar is om hun bedrijf draaiend te houden. Toch blijven ze koersen op steeds lagere arbeidskosten. (62. Loonkostenverlaging in Europa) Daarmee brengen ze onze toekomst in gevaar.
Deze zomer hebben al 2½ miljoen werkenden geen cao meer doordat de onderhandelingen vanaf 2013 worden gesaboteerd door de cao onderhandelaar van de ondernemers, de AWVN. Niet eerder zijn cao afspraken zo moeizaam tot stand gekomen. In 2014 en 2015 zijn opmerkelijk veel akkoorden vertraagd of uitgebleven bij cao onderhandelingen.
Dat cao’s zomaar al 2 jaar verlopen zijn, komt steeds vaker voor.

tegengesteld belang

Steevast worden de heel gematigde looneisen door de ondernemerslobby
niet realistisch genoemd.
Dat heeft niets te maken met de stand van de economie.
Deze grove minachting voor het personeel berust op puur egoïsme
bij de geldschieters.
Werkenden en geldschieters hebben nu eenmaal tegengestelde belangen.

Dit traineren van akkoorden is een doel op zich. Het levert lagere loonkosten op. Want na het aflopen van de cao heeft nieuw aangenomen personeel geen cao rechten en kan ver onder de oude cao tabellen betaald worden. Zo’n 20% of nog minder.
In de winkelbedrijven voor mode, HEMA, V&D is deze truc na oktober 2013 massaal toegepast.
En nog probeerde V&D bij decreet alle personeel een korting op te leggen op loon en arbeidsvoorwaarden.

Na 4 jaar loonstop eist de rijksoverheid alweer inleveren op loon en arbeidsvoorwaarden. Koopkracht vooruitgang mag van de regering geen geld kosten, er moeten arbeidsvoorwaarden worden ingeleverd.

Eerst heeft VVD minister Stef Blok geprobeerd de vrijvallende pensioenpremie aan het personeel te onthouden. Daarna dit in te zetten als tegemoetkoming in de onderhandelingen. Dat een aantal -categorale- bonden hierin meegaat is een grote stommiteit.

Al helemaal omdat de politiek lamme regering in 2015 nog als enig doel heeft om
vanaf 1 januari 2016 een half jaar voorzitter van de EU te mogen spelen. Uitgerekend zo’n zwakte moet je als onderhandelaar uitbuiten.

Een bond die dan toch aanbiedt de pensioenopbouw te verlagen om de koopkracht
op korte termijn te verhogen zonder dat het de werkgever geld kost, staat aan de verkeerde kant. Sinds wanneer moet personeel de koopkracht verhoging zelf betalen?

Zo houd je jezelf en je leden voor de gek. En verpest je het voor alle andere ambtenaren.
Erger nog, ook nog eens ten koste van de pensioenopbouw van 2.800.000 pensioen deelnemers bij het ABP.

niet meer van deze tijd
De ondernemers zeggen modernisering en hervorming van de arbeidsvoorwaarden te willen. Zoals het ANWV stelt: tegen looneisen, de specifieke situatie van een bedrijf moet uitgangspunt zijn voor loonafspraken. Dus moet de beloning afhankelijk zijn van het bedrijfsresultaat. Daarmee zijn ze uit op inleveren op loon en arbeidsvoorwaarden. Om de loonkosten te verlagen.

werkgevers zijn niet op aarde
om de koopkracht van werknemers te garanderen
• lichte loonsverhoging is mogelijk bij inleveren vrije tijd en verlofdagen,
  meer flexibele inzet, hogere produktiviteit door langere werkweken,
  minder toeslagen, minder vakantie.
• liefst resultaat afhankelijke beloning

Laurens Harteveld, juni 2013 namens het AWVN

een of twee stappen terug in salaris: je moet het bespreekbaar maken

Hans de Boer, voorzitter VNO

Voor 2015 en 2016 is het verhaal gelanceerd dat de cao’s hoognodig gemoderniseerd moeten worden. De cao’s zouden te riant zijn. En ja hoor, prompt praat een meerderheid onder de parlementariërs dat achteloos na. Netzo als dat parlementariërs zich makkelijk laten meeslepen in de propaganda voor verlaagd loon voor 55+ personeel. Ook voor het langer doorwerken van ouderen, bedoeld om pensioenen en AOW goedkoper te maken.

CPB propaganda
De rekenmeesters van het regeringsplanburo CPB leverden in juni 2015 ideologische rechtvaardiging voor loonkosten verlaging op vijftigplussers.

Er zijn er teveel werkloos.
Dat is niet goed voor ze. Raken ze gedemoraliseerd van. Maar met een beetje dwang
help je ze hun positie op de arbeidsmarkt te verbeteren.

Ze hebben een extra prikkel nodig om van baan te wisselen, dat kan door de WW sneller te verlagen. Ze moeten ook zelf beter hun best doen, daarom moet de ontslagbescherming eraf. Niet meer afhankelijk zijn van het arbeidsverleden. Zien ze zelf eerder de noodzaak om een baan te zoeken. En o ja, wel een beetje flexibeler opstellen. Verlaagde looneisen en minder seniorendagen maken je aantrekkelijker voor werkgevers.

vervalsing
Het CPB bezorgd over het welzijn van werkloze 50+ ? Toch niet. De ondernemers weigeren
de vijftigplussers, het cpb levert daarvoor de propagandistische uitvluchten. inplaats van werkgevers aan te pakken, wordt ontslagen ouderen wanprestatie verweten. Leeftijdsdiscriminatie goedgepraat. Het CPB verhaal lost de werkloosheid niet op, maar bestraft de werkloze met versnelde verarming. Inplaats van bijvoorbeeld omscholing te faciliteren. En alweer is het foute ideologisch gedreven CPB model toegepast waarin tevoren bepaald is dat lagere loonkosten vanzelf meer banen opleveren. (07. minder loon = meer banen)

Maar waar gaat het uiteindelijk om? Lagere loonkosten. Daar is iedere leugen goed voor.

Zo gaat het ook met verlagen van het loon op leerwerkplekken en een verplichting om op eigen kosten vakkennis bij te spijkeren, omdat bedrijven weigeren te investeren in personeel.
Hiervoor wordt de rotsmoes gebruikt dat door blijvende onzekerheid op de arbeidsmarkt het heel normaal is dat werkenden zelf zorgen zich zo bruikbaar mogelijk aan te bieden. Dat houdt de mensen weerbaar, heet het.

loonkosten drukken

Alleen om de loonkosten te drukken wordt door het VNO met alle mogelijke en onmogelijke redeneringen permanent druk uitgeoefend om beloning van 50plussers te korten (demotie)
en pensioenpremies voor jongeren te verlagen. (48.-2. pensioenroof)

Om loonkosten te verlagen zeurt de koepel van midden- en kleinbedrijven om de doorbetaling bij ziekte van 2 jaar te beperken tot 1 jaar, maar slechts een ½ jaar premie daarvoor afdragen; voor de arbeidsongeschiktheidswet de ongevallen buiten het werk uit te sluiten; een wettelijke ontheffing van de cao voor detailhandelsbedrijven, nu de ketens elkaar de tent uit concurreren; verlging van premie en belastingdruk op de personeelskosten.

Metaalbedrijven wensen een grotere loondifferentatie; volledig flexibele inzet van personeel; ontheffing van de cao voor bedrijven die geen trek hebben in een cao, of die eenzijdig willen bepalen hoe ze cao afspraken invullen: met winstdeling, opleidingsbudget of pensioenrechten.

Daarnaast circuleert het verhaal dat sociale voorzieningen niet op het bord van de ondernemer thuishoren. Dat moet het personeel zelf bekostigen. Weer zo’n leuke misleiding, omdat de bedoeling is het werkgeversdeel voor de premies in de loonsom te schrappen en de premies af te houden van het bruto uit te betalen loon: puur winst voor de ondernemer, koopkrachtverlaging voor de loonafhankelijke.

De roep om verdere verkorting van de WW uitkering lijkt wat betreft de lagere premie ook
in dit rijtje te passen. Maar is vooral bedoeld om ontslagen personeel financieel zo klem
te zetten, dat het na ontslag wel van ellende slechter betaald ander werk moet accepteren.
(61. bestaansminimum)

Raam cao’s heten tegenwoordig meer dan genoeg te zijn. De bedoeling is dat dan het management per bedrijf kan rommelen met werkuren, senioren dagen, vrije atv dagen en andere arbeidsvoorwaarden. Zoals het schrappen van toeslagen voor weekendwerk en onregelmatig werk; zonder overleg indelen van de werkroosters; verplichten tot overwerk; invoeren en daarna verkrappen van normuren; korten op de reiskostenvergoeding; laten vervallen van niet opgenomen vakantiedagen; vakantie opnemen beperken tot de slappe tijden.

Een cao is er voor het eenverdienermodel. En het gehele leven bij dezelfde baas werken.

De wereld is veranderd. Er wordt vaak van baan gewisseld. Of een paar jaar zzp.
In een 24 uurs economie moet je ook op zondag werken, zonder toeslag.
Rt zijn teveel vrije dagen. Oudere 55+ in de bouw heeft 62 vrije dagen.

Dat kan niet meer. Daarom moet de cao afgeschaft worden.
Maar vakbonden zijn te star. ‘honderd jaar terug was de werkdag 8 uur’.

Bezuinigen op inkomenstoeslagen voor de laagste inkomens levert lastenverlichting op.

Hans de Boer , voorzitter VNO-NCW, FD 230215-1+2

In kleine bedrijven bepaalt dan voortaan het management eenzijdig de arbeidsvoorwaarden.
In middelgrote bedrijven moet de door het management aangestelde OR voor akkoord tekenen, meestal voor de vorm. Alles bedoeld om de bonden te passeren, tegenspraak de kop in te drukken en gemak voor het management, zodat lagere exploitatiekosten van personeel een hoger rendement opleveren.

flex
Dat uitzendburo’s flexwerk propageren is niet verwonderlijk, tenslotte is het uitventen van tijdelijke banen hun verdienmodel. Maar dat kan nooit maatgevend zijn voor alle arbeidsverhoudingen in Nederland. Dat een grote schil van tijdelijk personeel
voor alle bedrijven de norm dient te zijn, is niet meer dan propaganda uit eigen belang.

flex en lagere loonkosten zijn natuurlijke ontwikkelingen
flex en lagere loonkosten voldoen aan de nieuwe behoeftes

bijdrage namens VNO, hoorzitting Tweede Kamer, 28 oktober 2014

flexibilisering is voorwaarde voor economische groei
flexibilisering is een gegeven,
flexibilisering, zonder kan niet meer
wijze mannen moeten de rechten tussen vast en flex herverdelen

Chris Heutink & Marjolein ten Hoonte, Randstad uitzendburo

struktureel werken tegen bodemtarief wordt als volgt gepropageerd:

personeel hebben is voorbij In de nieuwe tijd
per projekt worden mensen ingehuurd
de mensen zelf willen alleen nog op projektbasis werken

Voor inlenende bedrijven is inlenen van tijdelijk personeel een truc om de ontslagbescherming te ontduiken. Dus op korte termijn goedkoop van personeel af te kunnen komen.
Daarom houden bedrijven 10% tot wel 60% van het personeel op tijdelijk contract. Het laatste
vooral in de bouw, industrie, horeca en het winkelbedrijf. Wat het management daarbij vergeet, is dat een grote schil tijdelijk personeel de kwaliteit en continuïteit van het bedrijf aantast.

Ook bij ambtelijke overheidsdiensten en in het onderwijs wordt veel gebruik gemaakt
van tijdelijke contracten, om daarmee de cao bepalingen te ontduiken.

flex is er , leer er mee te leven
vaste banen zijn uit de tijd
dit is het tijdperk van werk op afroep
flexibilisering is onomkeerbaar
vast is niet meer de norm, maar uitzondering
we gaan naar een stelsel van microbanen & veelvormige arbeidsrelaties
cao’s zijn uit de tijd

Allemaal uitspraken vanuit de uitzendsector.
Jurriën Koops directeur ABU, in Het Financieele Dagblad, 1 mei 2015 p4

De bedrijfsmatige inzet van tijdelijk werk wordt verdoezeld achter het sprookje dat een tijdelijke job de opstap is naar vast werk. Maar daarvoor dienen al de stageplaatsen en proeftijden.
Dat jongeren niet anders willen dan tijdelijk werk tegen jeugdloon is een voorwendsel.
Ze kunnen er niet van leven. Of ze moeten er nog een baan bij nemen. Met als uiterste aankloppen voor aanvullende bijstand.

De uitzendsector beweert dat de helft van de flexwerkers op den duur een vaste baan krijgt. Kan best mogelijk zijn, maar dat gebeurt dan pas na steeds meer jaren op de wip zitten.
En dus steeds langer geen bestaanszekerheid. Vanaf juli 2015 moet je er na iedere 101 weken voor minstens 26 weken tussenuit voordat je bij hetzelfde bedrijf verder kan gaan. En dat wel
3 keer achterelkaar. Ben je zomaar 9 jaar verder, waarvan 2 jaar werkloos of behelpen met een aanvullend oproepcontract. Zo worden vooral de jongeren misbruikt.

De arbeidsmarkt is verstoord. De kosten van het vast contract zijn te hoog.

De kloof tussen bruto en nettoloon moet verkleind worden.
Het beste is vrijwillig een paar zekerheden op te geven.
Want de kloof tussen tijdelijke en vaste contracten is te groot.

• ondergraaft het sociaal verzekeringsstelsel
• maakt de sociale zekerheid onbetaalbaar
• vaste contracten zijn te duur en een te hoog risico voor de bedrijven,
  daarmee veroorzaken vaste contracten een gat op de arbeidsmarkt.

Flexwerk is de ideale oplossing voor dit probleem:
• lagere loonkosten
• hogere arbeidsproduktiviteit
• geen ontslagvergoeding
• geen doorbetaling bij ziekte
• geen re-integratiekosten

Barbara Baarsma, docent marktwerking UvA, lid SER, directeur SEO, FD 231014-9

Intussen ontduiken bedrijven al veel langer de cao’s. Opzettelijk en grootschalig.
Met schijnconstructies zoals de inleen van personeel als zelfstandige via bijvoorbeeld
Ierse of Cypriotische kantoren. Dit is vast gebruik in de scheepsbouw, in het wegtransport,
bij aannemers op grote projecten, in de zeevaart, in de tuinbouw, op binnenlandse cruises
en bij baggerbedrijven.
Hier hoor je VNO en AWVN nooit over. En op wat vroeger de arbeidsinspectie heette,
is inmiddels zwaar bezuinigd, ook al zijn deze dienst meer controletaken toegeschoven.

conclusie:

Onderwijs, politiek, bonden en personeel moeten zich aanpassen
aan het produktieproces van bedrijven.
Flexwerk is te voorkomen door vaste contracten flexibeler te maken
Of vast personeel flexibeler in te zetten.
Deze sociale ommekeer is onvermijdelijk.

Ineke Dezentjé, voorzitster FME

zzp
Er is geen enkel bezwaar tegen dat mensen zelfstandig, voor eigen rekening willen werken, liever dan in vaste dienst te zijn. Wie zich daar prettig bij voelt moet dat nodig doen.
Daar gaat het hier niet om.

Maar de ondernemerslobby van VNO/NCW en hun onderhandelaars van het ANWV verheerlijken het werken als zelfstandige. Daarmee wakkert het VNO opzettelijk verdeeldheid binnen de vakbeweging aan. Ondersteund door napraters die deze misleiding verder verspreiden door schijnzelfstandige zzp’ers gelijk te stellen aan beoefenaars van vrije beroepen.

Onder de zelfstandigen bestaat er een essentieel verschil tussen:
a. professionele zelfstandigen, die redelijke tarieven kunnen bedingen voor hun
    vakspecialisme. € 80,- tot wel € 500,- per uur-. In de regel niet afhankelijk
    van slechts één klant (bijvoorbeeld architecten, free lancers, medisch specialisten,
    interimmers, notarissen, fysiotherapeuten, vrije winkeliers, advocaten, makelaars),
    de zogeheten vrije beroepen.

b. gedwongen schijn zelfstandigen, die voor een tarief van minstens 20% onder
    de cao lonen worden ingehuurd om hetzelfde werk te doen als collega’s
    in vast dienstverband. Deze zzp´ers bieden arbeid aan voor gemiddeld € 25,- per uur.
    En maar al te vaak hebben zij slechts één opdrachtgever.

Zzp is niet het probleem, maar de oplossing.
Halbe Zijlstra op VVD congres 2015

Oplossing voor wat? Hoe de arbeid goedkoper kan.
Daarvoor misbruikt Halbe het zzp-schap.
Hij schildert het af als een vrijheid die door de vakbonden verboden zou worden.

Is hij nu werkelijk zo dom?     Nee hoor, dat niet.     Slechts een doortrapte misleider.

Een grove misleiding is de plotselinge bezorgdheid bij de ondernemerslobby VNO dat zzp’ers
te slecht verzekerd zijn. Want dit is allereerst het gevolg van onderbetaling door diezelfde ondernemers. Een voor 20% goedkoper aangenomen klus is nou net het verschil dat in vaste dienst voor de verzekeringspremie betaald moest worden. Werken op bodemtarief heeft
1 op de 7 zzp'ers tot werkende arme gedegradeerd.

Maar de werkelijke inzet van de verheerlijking van zzp’ers is hen tegen het vast personeel uit te spelen. Het gebruikte voorwendsel is dat de arbeidsmarkt en het sociaal stelsel te ver uit elkaar zijn gegroeid. En dat daadoor nu de verschillen in sociale verzekering zoals voor arbeidsongeschiktheid en ziektekosten onredelijk groot is geworden. Dit verschil tussen de beide categorieën werkenden moet rechtgetrokken worden. Uiteraard moet alles op kosten
van het vast personeel gebeuren. Want daarmee blijft de oplossing kostenneutraal voor de bedrijven. Mogelijk stort het sociale stelsel dan wel helemaal in. Nog goedkoper.

Ambitie en visie van de regering hoort in het belang van het midden-
en kleinbedrijf te zijn en van ondernemers in het algemeen.

Onzekerheid op de arbeidsmarkt is blijvend
en normaal, om mensen weerbaar te maken.

Michael van Straalen, voorzitter MKB, maart 2015

Het verheerlijken van de schijnzelfstandigheid als ondernemerschap, boven het vast dienstverband, leidt uiteindelijk tot een bestaan als dagloner. Zoals dat via koppelbazen een eeuw geleden gebruikelijk was in de havens, in de industrie en op het land in het oogstseizoen.

De echte, duurzame oplossing is uiteraard dat de schijnzelfstandigen zich niet tegen elkaar en de mensen in vaste dienst laten uitspelen. En als onderaannemer een realistischer tarief in rekening te brengen. Dat in de praktijk de inlenende bedrijven dat weigeren te betalen, bewijst al dat het alleen maar om verlaging van de loonkosten gaat.

conclusie:

het houdt nooit op
Een beleidsnotitie van het VNO van juni 2014 geeft aan hoe deze lobby van plan is de kosten van de arbeid verder te verlagen. Door de sociale voorzieningen in Nederland definitief te ontmantelen. En vergis je niet, de ambtelijke top op de ministeries hobbelt hier vrolijk achteraan.

Het VNO wil de verplichte collectieve verzekering tegen werkloosheid liquideren. Zo ook het verplicht pensioensparen. En alle andere arbeidsmarkt instituties. Want dat perkt de ondernemersvrijheid in. Sociale wetgeving is allemaal eenvormigheid, die eigen initiatief en ambitie van de mensen verstikt. Het schermt mensen af, alsof de bevolking geen eigen initiatief zou kunnen nemen.

Collectieve risicodeling en risicobeheersing kan na de financiële chaos van 2008 zeker niet meer, beweert het VNO. Het haalt de dynamiek uit de economie. Want het moedigt talent onvoldoende aan om het beste uit zichzelf te halen. Zo blijft potentieel groei vermogen onbenut. Voor economische groei is decollectivisering en dynamisering nodig.

Het sociaal stelsel deugt niet. Een half miljoen uitkeringstrekkers zijn labbekakken.
Ze moeten aan het werk. Dus moet de bijstand verlaagd om ze aan het werk te krijgen.
Slappelingen zijn het, handen uit de mouwen steken!
Te hoog opgeleid? Gelul, ga aspergesteken. In de zon met de radio aan.

Hans de Boer, voorzitter VNO-NCW, Volkskrant 24 juni 2015

Een uitglijder? Wel nee. Een onbewaakt moment.
Hans zegt wat zijn maatjes altijd al van mening zijn, maar tot nu toe alleen in besloten kring durven zeggen. (61. betaansminimum).

Netzo als dat Mark Rutte op een VVD congres in 2015 applaus krijgt omdat hij werklozen
die een uitkering aanvragen wegzet als profiteurs.

De cao’s zijn teveel dichtgetimmerd volgens de VNO notitie. Het bedrijfsbelang vraagt maatwerk. En een basisinkomen voor iedereen -uiteraard op veel lager nivo dan de bijstand-
is voldoende. Beter dan het huidig sociaal stelsel. De zo binnengehaalde lagere loonkosten
en lagere belastingen geven de bedrijven hogere bestedings- en investeringsruimte.
Het rendement van de bedrijven ligt volgens het VNO nu op 35% van de economie.
Dat is te laag, het moet op 40% uitkomen. (XLVI. lager loon = minder werk)

egoïsme
Met bovenstaande ideologische platvloersheden worden werkenden door het VNO weggezet als kostenpost. Niet behandeld als medemens. Niet als de onmisbare schakel om een bedrijf te kunnen voeren. Vanuit een grenzeloos egoïsme wordt rendementsverhoging opgeëist ten koste van iedere bestaanszekerheid voor het personeel.

Het gaat dus uitsluitend om de prijs van de arbeid. Met de VNO ideologie wordt een permanente strijd gevoerd tot loonsverlaging en tegen arbeidsvoorwaarden. (03. loonachterstand)
Opkomen voor loon is dus keihard nodig.
Nietsdoen is geen optie.
Je kunt niet even wegkijken of je wordt bestolen.

Onze tegenstanders eisen het onderste uit de kan.
Zolang je te weinig tegenspel levert, krijgen ze dat ook.

conclusie:

Hoe in 2014 de cao ronde er voor stond, ga naar:
(27. nieuwe cao ronde 2014) òf ga door naar (24. werkgevers en centraal akkoord).