de cao ronde 2006
Neergaande economie ? De in 2003 breed uitgemeten voorspelde krimp met 1% van de economie in 2003 heeft achteraf gezien nooit bestaan, vertelt het CBS in de herfst van 2005.
(29. voorspelling of volksverlakkerij)

Het CPB, bij monde van directeur Don zegt verontwaardigd dat zo’n foutmarge van 1% in andere takken van wetenschap ook geen probleem oplevert. Dat is waar. Maar het gaat hier niet om wetenschap, maar om politiek gevoelige voorspellingen, die na publicatie een eigen leven
zijn gaan leiden.

Overheid en ondernemers spaarden daarmee op korte termijn minimaal € 10 miljard aan loonkosten uit. Doordat de loonstop voor 2004 er mee werd afgedwongen.
En de matiging in 2005. Ingeleverd op de cao, misleid door propaganda op basis van CPB cijfers.

cao’s, stand van zaken
Opmerkelijk veel bedrijven en vooral (semi-) overheden hebben de cao onderhandelingen
in 2005 getraineerd -soms tot wel 20 maanden- om langer van de loonstop te genieten. Uiteraard ten koste van het personeel. Bijvoorbeeld de Rijksambtenaren hebben er in 2005 alweer niets bij gekregen. Ook zijn secundaire arbeidsvoorwaarden verslechterd, zoals het verdwijnen van het functioneel leeftijdsontslag bij brandweer, ambulance en het stadsvervoer.

Nieuw is dat er voor 2006 cao’s zijn afgesloten met meer dan 10% koopkracht achteruitgang voor nieuw personeel bij de Hema, de horeca en de modewinkels. (44.-06. cao’s 2006)
Voor het afsluiten van deze slechte cao’s misbruiken werkgevers kleine bonden met weinig tot geen leden in de bedrijfstak. Als voorbeeld: in het openbaar vervoer ging het loon 20% achteruit op het ‘kippenlijntje’ van Ede naar Amersfoort, toen de concessie van NS overging naar Connexxion. De voorzitter van De Unie noemt zo’n cao overeenkomst ‘facilitair voor de ondernemer’.

De veelgeroemde innovatie, met platform en al: het zijn holle woorden. Bedrijven en overheden blijven de loonkosten van personeel vooral zien als onkosten. Investeren in menselijk kapitaal? Boekjes wijsheid.

Volgens het CBS is van 2001 naar 2005 de koopkracht met 6,6 % achteruit gegaan.
(HFD 301205-3) En als er op het loonfront niets gebeurt in 2006, wordt het verlies nog groter.
Op een minimuminkomen moet er in 2006 dan minimaal zo’n € 2100,- bijkomen om weer terug te komen op hun inkomen in 2001. Om in het levensonderhoud te voorzien zijn mensen de afgelopen jaren miljarden aan schulden aangegaan. Dat moet ooit weer ingehaald worden!

Het CNV bedenkt half februari 2006 dat er ten opzichte van 2005 netto € 960,- tekort wordt gekomen.

cao eis
In september 2005 stelde de FNV leiding de cao eis voor 2006 op maximaal +1½ % bij een geschatte loonruimte van 3%. CNV zag 3¾% als reëel. Door het opheffen van de bijdrage aan het WAOgat -sinds 2004- valt ½% loonruimte vrij aan werkgevers.

De nieuwe cao coördinator FNV, Wilna Wind, waarschuwde tegen een verhoging van de eis.
Want een ½% meer kon wel 17.500 banen kosten!
Waar ben je nou mee bezig als bondsbestuurder?

Onder druk van de ledenvergaderingen bij vooral AbvaKabo en Bondgenoten heeft de Bondsraad FNV in november 2005 de looneis toch verhoogd tot +2 %. Zo zie je maar:

oppositie helpt echt wel ! (bulletin XV)

Het resultaat zal altijd lager zijn. (34 cao eis &resultaat)

loonmatiging erger dan de kwaal
De economische praktijk van de ondernemers is niet echt innoverend of vernieuwend, maar blijft behoudend: Kostenbesparing door loonmatiging.
De rechtvaardiging daarvoor is, zeggen ze, dat loonkosten de concurrentieverhoudingen voor ‘bv Nederland’ verstoren. (32. concurrentiepositie)
Dat is altijd al onzin geweest (45. loonsomstijging)
De nettowinst nam daarmee toe, en daar ging het om (11. nettowinst)
En de topbeloningen namen toe (22. moeilijk doen over loon)
En de betalingen buiten de cao om (46. cao loon &loonontwikkeling)

Het geld is er dus wel, maar de aanspraak daarop door de werkenden blijft achter.

In Nederland leidt vanaf 2001 het samengaan van
loonmatiging, gecombineerd met
belastingverhoging voor werkenden en
bezuinigingen in de overheidsuitgaventot
verhoging van de lasten door de wijzigingen in het zorgstelsel en de pensioenen, tot
koopkrachtverlaging, waardoor de welvaart relatief afneemt en dus ook de binnenlandse bestedingen verder omlaag gaan, waardoor de economie krimpt.
Deze redenering komt niet van een vakbondsgek, maar kwam in oktober 2005 van Wim Boonstra, chef econoom van de Rabo bank.

De regering zegt dat de koers van de dollar en de stijging van de olieprijs de neergaande economie veroorzaken. Dat zijn smoezen. Want alle andere EU landen zouden dan precies hetzelfde probleem moeten hebben. En dat is niet zo. Dus onze regering liegt. Vooral de regeringspropaganda is verantwoordelijk voor achteruitgang van de koopkracht in Nederland.

Op de nieuwjaarsreceptie 2006 heeft VNO-NCW samen met hun loononderhandelaar AWVN nog eens gepleit voor minder vrije dagen; een opjaagpremie voor het halen van de een of andere winstdoelstelling; en voor loonmatiging. Het oude liedje. (25. loonmatiging propaganda)
Brutaal is hun proefballon dat langer werken zonder evenredige vergoeding noodzakelijk zou zijn. Zo denken ze 4% extra produktiviteit binnen te halen.
Een omzet toename van € 13 tot € 20 miljard zonder loonkosten. Gut, gut, wat slim.

De koopkracht van de grote cao’s, bijelkaar voor bijna de helft van de werkende bevolking

(44.-06. cao’s 2006 en eerder)

Een sociaal akkoord voor 2006 tussen regering, ondernemers en bonden, daar is het in november 2005 niet meer van gekomen. Waarom ook, alles was al geregeld.

O ja, die koopkrachtreparatie door de regering van misschien wel € 70 miljoen.
Dat is €4 en 20ct per inwoner.
Òf:op het loon van werkenden + 0,034%. In het Nederlands heet dat: nul komma niks.

VMBO leerlingen wordt vaak voorgehouden dat een stageplaats achter de kassa een uitdaging is en goed voor hun toekomst.
fout, fout, fout : volgens Anders Moberg is het strafkamp.

Deze topman van Albert Heijn noemt achter de kassa zitten de gepaste straf voor zijn frauduleuze voorganger. Zo zie je hoe grootverdieners neerkijken op de inz et van hun personeel. Hoewel die het werk moeten doen. (HFD 121105-1)
Opkomen voor je loon moet je echt zelf doen.

lees hieronder hoe de cao ronde in vorige jaren werd ingeleid,

ga door naar: (24. werkgevers en centraal akkoord).

27-1 de cao ronde 2005

Heel 2003 en 2004 hebben ondernemers en regering aanhoudend de valse propaganda gevoerd van ‘sombere tijden door slechte economie’. (IX. najaarsbulletin 2004)

O,ja, de groei was eruit, zoals in de hele westerse wereld.
En zeker, de export was even minder, zoals de hele wereldhandel.

Maar die deuk werd in 2001 opgelopen. Na het spatten van de internet hype, een collectieve verstandsverbijstering bij topmanagers en speculanten. En na 4 jaren hoogconjunctuur, die werden doodgezwegen. Vanaf 2002 was het economisch herstel al te merken, maar die werd weer doodgezwegen. Sterker nog: de regering en ondernemersorganisaties ontkenden het.
Om de lonen laag te houden. Met het najaarsakkoord van 2003 is ze dat gelukt.
(47. sociaal akkoord 2004)

loonsverlaging propaganda Ondernemers en regering zijn daarmee wel in hun eigen kuil gevallen: de bevolking heeft in 2004 geen vertrouwen meer in de economie. Is onzeker geworden en geeft zo min mogelijk geld uit. Heeft ook veel minder koopkracht na 5 jaar inleveren.
Zo wordt de economie de put in geholpen. (9. waar komt de groei vandaan?)

Aart Jan de Geus en Laurens Jan Brinkhorst oreren over de noodzaak de arbeidskosten te verlagen, de arbeidsparticipatie te verhogen, de arbeidsproduktiviteit op te voeren.
In Nederlands:
jij minder loon, jij langer werken en jij beter je best doen.
Dit is de demagogie van slavendrijvers die niet begrijpen dat niet de hoeveelheid, maar de kwaliteit van het werk doorslaggevend is. Ondertussen slokken de topinkomens een steeds groter deel van de arbeidskosten op. Zo zakt Nederland af tot achtergebleven lagelonenland.
(3. loonachterstand)

arbeidsverhoudingen De vakbeweging heeft in de zomer 2004 het loonstop akkoord opgezegd. Gaat nu de confrontatie met de regering aan rond het voortbestaan van pre pensioen en vut,
zo moeten wij geloven.

In werkelijkheid gaat het om de strijd over wie in Nederland de arbeidsverhoudingen bepaalt:
óf de regering óf
FNV samen met VNO.
De regering is daarover al vanaf 2001 de direkte confrontatie aangegaan met de vakbeweging
en met name de FNV.

Maar de centrale FNV wil haar positie als gesprekspartner van VNO en regering behouden,
zoals dat sinds 1946 gaat binnen de Stichting van de Arbeid en de Sociaal Economische Raad (SER). (43. vakbondstientje)
De FNV zoekt voor haar positie steun bij de VNO werkgevers. Dat deed FNV ook al toen de regering in 2003 het WAO akkoord van VNO en FNV afwees. Maar het VNO geeft ook nu niet thuis, want de ondernemers zijn heel tevreden met de CDA / VVD regering.

politieke onafhankelijkheidDus blijft het FNV niets anders over dan zich te profileren als politieke factor. Daarom is de leiding van de centrale FNV voor het eerst in 13 jaar bereid de straat op te gaan. In 1991 deed ze dat ook rond de WAO ingreep, maar zette toen niet door,
omdat de PvdA in het kabinet zat.
In 2004 zit de PvdA niet in de regering. Dus kan de centrale FNV nu verder gaan.
En doet dat ook, maar niet voor hoger loon
-want dat zou de gewenste goede verhouding met de ondernemers verzieken-
wèl tegen de regering.
Kijk maar: de centrale FNV gaat mee met de door ondernemers gewenste loonsverlaging, want de door FNV gestelde looneis van + 1,25% voor 2005 kan het koopkrachtverlies van 2,5% over 2005 nooit kompenseren. (5. loon & inflatie)

Pre- pensioen en vut zijn onderdeel van de arbeidsvoorwaarden. Daar wordt op 2 oktober massaal voor opgekomen, dus is doorgaan voor de hoofdzaak: hoger loon, binnen handbereik.

Eind september 2004 duikt de PvdA op in de vakbondsakties tegen de CDA / VVD regering.
Dit insluipen van partij politiek is een gevaar. Niet alleen voor de vakbeweging, maar voor iedereen die onder een cao valt.
Te vaak is de centrale FNV als verlengstuk opgetreden van een PvdA regering: de vakbondsleden werden door de FNV van akties afgehouden, omdat het de regering niet uitkwam.
Een vakbond moet zich vrij kunnen opstellen als belangenbehartiger van de leden die onder een cao vallen, zonder ruggespraak met politieke partijen.

De PvdA verbindt zich met de uitingen van onvrede uit eigen belang. Omdat de onvrede groter blijkt dan gedacht. En alleen om de door de vakbeweging georganiseerde politieke aktie naar de PvdA te kanaliseren. Om daarmee uiteindelijk deze regering te vervangen. Wat dat inhoudelijk gaat betekenen? Vooral geen loonsverhoging, en verder een beleid dat niet wezenlijk verschilt van deze regering. Echt waar, op hoofdlijnen had de PvdA in 2003 nagenoeg dezelfde loonmatigings- en bezuinigingsplannen als Balkenende-2. (51. nieuw kabinet)

Te veel spraakmakers suggereren dat regering en vakbeweging het altijd eens moeten zijn. Onzin. Regering en vakbondsleden hebben nu eenmaal verschillende belangen. Die moet je erkennen, anders kom je nooit tot werkbare overeenkomsten. Een referendum over het prepensioen, zoals sommigen opperen, is slechts een afleiding van de politieke inzet: het lost de achterliggende strijd niet op: die over wie in dit land de arbeidsverhoudingen bepaalt. Een PvdA regering lost ook niets op: uitgerekend een PvdA regering is die strijd gestart in de negentiger jaren, met eerst het onteigenen en later het nationaliseren van de werknemersverzekeringen WW en WAO.
En uitgerekend PvdA ′er Kok heeft als vakbondsleider in 1982 de loonmatiging aanvaard en heeft later als minister en premier de uitverkoop van de sociale verworvenheden aangevat.
Daarna werd hij commissaris bij Koninklijke Olie, ING, TPG en KLM. (36. cao overheid)

hoe verder?
Het enige perspectief voor werkelijke politieke vooruitgang is een onafhankelijke vakbeweging, vrij van partijpolitieke binding.

Het gaat erom
de vakbeweging te versterken èn in slagkracht èn naar inhoud : de diskussie aangaan om nu eindelijk de direkte belangen van de leden te behartigen,
niet de belangen van ondernemers of regering.

• Koopkracht verdedigen met loonsverhoging;
• Van de hoogconjunctuur hebben alleen ondernemingswinsten geprofiteerd, de cao lonen niets. Bij de onvermijdelijk volgende laagconjunctuur wordt op de cao lonen gekort.
  Dat is politiek onaanvaardbaar (11. nettowinst in Nederland);
• FNV Bondgenoten en CNV Bedrijvenbond onderhandelen vóór december 2004 niet over welke cao dan ook. De onderhandelingen voor zelfs enkele grote cao's zijn dan al bijna een jaar gesaboteerd door, de werkgevers.

Nederland verdient beter
Zorg dus dat de cao onderhandelaars zullen weten dat ze alleen met een fatsoenlijk resultaat terug kunnen komen. (34. cao eis en resultaat) Daarvoor de straat opgaan is heel nuttig.

In het Haags circuit wordt na 2 oktober 2004 druk geheim overleg gepleegd. De regering doet een stapje terug. Op 5 november worden de pre-pensioen en vut voorstellen afgezwakt. De SER zal voortaan weer advies worden gevraagd. Die mag zeggen hoe op de WW �450 miljoen bezuinigd moet worden. De vakcentrales mogen dus weer meepraten. Tevreden vakbondsleiding belooft alle werkgevers gematigde looneisen. Tweede Kamer fracties richten zich liever op onderwerpen waarop ze zich in de media beter kunnen profileren.

En de cao afhankelijken? Tja.
Die leveren in 2005 alweer een deel van hun koopkracht in.

Lees hieronder hoe in 2003 de loonstop tot stand kwam,

of ga door naar: (24. werkgevers& centraal akkoord)

27-1 de cao ronde 2004

De ondernemers en regering kregen op 14 oktober 2003 de vakcentrales zo ver dat deze een loonstop accepteerden voor 2004 en 2005. zie: (47. sociaal akkoord)

Tussen de 80% en 85% van de bevolking is afhankelijk van een cao.
Voor werkgevers is er dus veel te halen met cao loonmatiging.

In het propaganda offensief hamerde de regering maandenlang op "hoge werkloosheid"
en "barre economische tijden" om loonmatiging af te dwingen. De ondernemers voerden veel theater op met "zware recessie" en de noodzaak van "herstel van de economie".
Een pertinent valse voorstelling van zaken. Zie (VII. najaarsbulletin 2003)

• Al eind september, twee weken voor het loopstop akkoord, liet het CBS weten dat de winsten inhet eerste halfjaar 2003 met € 12,6 miljard alweer op hetzelfde nivo lagen
  als de € 15,3 miljard in het eerste halfjaar 2001.
• OESO geeft voor september 2003 de volgende werkloosheidscijfers

Duitsland	9,5 %
Frankrijk	9,4 %
België	8,1 %
Engeland	5,0 %
Nederland	4,2 %

• FNV was weliswaar bereid op voorhand slechts 1,25 % vooruitgang in de lonen te claimen,
  in september 2003 had zij al een loonruimte van 4 % berekend voor 2004

Ook de vakcentrales FNV en CNV wisten dus heel goed dat cao afhankelijken met een loonstop een oor wordt aangenaaid. Al vier jaar blijven de cao lonen achter bij de inflatie, dat betekent ieder jaar verder koopkrachtverlies. Zie: (5. loon & inflatie) In 2004 en 2005 wordt het nogmaals inleveren. Oók voor uitkeringsgerechtigden.
De FNV centrale zegt loonbevriezing toe te staan omdat de regering dan misschien zal afzien van een ingreep in de WAO. Met deze misleiding zijn bij de ledenraadpleging de uitkeringsgerechtigden tegenover de werkenden gezet.

De fondsen waaruit WAO en WW betaald worden, zijn ingehouden op de lonen. In 2001 bedroeg het vermogensoverschot €9.000 miljoen, in 2002 was het €11.300 miljoen. Nog in de herfst van 2001 probeerden de ondernemers daar een deel van achterover te drukken.
Met de nationalisatie heeft de regering alles ingepikt. Kortom, de uitkerings-gerechtigden worden door ondernemers en regering bedreigd, niet door de werkenden.

• Twee weken na het bevriezingsakkoord wordt openbaar dat de economie niet in recessie is.
  Op het moment van tekenen was de groei al bekend.
• Er wordt beweerd dat de lonen te hoog zijn vergeleken met het buitenland. In Frankrijk, Duitsland, Engeland en België worden werkenden met net zo'n verhaal bestookt.
  En wat blijkt? In Nederland blijven de lonen ver achter. Zie: (45. loonsomstijging)
• Een ander gerucht: de productiviteit is te laag vergeleken met het concurrerend buitenland. In Frankrijk, Duitsland, Engeland en België wordt hetzelfde verhaal verspreid.
  Een loos propaganda verhaal dus.
• Het bedrag dat de bedrijven per jaar aan lonen betalen stijgt veel sneller dan volgens de cao verplicht is. Het geld wordt dus wel betaald, maar niet aan de cao afhankelijken.
  Zie: (46. cao loon & gemaakte loonkosten)
• De snelle groei van de topinkomens bewijst dat de ondernemers zelf aan de haal gaan met de loonmatiging die ze het personeel afdwingen. Zie: (20-2. moeilijk doen over meer loon)
• Binnen de EU is Nederland het rijkste land, dat de hoogste bijdrage levert als % van het bbp.

Jarenlang is er onnodig gematigd. Zelfs tijdens de hoogconjunctuur.
Ten behoeve van hogere winsten, hogere belastingen en hogere topinkomens.
Nu mogen en moeten de cao afhankelijken in Nederland ook beloond worden.
Het geld is er.

ga door naar: (24. werkgevers& centraal akkoord)